Skinfaxi - 01.08.1994, Blaðsíða 18

Það gekk allt upp
á landsmótinu
„Það voru gerðar kröfur til mín á
landsmótinu og ég vildi standa undir
þeim og gera mitt besta. Það gekk allt
upp þar og ég var mjög ánægð með út-
komuna,“ sagði Fríða Rún Þórðardótt-
ir, UMSK. Hún var stigahæst kvenna á
landsmótinu með 18 stig.
Fríða Rún sagði að aðstaðan hefði
verið eins og best varð á kosið á Laug-
arvatni. „Að vísu var svolítið skrýtið
að hlaupa á fjögurra brauta velli, eink-
um í 800 m, þegar áhorfendur voru
komnir alveg inn á fjórðu braut. Mér
fannst þeir vera alveg ofan í mér. Mað-
ur er vanur að hafa þá í góðri fjarlægð,
þannig að þetta var skrýtið, en engan
veginn óþægilegt.
Aftur á móti fannst mér óþægilegt
hversu mikið mótinu seinkaði á föstu-
dagskvöldið. Það verður að passa það á
næsta landsmóti að láta ekki setningar-
athöfnina og það sem lagt er í hana
bitna á íþróttamönnum. Þegar klukkan
er orðin hálftíu eða tíu og maður er bú-
inn að vera að hita upp í meira en
klukkutíma í kólnandi veðri, þá getur
það verið beinlínis varasamt vegna
meiðslahættu að fara að keppa. Arang-
urinn hlýtur líka að verða slakari.“
Fríða Rún sagði að keppnistímabilið
í ár hefði gengið illa til að byrja með
en svo hefði sér farið að ganga betur.
„Ég átti í meiðslum og það gekk satt
að segja allt á afturfótunum. Ég var
farin að halda að ég gæti ekki hlaupið
hratt lengur. En svo fór dæmið að snú-
ast við og mér gekk vel í Evrópubikar-
keppninni og landsmótinu, svo og á
meistaramótinu þar sem ég vann 800
og 1500 m og varð önnur í 3000 m.
Ef ég lít yfir tímabilið í heild, þá var
árangurinn í 3000 m hlaupinu í Evr-
ópubikarkeppni landsliða mjög kær-
kominn. Þá datt ég niður á tíma sem
var nærri mínum besta, eftir að hafa
- segir Fríða Rún Þórðardóttir
Fríða Rún œtlar að hlaupa þá leið, sem
hlaupin verður á Olympíuleikunum.
verið í mikilli lægð, og þetta var mikið
sáluhjálparatriði fyrir mig.“
Fríða Rún sagði að sér fyndist staða
ungmennafélagshreyfingarinnar hvað
varðaði frjálsar íþróttir góð. „Það hefur
verið lögð á það áhersla á tveim síð-
ustu landsmótum að vera með keppn-
ina á velli með gerviefni. Það sýnir
bara að það er fylgst vel með þeim
kröfum sem gerðar eru í heiminum í
dag og það er mjög gott. ‘ ‘
Nám og æfingar í vetur
Fríða Rún stundar mastersnám í
næringarfræði í Bandaríkjunum og á
eftir eitt og hálft ár. Að því loknu
hyggst hún koma heim og fara að
vinna hér. Hún er þegar búin að fá
vinnu í faginu, en draumurinn er að
starfa á vegum íþróttasamtaka með
íþróttafólki og fyrir íþróttafólk og alla
aðra sem „vilja hlusta á“ hana.
Hún mun æfa með náminu í vetur,
eins og hún hefur gert, en keppir ekki
með liðinu sem hún hefur keppt með í
Georgíu. „Ég hef keppt fyrir þá og þeir
hafa borgað fyrir mig skólann. En
maður má ekki keppa nema í fjögur ár
með sínu skólaliði og sá tími er liðinn.
Nú ætla ég að hlaupa götuhlaup og
keppa í hálfu maraþoni um miðjan
nóvember. Þar verður hlaupin Ólymp-
íuleiðin fyrir næstu leika, þannig að
það er mjög gaman að taka þátt í því.
Næsta sumar ætla ég svo að vera með í
aðalkeppnistímabilinu hér heima. Auð-
vitað læt ég mig dreyma um að komast
á þessi stóru mót og mun reyna það
eins og ég get. En það er svo margt
sem getur komið upp.“
Fríða Rún sagðist sérstaklega vilja
nota tækifærið og hvetja ungu krakk-
ana, sem stunda íþróttir, til að halda á-
fram, vera dugleg að æfa og njóta þess
félagsskapar sem íþróttirnar gefa.
„Ég vil líka hvetja foreldra til að
fylgja krökkunum eftir í þeim íþróttum
sem þau eru að fást við. Það er alveg
ómetanlegur stuðningur sem þeir veita.
Foreldrar mínir hafa verið með mér frá
því að ég byrjaði og það hefur verið
mér ómetanlegt. Það er mikið talað um
íþróttir við matarborðið heima, því það
eru allir í þessu og skilja hvað um er að
vera.
Hins vegar má varast að ýta um of á
eftir ungum krökkum. Maður hefur séð
svo mörg góð efni hætta, því foreldr-
arnir hafa verið of ýtnir og krakkarnir
hafa verið látnir æfa of mikið og ekki
kunnað sér hóf. Það er sorglegt að
fylgjast með slíkum tilvikum.“
18
Skinfaxi