Skinfaxi - 01.04.1988, Blaðsíða 36

Afmæli UMFÍ
Almennings
íþróttir
Magndís Alexandersdóttir
Við ræðum um almenningsíþróttir.
Hvað cru almenningsíþróuir? í hugum
okkar sem lifum með íþróttum og
íþróttafólki eru allflestar greinar íþrótta,
almenningsíþróttir. Þó erþað svo að með
almcnningsíþróttum eða trimmi erátt við
allar aðrar íjnóttagrcinar en þær sem
miðastvið þátttökuíkeppni. Égætlahér
að gera nokkra grein fyrir því hvernig
þetta kemur mér fyrir sjónir sem
leikmanni.
Á seinni hluta 19. aldar hófst stofnun
íjiróttafélaga til eflingar íþrótta almennt
hér á landi og eru félög sem slíkt markmið
hafa mörg í dag.
En hvar hefjast fyrstu kynni fólks af
íþrótlum? í skólum landsins og
leikjanámskeiðum sem haldin eru víða
um land.
Þar ræðst ef til vill hvaða stefnu cinslakl-
ingurinn tekur, hvort um verður að ræða
keppnisíþrótt, heilsubótartrimm eða
h vort áhugi er nokkur fyrir áframhaldandi
iðkun íj)rótta. Þarnakynnisteinstakling-
urinn flestum íþróttum þó svo að ekki
verði um markvissaæfingueðaþjálfunað
ræða og að viðkomandi leggi ekki stund á
neinar fjtróttir hefur hann kynnst þeim og
getur seinna meir notfært sér það ef
honum kynni að snúast hugur.
Hvert hefur hlutvcrk ungmennafélaga
vcrið í þessum þælli?
Ungmcnnafélög og héraðssambönd
annast vfðast hvar á landsbyggðinni þau
leikjanámskeið sem haldin eru.
Ungmennabúðir hafa verið starfræktar
hjá flestum héraðssamböndum á landinu
á undanfömum ámm, þar fer fram mikið
iþróttastarf. Það sem kennt er á þessum
námskeiðum er fyrst og fremst leikur og
kynning á íþróttum og víða í
ungmennabúðum er farið með börnin í
allskyns skoðunarferðir til að kynnast
náttúru landsins. Þarna er lagður góður
grunnur sem hlúa þarf að. Félög og
sambönd hafa mörg hver staðið vel að
áframhaldandi iðkun íþrótta, en víðast
hvar beinist þetta að ákveðnum
íjjrótlagrcinum sem mestur áhugi er á í
viðkomandi byggðarlagi, þannig að ekki
er alltaf mikil fjölbreymi í boði, heldur
áhersla lögð á að eiga sem sterkast og best
lið í þeirri grcin sem fyrir valinu hefur
orðið til að kcppa í. Því auðvitað er það
meiri auglýsing og frami fyrir félagið að
eiga sterkt lið sem vinnur sigra heldur en-
þó hópur sé af “trimmurum”. Af því
lciðir að minni áhersla og rækt er lögð við
að halda öllum við efnið og að sem flcstir
finni eitlhvað við silt hæfi. Þáþarf ekki að
velta því fyrir sér hver orsök þess er að
unglingará aldrinum 14- 19árasemhafa
iðkað íjiróttir hætta. Það er einfaldlega
ekki rúm fyrir alla. Þcir scm mesta gctu
og leikni hafa halda áfram, komast í liðið
en hinirhætta,J)eir finna til vanmáttar og
er ef lil vill ekki sinnt.
Ungmennafélögin hafa efnt til
“Göngudags fjölskyldunnar” fram-
kvæmd hans hefur verið þannig að sem
flestir úr fjölskyldunni geti verið þátttak-
endur. Þetta þykir eflaust mörgum ekki
flokkast undir íþróltir en það gerir það
sannarlega, hinar svo kölluðu
almenningsíþróttir. Þarna er sameinast
um átak til hreyfingar og útiveru. En
betur má ef duga skal. Einu sinni á ári er
ekki nóg. Og ekki er heppilcgt að vera
með marga samræmda daga um allt land
þar sem allir eiga að fara út að ganga eða
skokka. Heldur reyna að fá sem flcsta til
reglulegrar hreyfingar árið um kring.
Á vegum Trimmnefndar ÍSÍ hefur verið
unnið að hvatningu til almennings til að
stunda holla hreyfingu í einhverri mynd.
M.a. staðið fyrir trimmdögum og
námskeiðum í ýmsum greinum
almenningsíþrótta. Einnig hefur verið
kynnt vinnustaðaleikfimi, léttar
örvunaræfingar sem henta fólki vel scm
vinnur einhæf störf, slíkt er lofsvert
framtak.
36
Skinfaxi