Sjómannablaðið Víkingur - 01.04.1960, Page 32

Frá British
I „Fiskaren" birtist fyrir
skömmu síðan viðtal við norsk-
kanadiska fiski- og útgerðar-
manninn Hans Olsen, en hann
hefur stundað veiðar í British
Columbia um 20 ára skeið, og
var nú í heimsókn í „gamla
landinu“ í fyrsta skiptið frá því
hann fluttist þaðan.
„Ekkert skil ég í því“, sagði
Olsen, „að fiskverzlunin í Berg-
en skuli fara fram undir berum
himni. Það hlýtur að vera hálf
ömurlegt fyrir fiskkaupmennina
að standa þarna í regni og
stormi. Bærinn hefur kannske
ekki efni á að byggja fiskhöll,
en slíkar bvggingar höfum við
haft í öllum fiskibæjum í Brit-
ish Columbia árum saman.
Flestar fisktegundir, sem hér
eru á boðstólum, veiðum við í
British Columbia, en þar hefur
þróunin í fiskveiðunum verið
geysi ör síðustu 20 árin, en við
höfum líka mjög langa strand-
lengju með fram Kyrrahafinu
og möguleikarnir þess vegna
miklir.
— Hvernig komuð þér til
British Columbia?
— Ég fluttist vestur um tví-
tugt, vann fyrst í tvö ár á
bóndabæ í N.-Dakota, en þar var
þvílíkur þrældómur, að ég hélt
það ekki út, svo að ég fluttist til
Alaska og var í 3 ár á bandar-
iskum lax- og lúðuveiðibátum. —
Ég þénaði vel, en þó ekki svo,
að ég gæti keypt mér bát, svo
ég fór til British Columbia, og
eftir tiltölulega stuttan tíma
eignaðist ég minn eiginn bát.
Það mátti kallast tilviljun, en
japanskur fiskimaður, sem var
að flytja hcim til Japans, lét
mig fá hann fyrir mjög lágt
verð. Báturinn var vel útbúinn,
og ég átti hann í 4 ár og keypti
mér svo stærri bát.
Laxveiðin er sú arðvænlegasta
í British Columbia. Laxinn leit-
ar upp í hinar fjölmörgu ár til
þess að hrygna, en áður en hann
Columbia
nær svo langt, er hann veiddur
bæði á línu og handfæri. Hand-
færaveiðin er kostnaðarminni.
Á mínum bátum eru 10 menn,
og þegar best veiðist höfum við
komið að landi með fleiri þúsund
kg. Þegar göngumar koma á
vorin dregur einn maður allt
upp í 50 laxa frá 5—12 kg. að
þyngd á 3—4 tímum. Lúðuveið-
in, sem allmikið er stunduð á
miðunum úti fyrir hefur hin síð-
ari ár verið mjög misjöfn, og
kemur það af því, að gengið
hefur á stofninn. Én nú er lúð-
an friðuð í 10 mánuði af árinu,
svo veiðitíminn er ekki langur.
Samkeppnin við veiðarnar er af-
ar hörð í Br. C. þar sem nú eru
um 50 þúsund starfandi fiski-
menn á allri ströndinni. Hinn
stóri veiðifloti er búinn öllum
nýtízku tækjum. og í öllum þeim
bæjum, sem taka á móti fiski,
eru kæli og frystitæki.
Og Hans Olsen heldur áfram:
Br. C. minnir mann mikið á
Noreg með sínum ótal fjörðum
og eyjum. Þessvegna hef ég ekki
fundið til heimþrár. Mér finnst
sem ég eigi heima í öðrum og
nýrri Noregi með miklu mildara
loftslagi en var í þeim Noregi,
sem ég fluttist frá. Inni á landi
eru miklar hitabreytingar, en
úti við ströndina er loftslagið
stöðugt.
Ég minnist þess ekki að verða
loppinn á firígrum í British Col-
umbía, en það varð ég daglega,
þegar ég stundaði veiðar við
Vesterálen eða Lofot.
— Hvað eru margir Norð-
menn eða menn af norskum ætt-
um í British Columbíu?
— Það er erfitt að segja um
það, sennilega 10 þúsund eða
fleiri.
Þeir búa flestir í Vancouver,
en það er stærsta borgin í Brit-
ish Columbia, en það búa líka
margir norskir fiskimenn í Vict-
oríu, sem er höfuðborgin og
stendur á suðaustur enda Van-
couvereyju. Reyndar eru þeir
dreifðir með allri ströndinni. Ég
á smáeyju skammt frá Van-
couver, en landa öllum fiski í
borginnl.
Fyrstu Norðmennimir. sem
hófu veiðar í British Columbiu,
eru velflestir orðnir auðugir
menn. Margir þeirra milljóna-
mæringar og búa í fiottum vill-
um.
Þeim, sem seinna komu, hefur
einnig vegnað ágætlega, þótt
þeir séu kannske ekki milljóna-
eigendur. Ég held ég megi full-
yrða, að allir norskir fiskimenn-
irnir kunni ágætlega við sig í
British Columbia. Landslagið er
svo líkt og í Noregi.
Skattarnir eru miklu lægri þar
en í Noregi, og þessvegna miklu
auðveldara að leggja peninga til
hliðar, en það gera nú því mið-
ur ekki allir Norðmenn í British
Columbia.
Annars eru Norðmenn í miklu
áliti í British Columbia, og
margir gegna háum trúnaðar-
stöðum. Fjöldi ungra norsk-
ameríkana stunda nám við há-
skólann í Vancouver til þess að
standa betur að vígi í samkeppn-
inni um hinar hærri stöður, en
um þau bein berjast margir í
British Columbiu, sem og ann-
arsstaðar.
Haldið þér að ungir norskir
fiskimenn eigi von um framtíð
í British Columbia?
Ekki vil ég segja margt um
það. Ef til vill, ef þeir skara
fram úr um dugnað og fram-
taksemi.
Ég vil þessvegna ekki eggja
norska fiskimenn til þess að
reyna að flytja þangað. Þeir
hafa nóg verkefni í Noregi í
stað þess að flytja burt.
Hér virðist hafa orðið geysi
mikil þróun í fiskveiðunum þau
20 árin, sem ég hef verið í Brit-
ish Columbia, ef til vill meiri
en þar. Og þar sem skortur er á
fiskimönnum á norsku bátana tel
ég litla ástæðu fyrir unga
norska sjómenn að hyggja á
brottflutning.
Lauslega þýtt. G. J.
VÍKINGUR
104