Sjómannablaðið Víkingur - 01.02.1953, Síða 35

SJÓMANNABLAÐIÐ VÍKINGUR
Útgeíandl:
Famumna- og fiskimannatamband, íslands.
Rltstjórl og ábyigðarm.: Gils QuBmundsson.
Rltnefnd:
Júlíns Kr. Ólafsson, Henry Hálfdanarson, Magnús
Jensson, Halldór Jónsson, Svelnn Þorsteinsson,
Birgir Thoroddsen, Theódór Gislason. — BlaOið
kemur út einu sinni i mánuði, og kostar árgangur-
inn BO krónur.
Rit6tjóm og afgreiðsla er I FlskhöUinnl, Reykjavik.
Utanáskrift: „Vikingur", pósthólf 425, —
Reykjavik. Sími 5653.
Prentað í ísafoldarprentsmiðju h.f.
Endurminningar
Þorsteins í Þórshamn
í næsta blaði Víkings hefjast endurminningar eins af
kunnustu og mikilhæfustu skipstjórum vor íslendinga
á öndverðri þessari öld, Þorsteins Þorsteinsson í Þórs-
hamri. Segir þar fyrst frá skútutímabilinu, um og eftir
aldamótin, en síðan birtast minningar hans frá upp-
hafi togaraútgerðar hér við land. Má telja fullvíst, að
lesendum blaðsins þyki verulegur fengur að þessum frá-
sögnum, er koma smám saman í nokkrum næstu blöðum.
Þáttunum fylgja margar myndir af mönnum og skip-
um, er við sögu koma.
leið og ég og aðrir vinir Sigurðar Guðna þökkum góð-
um guði fyrir samverustundirnar, sem hann leyfði okk-
ur að njóta með honum, biðjum við hann að blessa
eftirlifandi ástvini Sigurðar.
„Nú árið er liðið í aldanna skaut“ með hinar marg-
þættu reynslustundir. Minningar frá mörgum þeim
stundum eru þegar móðu huldar, aðrar ljósar og lif-
andi. Svo er um minninguna af „Vals“-slysinu vofeif-
lega. En hæst rís í huga mínum og bjartast lýsir þar
minningin um Sigurð Guðna. Og er ég minnist hans,
koma mér í hug orð hins spaka fornskálds, — orð, sem
ættu að standa letruð yfir votum legstað Sigurðar
Guðna:
„Deyr fé,
deyja frændur,
deyr sjálfur et sama;
en orðstírr
deyr aldrigi
hveims sér góðan getur
Vinur.
VÍKINEUR
Formannavísur
*
um Matthías Asgeirsson, skipstjóra
og útvegsbónda á Baulhúsum
í Arnarfirði.
1. Við skipstjóm mesta met ég hal,
Matthias flest kann prýða,
einn hinn bezta á Bíldudal,
blíður lestir skíða.
2. Manninn hræða minnst ég kann,
mar þá græði skafla,
á Marxu bæði og Helgu hann
hlotið gæða afla.
3. Listir stundar seggur sá,
sverðalundur fjáður,
um rostungs grunda réði sá,
Rósamundu áður.
4. Gæfan háa geðs um þei,
glöggt hann nái stoða,
hetjan knóia hræðist ei,
hafsins smá boða.
5. Mjalla fingra frægur ver,
á flóðs óringum hesti,
sá er slyngur sverðagrés,
sjóvíkingur mesti.
6. Þó vindur þjóti i voðir sver,
varla hót hann óttast fer,
hlynur spjóta hreysti ber,
handafljótur jafnan er.
Ort af
Gísla Bjarnasyni, Hrafnseyri.
35