Sjómannablaðið Víkingur - 01.07.1954, Síða 34

Iíaupskip frá 16. öld. — Málverk eftir Hans Holbein yngra.
áður en hann komst til Kínahafs. Rússnesku
sjóliðarnir, sem vanizt höfðu norðlægu loftslagi,
tærðust upp, þegar þeir komu í hitabeltið. Þeir
gátu í orðsins fyllsta skilningi „ekki á heilum
sér tekið“ — og glöptust því út í alls konar
ævintýri. Sjómenn Flotans ósigrandi, sem alizt
höfðu upp við hlýtt Miðjarðarhafsloftslagið,
urðu sárþjáðir, er þeir komu norður á bóginn,
þar sem stöðugt rigndi. Þegar ekki rigndi, hvíldi
köld vatnáþoka yfir hafinu, og er henni loks
létti, rigndi enn meir en fyrr, þótt það væri
miður júlí, og hægt hefði verið að vænta góðrar
veðráttu.
Hið ömurlega veður orkaði illa á siðferði
þessara suðrænu sjómanna. Ofan á alla aðra
örðugleika bættist svo það, að Englendingar réð-
ust á þá með hinum hræðilegu eldskipum sín-
um. Það voru átta kaupskip, sem höfðu verið
fyllt af alls kyns eldfimu efni og smurð tjöru.
Snemma morguns, meðan enn var myrkt af
nóttu og við hagstæð sjávarföll, sigldu fífldjarf-
ir sjómenn skipum sínum þangað sem Flotinn
ósigrandi lá við akkeri undan Calais. Þegar þeir
voru komnir hæfilega nærri óvinaflotanum
kveiktu þeir í skipum sínum. Við það laust nið-
ur skelfingu meðal Spánverja, sem í skyndi
hjuggu á festar og flýðu út á haf.
Hvað eftir annað gat ekkert bjargað flotan-
um frá algerri tortímingu nema skyndileg breyt-
ing á vindáttinni, og það varð a. m. k. þrisvar
sinnum. Þegar þeir að lokum komust hvorki
áfram né aftur á bak, né heldur til byrgða
sinna og hafnsögumanna í Dunkirque, þá ákvað
spánski flotaforinginn loks að sigla heim, norð-
ur fyrir Skotland. Mörg spönsk skip strönd-
uðu á skerjum við Skotlandsstrendur. Skips-
hafnir annarra, sem þjáðust af vatnsskorti,
(gamla sagan) reyndu að fara á land á austur-
strönd Irlands og fylla þar vatnsnámurnar, en
hinir grimmu íbúar, sem vissu ekki hverjir
160
VIKINGUR