Skinfaxi - 01.08.1970, Blaðsíða 11
töluverður hópur fólks að muna vel eft-
ir árunum fyrir fyrri heimsstyrjöld, en
þá fyrst má víst telja, að nútíminn hefji
innreið sína á íslandi, þótt sigurför hans
nái ekki marki fyrr en á síðustu 30 ár-
um. Það er þetta fólk, sem reyna þarf
að fá til liðs með öllum tiltækum ráð-
um.
Við Þjóðminjasafn íslands Iiefur nú í
7 ár starfað þjóðháttadeild, þar sem unn-
ið er að söfnun þjóðlegra minja af þessu
tagi, og var þó raunar hafizt handa
nokkrum árum fyrr. Starfið hefur eink-
um verið fólgið í því að senda til sam-
starfsmanna um land allt spurninga-
lista um margvísleg efni, svo sem slát-
urverk, nautgripi, haugburð, vallarvinnu
og hirðingu eldiviðar, andlát og útfar-
arsiði, nýtingu mjólkur, fráfærur, barns-
fæðingar, gestakomur íslenzka skó, ull
og tóvinnu, torfskurð, móverk, vegg-
hleðslu, sumardaginn fyrsta, heygeymslu
og himintungl. Auk þess hefur verið
talað við fjölda fólks og skrifað upp
eftir því eða tekið á segulbönd. Oll svör
og upplýsingar eru síðan skrásett og þeim
raðað á þann veg, að fremur auðvelt á
á að vera fyrir hvern lysthafa að finna
tiltekið atriði í þessu þjóðháttasafni. Það
safn þyrfti einungis að verða margfalt
meira að vöxtum.
Æskilegast væri auðvitað, að unnt væri
að hitta að máli hvern mann á landinu,
sem náð hefði sjötugs- eða jafnvel sex-
tugsaldri, og spyrja hann í þaula. En
hér er sá hængur á, að einungis einn
starfsmaður er til að sinna þessu verk-
efni, og mætti hann raunar deilast heldur
víða eins og Ingjaldsfíflið, væri þess
tæknilegur kostur. Ef vel ætti að vera,
þyrfti að hafa svo sem tíu manns í þessu
starfi næstu tíu ár til að safna þjóðfræði-
legum upplýsingum um síðustu áratugi
19. aldar og fyrstu áratugi hinnar 20.,
áður en það er um seinan. Þess er þó
vart að vænta, að svo mikið fé verði
lagt til svo „óarðbærra“ framkvæmda,
en nokkur bót yrði að því, ef kennsla í
þjóðfræðum yrði sem fyrst tekin upp við
Háskóla íslands, því að þá gætu stúdent-
ar tekið sér prófverkefni á þessu sviði
og með því unnið að afmörkuðum at-
hugunum.
Eins og nú er ástatt verður þó enn að
treysta fyrst og fremst á velvíld, hjálp-
semi, skilning og ábyrgðartilfinningu
þjóðhollra manna um land allt. Sá hópur,
sem nú er í sambandi við þjóðháttadeild-
ina, er alltof fámennur; aðeins 2—300.
Af þeim senda að jafnaði ekki nema
50—100 svör við hverjum spurninga-
r?v |wel tvV ii'r *W <f
íf }*$lb $ f&iwtfitt
ú vlífí- ií>»!
WíVJrrfciuiTkú
*■ f fí&n" ''
....
iíWViríwVþW'.
liM*** í.rtí 1
* «* * tkwíy
Tw' W'® #*>> P>V OrAl <* fjj*# rn
fev tr rtgn jtrrtftngM ctx jdro-r *vfltxfirxmv*UM
*rV\iAr tnrflVnfrM In>«r lirnrí-fttníW Arf$mM$»
*r tofrieíéS cn ér iMrtieCTm v tmjaib »VuWw~.«»t
nmt
Mfrmabi- rtíiúm iw-tð ttújfii nnwgtf oK
ö túim Ar mttm nt!< wM ar>m $ f«t¥
eX Irtíwntgwn* rtvjmu t v þat- rt tr-ma ek
mið * w ftSrfn« wttfwl'n-tUv þ.’
tvW. rtítö ðagftirt-4* v-ðrfvfertatn thnrt 7-
ítr ií rwfck «V ww «*• k ft rt hmr *
MvttftWfc&f jwsht tk.Vf \&$tc 4«» vttshiii*. *V
.Jnrtu w*9fy i jti-rfftó mt Jtf hrop r*£9 Marmi* c
•
' m SWkfljtrf unoítwn <s p
^ «»>»» "M&Qifítg ^
7 Wntr &té hn-tcmat? f V r ftnítö? x ft»wcpr
i ■wns mrnMtffmwm'tim íítM k»«n< í<#wa
S*
hdlw' mtent wi li
vMífltíbftntul tttfga V «o!> 4tt»ft r v- Uwejjrwá mfc*
Spássíukrot á fornum handritum geymir oft
merkilegan fróðleik. Myndin er af síðu úr
Flateyjarbók. (Ljósm.: Landsbókasafnið).
SKINFAXl
11