Skinfaxi - 01.08.1994, Blaðsíða 22

Guðrún Haraldsdóttir:
Starfsíþróttir á landsmóti
Keppendur þurftu svo sannarlega að vanda sig í hestadómunum. Hér er einn þeirra ásamt
Þorkeli Bjarnasyni hrossarœktarráðunaut og dómara.
Dráttarvélaakstur byggist á góðri
þekkingu og leikni við að aka dráttar-
vél. í reglum stendur að skriflegt próf
eigi að fara fram jöfnum höndum og
keppt er í akstri. Framkvæmdin hefur
færst í það form að skriflega prófið fari
fyrst fram hjá öllum í einu, þannig að
þeim þætti sé lokið. Þetta er þægilegra
í framkvæmd.
Aksturinn fer þannig fram, að ekið
er í gegnum hlið. Stigin falla við
hverja stiku, sem komið er við. Öku-
menn þurfa að bakka með vagn inn í
skemmu og aka eftir krákustígum.
Þessi grein starfsíþróttanna þarfnast
góðrar æfingar og margir keppenda
mæta til keppni á hverju landsmóti.
Sigurvegari þetta árið var Garðar Guð-
mundsson, HSK, sem hefur keppt í
slíkri keppni áður. Er greinilegt að æf-
ingabúðir hafa skilað árangri hjá HSK-
mönnum.
I jurtagreiningunni snýst keppnin
um að greina 40 plöntur. Keppendur
hafa fengið lista með 130 plöntum og
greina 35 plöntur af honum. Síðan fá
þeir 5 plöntur til greiningar í viðbót,
sem ekki eru á listanum. Jurtirnar
verða að vera mjög góðar til þess að
engin vafaatriði komi upp við grein-
inguna.
Að þessu sinni var keppnin mjög
jöfn og fjórir keppendur höfðu allar 35
plönturnar réttar. Það voru því plönt-
umar 5, sem ekki voru á listanum, sem
réðu úrslitum. Sigur úr býtum bar Þor-
steinn Bergsson, UÍA, en hann greindi
allar jurtirnar rétt sem er mjög góður
árangur.
Keppni fyrir augað
Það er óhætt að segja, að keppnin
um að leggja á borð sé svo sannarlega
fyrir augað. Dómur felur í sér stig fyrir
hugmyndir, vinnubrögð og samsetn-
ingu. Borðið þarf ekki að vera hlaðið
dýrum borðbúnaði, heldur er það
smekkleg uppsetning, sem vegur
þyngst. Ofhlaðið borð er engum kepp-
anda til framdráttar. En áður en hafist
er handa við að leggja á borðin, eru
lagðar 10 spurningar fyrir hvern kepp-
anda.
Undirbúningur hefst oft mörgum
mánuðum fyrir landsmót. Hugmyndir
eru að þróast og verið er að tína saman
borðbúnað og annað sem til þarf. Að
þessu sinni var það ekki nema eitt stig
sem skildi að I. og 2. sætið, en hlut-
skörpust varð Svandís Guðmundsdótt-
ir, HSK.
I hestadómunum var það Þorkell
Þorkelsson, HSK, sem náði bestum ár-
angri. Hann var með minnst frávik frá
dómurum, af öllum þeim sem kepptu.
Keppendur í hestadómum þurfa að
greina aldur hrossa og gefa einkunn
fyrir sköpulag og kosti þeirra. Ahuga-
fólk um hestamennsku ætti að gefa
meiri gaum að þessari grein, því dóm-
ararnir sem dæma eru þeir bestu sem
hægt er að fá. Þetta er því góð æfing
og lærdómsrík fyrir keppendur, því
þeir geta síðan borið saman niðurstöð-
ur og séð hvar munar á dómi þeirra og
dómaranna.
Sigraði í annað sinn
Pönnukökubaksturinn var sú keppni,
sem dró að sér flesta áhorfendur, enda
leggur lyktina langar leiðir. I þessari
keppni er ekki mjög gott að vera dóm-
ari, því fyrir framan þá sem því vanda-
sama starfi sinna hrúgast upp staflar af
pönnukökum, sem þeir þurfa að meta.
Stig eru gefin fyrir útlit, bragð, fjölda
og snyrtimennsku við baksturinn.
Starfshlaupið vakti mikla athvgli en mis-
jafnlega tókst mönnum að teikna Þóri Har-
aldsson, formann landsmótsnefndar.
22
Skinfaxi