Sjómannablaðið Víkingur - 01.10.1946, Side 12

Svona hefur hann látið öllum stundum síðan hann át
trúboðann!
★
Jónas D. Jónsson, sonur Jóns hreppstjóra Daníels-
sonar á Kverná í Eyrarsveit, var maður hagmæltur og
orti allmikið, einkum gamankveðskap. Jónas fór ung-
ur að aldri vestur að ísafjarðardjúpi, og gerðist þar
sjómaður. Var hann glaðvær mjög og skemmti mönnum
oft, bæði með kveðskap sinum og alls konar tilfyndni.
Jónas sigldi síðar til Ameríku og átti þar heima upp
frá því.
Meðal þess, sem Jónas D. Jónsson orti, var gaman-
ríma um Jón nokkurn Sigmundsson í Bolungarvík. í
henni eru þessar vísur:
Japa grunda jólnir -snar
Jónsi kundur Sigmundar,
ýtir hundi öldunnar
út um sundin keilunnar.
Veðrin þungu þjótandi
þrátt í sungu voðinni,
öldulungur iðaði
að Bolungarvíkinni.
Steina knörinn kyssti þar,
hvein í vörum allstaðar,
reynir fjörið frægðar-snar
fleina-börinn skelfingar.
Bar, með trölla-burðunum,
— buldi í fjöllum nálægum —,
skip með öllum áhöldum
upp á völl, í skinnklæðum.
Sagt er að Hálfdan „strigamunnur", — sá frægi
maður —, hafi kveðið vísu þessa um mann þann er
Þorvaldur hét:
Valdi hefur vizku nóga
en vantar samvizku,
lagðist eins og lævís tóa
að lambi saklausu.
Hálfdan strigamunnur réri eitt sinn frá Bolungar-
vík. Þá kvað hann þessa formannsvísu um nafna sinn,
Hálfdan Ömólfsson:
Á FRÍV/
Happadýrast hraustmenni,
hölda lýr í sókninni,
hlés þó mýri hátt vaxi
Hálfdán stýrir Voninni.
Jón Jónatansson bóndi, og hagyrðingur á Folafæti
vestra, reiddist eitt sinn konu sinni, og þótti hún geisa
helzt til mikið. Þá kvað hann:
Aldrei hélt ég andskotinn
alveg losnað gæti.
Gengur hann nú út og inn
um allar dyr á Fæti.
Guðmundur Gestsson, smiður á Suðureyri í Súganda-
firði, kvað um sjálfan sig:
Gæfumaður er ég ei,
auðs mig vantar hylli,
ólánssamur ekki, nei,
eitthvað þess á milli.
Þessi vísa er einnig eftir Guðmund. Tilefnið vitum
vér eigi:
Vonbrigðum ég vanur er,
verð þó eitt að játa:
Nú hafa breiðir bjálKar mér
brugðizt fram úr máta.
Hér eru tvær stökur eftir Guðmund Gestsson:
Aukast kjörin mæðu mörg,
minnkar vina hylli,
gatan verður grýtt og örg,
ganga þarf með stilli.
Um hraungrjótið er höldum vér
hlaupa dugir valla,
þar ef eitthvað út af ber
er svo létt að falla.
Ólafur bóndi á Brattai'völlum á Árskógsströnd, kvað
við Magnús í Yztabæ í Hrísey:
Af góðu tægi gerir fátt,
grett er hræ á vanga,
kjaftur æ er upp á gátt
á Yztabæjar-Manga.
Magnús svaraði:
Ills til hefur mikinn mátt
en minni er gæða kraftur;
opinn stendur upp á gátt
Ólafs skammakjaftur.
276
V I K I N □ U R