Sjómannablaðið Víkingur - 01.10.1959, Qupperneq 31

K T I N N I
Thorkild Rovsing
(1862—1927), prófessor í skurðlækn-
ingum við Kaupmannahafnarháskóla.
Prófessor Rovsing gekk stofugang
á Ríkissjúkrahúsinu með hinn venju-
lega skara af kandídötum og hjúkrun-
arkonum á hælum sér.
— Afsakið, hr. prófessor, sagði einn
kandídatinn. — Má ég leiða athygli
yðar að því, að þér eruð með hitamæli
bak við eyrað?
— Guð minn góður, sagði prófessor-
inn. — Hvað er þá orðið af pennanum
mínum?
Eitt sinn skar Rovsing upp bónda-
konu frá Fjóni við botnlangabólgu.
Á meðan konan svaf af deyfilyfjun-
um, kallaði hún hvað eftir annað:
— Kysstu mig, Jens, kysstu mig!
Þegar konan var heilbrigð orðin og
var að fara af sjúkrahúsinu, kvaddi
hún prófessorinn, sem sagði við hana:
— Líði yður nú sem bezt, og ég bið
kærlega að heilsa Jens!
— Nei, sagði konan glöð. — Þelckir
prófessorinn vinnumanninn okkar?
I Noregi var verið að prófa væntan-
legan sjóliða: — Og þér eruð staddir
á Bragenestorgi og sjáið orrustuskip
koma niður Drammen ána. Hvað gerið
þér þá?
— Sökkvi því með tundurskeyti.
— En hvaðan í ósköpunum fáið þér
tundurskeytið?
— Frá sama stað og þér fáið orr-
ustuskipið!
Og þér sögðuð mér, að beljan væri
meinlaus, sagði læknirinn bálvondur.
Það hlýtur þá að vera af því, að
naut með hatt og í frakka.
VÍKINGUR
James Whistler
(1834—1903), bandarískur málari.
í matarveizlu nokkurri lenti Mr.
Whistler eitt sinn við borð andspænis
miðaldra manni, sem var sítalandi.
— Annars get ég sagt yður það,
Mr. Whistler, sagði sá símalandi með-
al annars, — að ég gekk fram hjá
húsinu yðar í gær.
— Það er ég yður þakklátur fyrir,
svaraði Mr. Whistler.
Kona nokkur gagnrýndi mjög Suður-
Evrópubúa í áheyrn Whistelers og
sagði meðal annars, að þessi nafntog-
aða kurteisi þeirra væri aðeins á yfir-
borðinu.
— Já, en þér verðið að viðurkenna,
sagði Whisteler, — að það er nú býsna
þægilegt að hafa hana þar.
Þér er nær að vera alltaf með þess-
ar uppfinningar til þæginda.
Tage Erlander
(f. 1901), sænskur stjórnmálamaður
og forsætisráðherra.
Tage Erlander ferðaðist eitt sinn með
svefnvagni til Norður-Svíþjóðar, en
þar átti hann að flytja ræðu á stjórn-
málafundi daginn eftir. Hann var í
efra rúminu í klefanum, en í rúminu
beint fyrir neðan lá maður og reykti
ákaft pípu sína, svo að dimmt var af
reyk í klefanum. Erlander bað sam-
ferðamann sinn að hætta reykingun-
um, en það var til einskis. Vesalings
forsætisráðherrann var að lokum að
kafna í reyk, og hann kallaði því á
járnbrautarþjóninn og sagði:
— Þetta er forsætisráðherrann.
Viljið þér gjöra svo vel að segja herr-
anum hérna fyrir neðan, að hann reyki
svo mikið ,að ég geti ekki sofið.
Þá tók maðurinn í neðra rúminu
pipuna úr munninum og sagði:
— Þetta er Jönsson húsameistari
frá Emmaboda. Viljið þér gjöra svo
vel að segja herranum ofan við mig,
að hann hafi stjórnað landinu þannig,
að ég hafi ekki getað sofið í mörg ár.l
Hvað er „selfmade man“. Svar: Það
er maður, sem hefir skapað sig sjálf-
ur, — og er fullur aðdáunar á „skap-
aranum".
Ung kona með bamavagn við vin-
konu sína: — Ójá, þetta var nú „vagn-
inn“, sem hann lofaði að við skyldum
eignast þegar við værum gift.
í minningargrein um kennara í smá-
bæ stóð eftirfarandi: — Göfugt kenn-
arahjarta og óþreytandi hendur eru
nú hætt að slá.
Grasekkjumaðurinn andvarpaði: —
Já, ef ég aðeins gæti nú haft það eins
skemmtilegt og konan mín heldur að
ég hafi það.
Hjónaband sonar míns gengur ágæt-
lega ,sagði milljónarinn. — Hann les
í augum hennar allt, sem hún óskar
sér, — svo fer ég út og kaupi það.
Ég er alltaf að segja þér að þú mátt
ekki vera á þessum mjóu hælum í
bátnum.
247