Skinfaxi - 01.08.1994, Blaðsíða 13

Vísnaþáttur
Veglegt kaffisamsæti var haldið
að aflokinni setningarathöfn lands-
mótsins á Laugarvatni. Það sátu for-
seti Islands, Vigdís Finnbogadóttir
og aðrir boðsgestir mótsins. Fyrir at-
höfnina kom Pálmi Gíslason að máli
við nokkra snjalla hagyrðinga og
benti þeim á að nú væri lag að láta
nokkrar góðar flakka um landsmót á
Laugarvatni. Það þurfti ekki að
spyrja að viðbrögðunum og voru af-
urðimar fluttar í samsætinu við góðar
undirtektir.
Jóhannes Sigmundsson, fyrrver-
andi formaður FISK, segir stemning-
una alltaf sérstaka á Iandsmótum.
Hann lét þessa flakka:
Mig langar enn á landsmótin.
Ljúf er þaðan minningin.
Stigmögnuð er stemningin.
Eg styð minn gamla Skarphéðin.
Bjarni Valtýr Guðjónsson gerði
svolitla úttekt á landsmótinu og
skyggndist einnig fram í tímann:
Enn er hafin hátíð vor
hreyfing ungdóms fagnar.
Leggur hún um land sín spor.
leyst úr djúpi þagnar.
Unnin skulu afrek hér
afl svo finnast megi.
Hugsjónina helgu ber
hæst á sumardegi.
Takmörk ei ég talið get
tíminn flest þau setur.
Eigi í kúlu að myndast met
má ei vanta Pétur.
Langstökk vil ég telja tón
taman vissum frændum.
A því garpur Arnar Jón
átta metra í vændum.
Kröftum búnir kappar þrír
kallast verka stórir.
Hér við blasir hópur skýr
Hafsteinn, Pálmi og Þórir.
Það sem ég í traustri trú
tel að flestir lesi,
gerist eftir árin þrjú
upp í Borgarnesi.
Sigurður Geirdal kaus að líta til
baka og rifja upp Ijúfar minningar frá
landsmótinu sem haldið var á Laug-
arvatni 1965.
Aratugi eftir þrjá,
enn er ljúft í rninni,
hve lljóðin voru fögur þá,
og frjálsleg okkar kynni.
En sjálfsagt ekkert segja má,
senn er mál að linni,
þær gætu verið einhverjar hér inni.
Pálmi Gíslason hjálpaði enn frekar
upp á endurminningar Sigurðar með
eftirfarandi vísu:
Oft víst spretti úr spori hann,
spart þó væri kaupið.
Eftir stúlkum oft hann rann,
eða eykst hér karlaraupið.
Það var sagt um þennan mann,
að þægi ástar skaupið,
en það var ótrúlegt hvað sumar
gátu hlaupið.
Freygarður Þorsteinsson slær hér
botninn í kveðskapinn:
Landsmótið það léttir geð,
lætur drauma rætast,
og það hrífast allir með,
yfir dáðum kætast.
Merking þessa móts er skýr,
mátt vorn nú skal sýna.
Andinn blæs þó ætíð Idýr
eflir hugsjón mína.
Og Freygarður gleymir ekki ung-
mennafélagshrey fingunni:
Sarntök okkar land og lýð
láta vinnig hljóta.
Og við munum alla tíð
ávaxtanna njóta.
Svo mörg voru þau orð, sem færð
voru í bundið mál í tilefni landsmóts-
ins.
En nú kveður við annan tón.
Vísnaþættinum barst óvæntur liðs-
auki, frá lesanda sem að vísu vill
ekki láta nafns síns getið, þar sem
hann segist einungis „gutla við að
yrkja” fyrir sjálfan sig. Hann segist
senda að gamni sínu vísukorn og svo
fyrripart, sem menn geti spreytt sig á
að botna ef vilji og löngun sé fyrir
hendi. Það sem „Amor” sendir er eft-
irfarandi:
Ungri stúlku orti ég ljóð
undurljúft var stefið,
er nú þetta unga fljóð
öðrum manni gefið.
Ef ég myndi í annað sinn
ætla konu að fanga.
Þeir sem vilja leggja inn gott ráð í
þessum efnum botna að sjálfsögðu
fyrripartinn og senda til Skinfaxa.
Með kveðju,
Ingimundur
Skinfaxi
13