Skinfaxi - 01.04.1988, Blaðsíða 25

Austurland
“Mér
UÍA”
þykir vænt um
Rætt við Magnús Stefánsson
framkvæmdastjóra UÍA
Magnús Stefánsson frá Fáskrúðsfirði er
núverandi framkvæmdastjóri UIA og tók
til starfa sem slíkur 1. júní á síðastliðnu
sumri. Hann er þó ekki neinn
nýgræðingur innan UÍA, þvert á móti.
Magnús starfaði sumrin '84 til '86 sem
sumarmaður hjá sambandinu, (t.a.m. við
sumarhátíð UÍA sem jafnan þykir hinn
árlegi hápunktur í starfi sambandsins).
Þar að auki kom Magnús inn í stjóm UIA
aðeins tvítugur að aldri, árið 1959 og var
í stjórn í rúm tíu ár. Hann var þá fulltrúi
Arvakurs sem er lítið félag við
Fáskrúðsfjörðog síðarLeiknis. Síðan tók
hann sér hlé, orðinn fjölskyldumaður og
kennari.
Það væri því synd að segja að Magnús sé
nýgræðingur innan UÍA.
“Ég var “í burtu” í tæp níu ár”, segir
Magnús. “Kom aftur til starfa 1979, set-
list þá í frjálsíþróttaráð UÍA og var í því
samfellt til 1987 þegar ég gerðist
framkvæmdastjóri, síðastliðið vor.
Síðasta vetur var ég kjörinn í stjórn UÍA
og það finnst mér satt að segja ekki rétt
ráðstöfun. Framkvæmdastjóri á ekki að
sitja í stjóm sambandsins. Ég er ráðinn
sem framkvæmdastjóri til 1. september
næstkomandi og ætla því að segja mig úr
stjórn á þingi UÍA í þessum mánuði.”
-Hvert er nú starfssvið framkvæmda-
stjórans og hvert finnst þér að það ætú að
vera?
"Vinnan felstfyrstog fremstíþvíaðreka
sambandið frá degi til dags, fjármál og
ýmislcgt þess háttar. Þetta eru auðvitað
nauðsynlcgir hluúr. Ég hefði hins vegar
viljað komast meira í að sinna hinni
fclagslcgu uppbyggingu, aðstoða félögin
við þá hluti. Heimsækja þau og ekki síst
að heimsækja skólana þar sem framtíðar
félagsmenn er að finna. Til þess að þetta
takist innan UÍA sýnist mér að stjómin
þyrfti að vera virkari. Það verðurauðvitað
alltaf vandamál vegna stærðar svæðisins
og þess hversu sljórnarmenn eru dreifðir
um allt Austurland en gæti þó verið betra
en það er í dag.
Ég tel þó sambandið þjóna sínum
úlgangi þokkalega í dag og það verður
mun bctra og virkara efúr þessa heimsókn
UÍA og UMFÍ um sambandssvæðið í
mars.”
-Nú er það oft umkvörtunarefni margra
að samböndin þjóni fyrst og fremst
frjálsíþróttafólki innan íþróttanna. Hvað
segir þú um þessi mál innan UÍA?
“Ég held að það sé nokkuð mikið til í
þessu. Einnig innan UÍA. Þó held ég að
starf fyrir aðra aðila en frjálsíþróttamenn
sé allútf að aukast. En það em margar
skýringar á þessu. Dæmi. Félögin hafa
ekki sinnt frjálsíþróttafólki eins mikið og
öðrum íþróttamönnum, m.a. vegna þess
að þetta eru einstaklingsíþróttamenn og
því alltaf sjálfstæðari en fólk í
hópíþróttum. Frjálsíj)róttamenn, sama í
hvaða félagi þeir eru, keppa alltaf undir
merki UÍA þegar þeir fara út fyrir
sambandssvæðið, aðrir yfirleitt ekki.
Undantekning frá þessu nú eru úl dæmis
meistaraflokkslið karla í körfubolta. Þeir
standa í ströngu þessa dagana, eru að
keppa um sæti í Úrvalsdeildinni.
Dæmi um þann hóp íþróttamanna innan
sambandsins sem ég vil sjá markvissara
starf fyrir eru knattspyrnumenn.
Knattspyrnan innan UIA er nú á því stigi
að hún þarf aðstoð sem UÍA getur vel
veitt. Auðvitað eru fleiri greinar í þessari
stöðu. Mér dettur baraknattspyrnan í hug
sem dæmi.”
-Þegar þú metur stöðuna innan UÍA
svæðisins efúr ferðina sem þú hefur verið
í með UMFÍ mönnum, hvað er þér þá cfst
í huga?
“Maður tekur auðvitað efúr því hvað
félögin eru missterk og stór og hve
misjöfn aðstaðan er frá byggðarlagi til
byggðarlags. Yfirleitt eru auðvitað
félöginí þorpunum, öflugri. Enþaðsem
kom kannski merkilega á óvart er hve
mörg félögin, jafnt í sveitum sem bæjum,
eru í mikilli sókn. Hversu mikill vilji er
Magnús Stefánsson. Langur ferill
innan UÍA.
fyrir hendi hjá fólki til að sækja fram,
mikil bjartsýni. Mér fannst ég taka
sérstaklega efúr þessu hjá félögum á
suðurfjörðunum. Eittdæmi af mörgum er
Neisti á Djúpavogi.
En það em einnig að verða kynslóða-
skipti víða, nýtt fólk að koma inn í starfið,
fullt af starfsorku. Ég vil þó ekki að fólk
misskilji orð mín. Ég verð ekki var við
uppstokkun í félögum, heldur eðlilega
endurnýjun.
Þá er mikill vilji til að leggja enn meiri
áherslu á félagslega þátúnn í starfinu. Það
er mikill skilningur ríkjandi fyrir því að
félagið getur ekki þrifist lengi ef þessi
þátturerekki í lagi. Aðræktaþá hugmynd
með fólki að félagið, stjórnin, á ekki að
vinna fyrir félagsmenn heldur með því.
Nú er hinn félagslegi þáttur sífellt að
koma meir inn í myndina. Þá er ég að tala
um almennt samneyti fólks, koma saman
og spila bridds, tefla, fara á
leiklistarnámskeið og ýmislegt fleira.
Við urðum til dæmis varir við mikinn
áhuga á félagsmálanámskeiðum, hjá svo
úl ílestum félögum. Og þegar hugurinn er
svona innan félaganna, þá getur UÍ A ekki
átt annað en bjarta daga framundan”, segir
Magnús að lokum.
Skinfaxi
25