Sjómannablaðið Víkingur - 01.04.1940, Side 21

inn — mjög óþægilegar hreyfingar, sérstak-
lega þegar vindur og straumur mætast.
Þetta tekur samt allt enda. Að lokum er
lcomið til Vestmannaeyja .Vindurinn var SA
10 vindstig, á móti, og gekk því ferðin þangað
mjög seint. — Mikil sjóveiki og allskonar van-
líðan meðal farþeganna.
Nú á náttúran ekkert hjá okkur, bæði skip
og menn hafa greitt skatt sinn fyrir dásemd-
ir kvöldsins áður, er látið var úr höfn í Reykja-
vík. Enn hefir það sýnt sig ótvírætt, að valt er
að treysta á lukkuna einvörðungu.
Fyrir vestan og sunnan Vestmannaeyjar eru
margir drangar, sker og boðar, sem varast
þarf. Einna þekktastir og mest um ræddir
þessara dranga eru Þrídrangar, mjög hættu-
legir fyrir siglingar til eyjanna, vegna þess,
hve þeir eru í skipaleið og vegna skerjanna,
sem vestur af þeim eru. Að þessu sinni, sem
oftar, sáust þeir ekki, vegna dimmviðris. Við
þá hafa orðið mörg slys. Þar hefir nú verið
reistur vitaturn, ómerkilegur fyrir það, að ekki
hefir verið sett í hann ljósker enn þá. Mun
hann vafalaust í framtíðinni verða vinur
margra sjófarenda, þegar góður vilji og
gjaldeyrismöguleikar hafa myndað með sér
samtök, til að leysa þetta smámál, sem orðið
getur Hfsspursmá] margra sjófarenda.
Vestmannaeyjar, hirðmeyjar Fjalladrottn-
ingarinnar, svo fagrar að vart sézt líki þeirra,
þegar veðurblíðan vefur þær fegursta skarti
sínu, eru fullkomlega í samræmi við drottningu
21
hinna stóru úthafa. Að þessu sinni eru eyjarnar
háar, gráar og hrikalegar — skapið er í æsingi.
Himingnæfandi öldur kastast með feikna afli
upp að brimsorfnum, þverhnýptum björgun-
um. Þannig hafa hinar sterku andstæður, út-
hafið og grjótið, barist um völdin frá ómuna
tíð; bæði vinna nokkuð á. Sjórokið rýkur að
þessu sinni upp um miðjar eyjar og skipin,
sem vegna stormsins verða að liggja við Eiðið,
kastast til í rokhviðunum, eins og smáfuglar
fyrir veðurofsanum. Sum skipin missa akk-
erin og verða því að taka þann kost að halda
upp í sjó og veður og láta reka öðru hvoru.
Hjá öðrum losna akkerin í hviðunum og skipin
fara að reka, þá verður að létta akkerum, færa
sig og reyna að finna betri haldbotn. Þannig
gengur baráttan sinn gang — aldrei fullkomin
hvíld, unz veðrinu slotar. Þeir, sem fyrstir
verða og kunnugir eru, fá bezta staðinn —
það er hið órjúfanlega lögmál allra tíma.
Veðurspáin sagði vaxandi SA með öllu Suð-
urlandinu og voru því margir daufir í dálkinn,
gengu út frá, að lengi þyrfti að liggja þarna,
vegna veðurs. En er á daginn leið, fór að birta
í vestrinu, rigningin hætti og veður lægði.
Skyndilega fóru að koma V og NV hviður og
var þá séð um örlög veðurspárinnar að þessu
sinni. Hugir þeirra, er þráðu heim, eða áleið-
is að settu marki, tóku að lyftast, menn hættu
að tala um vitlaust veður, en tóku í stað þess
að ræða um ótryggar veðurspár, ýmist í afsök-
unar- eða áfellingar-tón. Skipið var fært aust-
VÍKINGUR