Skinfaxi - 01.02.1986, Síða 22

HM-86
íSviss
Texti: Samúel Om Erlingsson
Heimsmeistaramótíð í Sviss markaði heilmikil tímamót í
handknattleik. Einveldi AusturEvrópuþjóðanna varrofið. Nýjar
þjóðir settu merki sitt á handboltakortið eins og Suður Kórea og
Kúba. Tvær sterkar A ustur Evrópuþjóðir féllu í botnriðil,
Tékkóslóvakía og Pólland, heimsmeistarar Sovétmanna urðu í
tíunda sæti og bronsmeistarar síðustu Ólympíu-
leika, Rúmenar, urðu níundu. Og ekki má gleyma aðaltilefni
þessarar greinar. Litla ísland varð ísjötta sæti og verðurþvíá
meðal þátttakenda á næstu Ólympíuleikum. Á meðan eru þjóðireins
ogDanir, Vestur Þjóðverjar, Sovétmenn, Rúmenar, Tékkar,
Pólverjar og Svisslendingar úti íkuldanum og verða að bítast um
tvö sæti á ólympíuleikana í B keppninni á ítatíu 1987.
Léttari handbolti virtist á mótinu vera ísókn. Júgóslavar,
heimsmeistaramir 1986, leika léttan og skemmtilegan bolta, og
Suður Kóreumenn sýndu skemmtilegt fordæmi. Þeirra leikaðferð
ætti að geta skilað góðum árangri, ef meira erreyntað stjóma hraða
leiksins en þeirgerðu. Það er margt sem hægt er að skrifa um eftir
að hafa upplifað annað eins stórmót og allt sem því fylgir.
Undirritaður ætlar íþessari grein að einbeita sér að gangi mála á
mótinu, án þess þó að eltast við alltof mörg smáatriði. Svo gæti
einnig farið að stór atriði verði ekki nefnd, og því best að biðjast
afsökunar áþví fyrirfram. Undirritaður vará
Heimsmeistaramótinu sem starfskraftur Ríkisútvarpsins. Við það
miðaðist sjóndeildarhringurinn, og því verður hvorki lýsthér
náttúrufegurð Sviss, né skemmtunum þar, eða öðru þjóðtífi.
Dagskráin miðaðist við lýsingar og fréttasendingar. Og vegna þess
akkilesarhæls þess sem þetta ritarsem felstíþví að misbjóða
röddinni, varð það að halda henni einn aðalpósturinn. Hverlýsing
hófst samt ætíð með góðum áformum um raddbeitingu og hæfilega
sjálfsstjóm, en þau áform ruku útí veður og vind um leið og
íslenska eldfjallið gaus á leikvellinum. Eitt vil égþó nefna
sérstaklega í upphafi, sem kom mér verulega á óvart á
heimsmeistaramótinu. Það var dómgæslan. Hún varað mínu mati
bæði afburðagóð og afburðaslök, og alltþar á milli.
Síðan túlkun á sumum reglum handknattleiksins var breytt'í fyrra,
hefur hér heima þótt slæmthve títið samræmi er í dómum á milli
einstakra dómara og dómarapara í dómum á ákveðnar villur. Eftir
HM í Sviss sé ég íslenska dómara í öðru Ijósi. Mismunurinn á
túlkun einstakra dómara og dómarapara hér er ekki eins alvarlegt
mál að mfnu mati eins og margurgæti haldið. Það er greinilega
víða verra. Það erhins vegar náttúrulega sjálfsagtað laga þetta hér
eins og þarf. En miðað við dómarana þama í Sviss, þá er ekki
spuming að við íslendingar eigum a.m.k. ein þrjú frambærileg
dómarapörá alþjóðamælikvarða.
Grcinarhöfundur vcl gallaður og tilbúinn
að leggja af stað til Sviss.
(Ljósmynd: Guðmundur Gíslason)
Það rfkti mikil eftirvænting á íslandi fyrir
heimsmeistaramótið í handknattleik í Sviss,
enda hefur aldrei verið eins miklu til tjaldað
eins og í þetta sinn. Menn höfðu lfka trú á
þvf að íslenska landsliðið gæti gert vel,
þrátt fyrir að vonirnar hafi nú ekki alltaf
ræst á heimsmeistaramótum. Að baki
þessari trú var góður árangur landsliðsins í
leikjum og á mótum síðustu tvö ár undir
stjórn landsliðsþjálfarans Bogdans
Kovalczyk. Ekkert hafði heldur verið til
sparað, undirbúningurinn mikill og dýr.
Enda voru í liðinu 9 leikmenn sem leikið
höfðu yfir 100 landsleiki, og því ljóst að
ísland hefur ekki átt leikreyndara landslið á
stórmóti. En menn báru einnig ugg í
brjósti. Meiðsli leikmanna fyrir keppnina
voru vfs til að setja strik í reikninginn,
Þorgils Óttar Mathiesen var meiddur á hné
og þrátt fyrir traustlega spelku um hnéð var
ljóst að hún kæmi aldrei í staðinn fyrir
liðbandið sem slitið var. Þá óttuðust margir
einnig að meiðsli Sigurðar Sveinssonar
gætu orðið til mikils baga, því ef Kristján
Arason meiddist, þá væri vandi á höndum
að minnsta kosti í sókninni.
Undirritaður gerði sér fulla grein fyrir því,
þegar haldið var af stað til Sviss að
framundan væri meiri háttar uppákoma,
22
Skinfaxi 1. tbl. 1986