Sjómannablaðið Víkingur

Árgangur

Sjómannablaðið Víkingur - 01.10.1959, Síða 27

Sjómannablaðið Víkingur - 01.10.1959, Síða 27
Konráð Gíslason Skynsamleg fiiskfriðnn Nú eru sjö ár síðam Faxaflói var algjörlega friðaður fyrir botnvörpu- og dragnótaveiðum, og þessutan hefir hann að mestu verið friðaður -fyrir línuveiðum síðustu árin. En sú friðun stafar af því, hve lítið hefir veiðst af þorski og ýsu á hinum gömlu miðum í flóanum. Þá hefir ört vaxandi afæti, krossfiskur og kuðungur, dregið mjög úr mönn- um, að leggja línu í flóann. Netaveiði er þó stunduð í fló- anum enn, þrátt fyrir að nokkuð hefir orðið vart við, að kross- fiskur hafi valdið skemmdum á netafiski. Að fenginni þessari reynzlu hafa þær spurningar stundum komið upp í huganum, hvort friðunin hafi verið lögfest af óhjákvæmilegri raunsýn, til þess að tryggja lífskjör þjóðar- innar. Eða hvort hún hafi verið sett af manngæzku og meðaumk- un með lífi sérstakra fiskiteg- unda. Hafi hið síðarnefnda verið til- gangurinn hefir vissulega náðst nokkur árangur, og þá sérstak- lega með tilliti til fjölgunar á flatfiski. Og að öllu óbreyttu kæmi mér ekki á óvart, þó að sá tími væri ekki ýkja langt undan, að mönnum þætti það ekki ó- maksins vert, að leggja þorska- eða ýsunet í flóann. Og yrði hann þá friðaður fyrir öllum veiðar- færum, öðrum en handfæri. Að sjálfsögðu verður hér oft þorskur' og ýsa á ferð, en mér þykir líklegt, að þær fiskitegund- ir muni hafa hér skamma við- dvöl. Þessa skoðun mína byggi ég á því, að þorskurinn sem veiðst hefir hér í net að undan- förnu, hefir verið með tóman maga, en þorskur unir því illa að vera hungraður til lengdar, og leitar því eitthvað annað til fanga. Allt öðru máli gegnir með jafn staðbundinn fisk eins og sumár flatfiskstegundir eru, og nægir í VÍKINGUK því sambandi að benda á dverg- kolann í Hamarsfirði, sem varla verður stærri en mannslófi 8— 9 vetra gamall. Ekki held ég þó, að þar sé um neitt óvenjulegt af- brigði af skarkola að ræða, og þyrfti sennilega lítið annað að gera, en að koma honum á betri haga. Dálítið finnst mér það skyggja á mannúðarstarfið, að allmikið af þeim skarkola, sem fengist hefir í þorskanetin nú í haust, hefir verið grindhoraður, og sama er að segja um smálúðuna. Þar sem þetta er gagnstætt því sem áður þekktist um þennan tíma árs, þykir mér líklegt að það stafi af því, að fjölgunin sé orðin heldur meiri en það sem flóinn getur fætt. Fyrirsjáanlegt er því, að ef hin fagra hugsjón um dýraverndun á að verða ann- að og meira en nafnið tómt, þá verði í náinni framtíð að hefja flutning á flatfiski úr Faxaflóa, til annarra staða þar sem fæðu- skilyrði eru betri. Hafi hins vegar tilgangurinn með friðuninni verið sá, að auka hagsæld fólksins í landinu, og bæta lífskjör þess, — en að sjálf- sögðu hefir það verið hin upphaf- lega hugmynd —, þá skilzt mér, að nauðsynlegt sé að halda fjölg- un fiskanna innan þeirra tak- marka er svæðið þolir, svo að þeir geti þroskast eðlilega og haldið holdum. Þá er engu síður nauðsynlegt, að reynt sé að hagnýta hin frið- uðu svæði sem bezt, t. d. með því að fjölga þeim fiskitegund- um — skarkola og lúðu —, sem mest notagildi hafa, en fækka þeim verðminni að sama skapi. Þetta mætti að sjálfsögðu fram- kvæma á vísindalegan hátt, með sérstökum veiðiskipum, þar sem fiskifræðingar væru um borð, og tækju þeir þá ákvörðun um hverju skuli sleppt og hverju lógað. En slík aðferð yrði að mín- um dómi mjög kostnaðarsöm, og það því fremur, sem búast má við að ástandið sé svipað á fleiri friðuðum svæðum en í Faxaflóa. Þess utan yrði hún næsta tíma- frek fyrir fiskifræðingana, sem mér skilzt að bíði ærin verkefni m. a. beinlínis vegna friðunar- innar. Ég teldi því hagkvæmara fyrir okkar fámennu þjóð, að leyfð yrði takmörkuð og tímabundin dragnótaveiði, undir algjöru eft- irliti fiskideildar Háskóla Is- lands. Þær takmarkanir, sem ég teldi fyrst og fremst nauðsynlegar, umfram takmörkun þess tíma sem leyft yrði að veiða, eru: há- mark aflamagns sem veiða mætti á hverju svæði, b) lágmarksstærð þess fiskjar er leyfilegt væri að hirða eða selja, c) takmörkuð verði stærð þeirra báta er veið- arnar stunda, d) ennfremur að algjörlega yrði bannað að veiða á þeim svæðum, þar sem ung- fiskur heldur sig eingöngu, e) einnig nauðsynlegt að athugað yrði, hve nærri landi yrði leyft að veiða. Jafnvel þó hin síðari aðferð yrði valin (þ. e. dragnótaveiðin), krefst hún stórra átaka á sviði fiskirannsókna, eigi friðunin að vera hagnýtt á skynsamlegan hátt fyrir þjóðarbúið, en til þess þarf að sjálfsögðu nokkurt fjár- magn. Því hefir mér dottið í hug, að ákveðnum hundraðshluta af heildarverðmætum þess afla, sem fengist í dragnót yrði beint og krókalaust varið til fiskirann- sókna, og þá sérstaklega til at- hugunar á klak- og uppeldis- stöðvum, svo við í framtíðinni gætum máske með nokkrum rétti sagt, að arðurinn af fiskveiðum okkar væri fremur tekjur af ræktun en rányrkju. Jass or hljómlist. Þoir fólk, sem hlustar með fót.unum. Engin treystist til að kæra sölumann nokkuin, sem selt hafði fjölda manns dýru verði mixtúru, sem hann kallaði: Meðal við heimsku. 243

x

Sjómannablaðið Víkingur

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Sjómannablaðið Víkingur
https://timarit.is/publication/335

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.