Sjómannablaðið Víkingur - 01.02.1953, Side 27

Föðurgleði
5MÁ5AGA EFTIR PUTMAN WEALE
Jón Villard hafði eytt tíu kvöldum aleinn í
litla verkstæðinu sínu í kjallaranum. Hann hafði
unnið sleitulaust og af hinum mesta áhuga við
smíði lítillar skútu, sem hann ætlaði að gefa
syni sínum — hann hafði í ákafa vinnunnar
skorið sig fjórum sinnum í fingur, klínt fernis-
olíu í nýjar buxur og rifið tvær skyrtur.
Allt þetta gerði herra Jón Villard í örvænt-
ingarfullri viðleitni til þess að verða ekki talinn
minni maður en nábúi hans, herra Rex Nor-
man.
En einn sólbjartan morgun stóð skonnortan
loks fullsmíðuð, gljáandi af lakki og fagurlega
búin með rá og reiða — sem sagt: skonnortan
var í alla staði haffær og tilbúin að sigla jóm-
frúferðina á skurðinum í Rósagarði.
„Nei, en hvað hann verður glaður!“ sagði
Júlíana hrifin. „Jói hefur ekki talað um annað
í þrjár vikur en fallega bátinn, sem Norman
bjó til handa Axel“.
Jafnskjótt og Villard heyrði konu sína nefna
Norman og 10 ára sonarafmánina hans, varð
svipur hans harður og alvörugefinn.
„Mér stendur öldungis á sama hvað pabbi
Axels hefur búið til handa honum!“ tilkynnti
hann. „Ég ákvað bara, að Jói skyldi fá þessa
skútu, úr því hann leikur sér svona mikið niðri
við skurðinn“.
stjórnarhætti á Grænlandi, og gildir leyfið auðvitað
aðeins fyrir hvert það þjóðfélag, sem leyfið hefur veitt.
Þjóðarétturinn heimildar ekki aðeins það, að gjalda
lílcu líkt og að hefna jafnmikið og tilverknaðurinn var,
heldur er í sérhvérri kennslubók í þjóðarétti gerð grein
fyrir þessu tvennu meðal úrræða þjóðaréttarins til frið-
samlegrar úrlausnar á deilumálum milli ríkja.
íslendingar mega vera við því búnir að Danir haldi
því fram, að lokun Grænlands sé lögleg. Ekki skulum
við harma slíka fullyrðing af þeirra hálfu, því ekki
rýrir það rétt okkar til þess, að gjalda þeim líku líkt.
Aðeins það verðum við að hafa í huga, að núver-
andi lokunarlög Grænlands, er Danir beita nú gegn
oss, voru 1776 sett af einvaldskonungi íslands, og að
það er því að forminu til á valdi núverandi löggjafa
íslands, að mega nema þau úr gildi.
Þegar við erum búnir að snúa lokunarlögum Græn-
Hann leit beisklega til konu sinnar og hélt
áfram:
„Ég held alls ekki, að Jói hafi gott af að
umgangast þennan Axel svona mikið“.
„Vitleysa", sagði Júlíana. „Axel er ágætur
leikbróðir fyrir Jóa, og það veiztu vel sjálfur.
Ég hitti mömmu hans á dögunum, og ég held
ég hafi aldrei hitt elskulegri og gáfaðri konu“.
„Sjálfsagt ekki eins gáfuð og maður hennar,
þessi óviðjafnanlegi Norman“, hreytti Jón úr
sér, „stórskyttan, íþróttamaðurinn, stríðshetjan
með öll heiðursmerkin, þessi —“.
„Ekki þennan hávaða!“ sagði Júlíana. „Auk
þess kemur okkur ekki við, hvað Norman finnst
tilhlýðilegt að segja syni sínum“.
„Það er ekki heldur meiningin“, svaraði
Villard, „þegar Axel segir Jóa frá öllum þess-
um frábæru afrekum föður síns, og Jói fer
smám saman að líta smáum augum á mig,
þá —“.
„0, þvættingur“, sagði kona hans. „Hafi
Norman talið syni sínum trú um, að hann væri
ljónadrápari, þá eru það meiri en litlar ýkjur
— hann hefur einu sinni skotið tófu ... Mikil
ósköp, hann hefur gortað, en það gera nú allir
feður!“
Þegar Villard afhenti gjöfina seinna um dag-
inn, ljómuðu augu Jóa.
lands upp á dönsk (og færeysk) fiskiskip, danska (og
færeyska) menn, danskan (og færeyskan) atvinnurekst-
ur hér á landi, munu Færeyingar og heildsalarnir í
Kaupmannahöfn kippa í pilsfaldinn á maddömu Sör-
ens og beiðast aðstoðar gegn íslendingum, og maddam-
an mun þá fara fram á samninga um þetta. Þá getur
land vort gengið til samninga, en þó einungis með full-
nægjandi fyrirvara um óskertan yfirráðarétt sinn yfir
Grænlandi, þrátt fyrir samningana og þann árangur,
er af þeim kynni að verða.
Þetta er hægt að hafa á bogastrengnum. En það kem-
ur alls ekki í staðinn fyrir Grænlandstillögur Péturs
Ottesens. Þeim verður að framfylgja og það fast. Hins
vegar gæti lokun íslands jafnframt þeim verið Dönum
þarfleg hugvekja um það, hvar þeir standa.
Reykjavík, 20. nóvember 1952.
Jón Dúason.
VÍ K I N G U R
27