Sjómannablaðið Víkingur - 01.08.1972, Page 31

A frívaktinni
I stóru amerísku fangelsi kall-
aði forstjórinn saman alla fang-
ana og tilkynnti þeim hátíðlega
þau gleðitíðindi að daginn eftir
mundi fylkisstjórinn dveljast
meðal þeirra.
„Loksins", varð einum fang-
anna að orði „Það var sannarlega
kominn tími til að honum verði
stungið inn hérna!"
Amerísk húsmóðir hafði þvegið
hár sitt og var með það í þurrk-
unni um það leyti, sem fyrstu
geimförunum var skotið til
tunglsins.
Allt í einu mundi hún eftir at-
burðinum og kom þjótandi inní
stofuna, þar sem fjölskyldan
horfði á atburðinn í sjónvarpinu.
Var hún með þurrkuhjálminn
á höfðinu og annan útbúnað í
hendinni.
„Eru þeir lagðir af stað“, lu'óp-
aði hún.
Maður hennar leit á hana: „Já,
þeir eru farnir, sagði hann ró-
lega, en ég held að þeir hafi ekki
vitað um að þú ætlaðir með“.
Sigurður gamli skútuskipstjóri
stóð á áttræðu. Blaðamanninum
gekk illa að toga neitt út úr karl-
inum, sem svaraði seint og
dræmt.
„Þú getur þó alltént sagt eitt-
hvað um versta veðrið, sem þú
hefir verið úti í“.
„Ja, látum okkur sjá“, sagði
sá gamli. „Það mun hafa verið
árið, sem ég var nýgiftur og tó-
bakslögurinn lenti framhjá dall-
inum í stofunni heima".
Frá f j ölskylduráðgj afanum:
„En fyrst þið bæði hafið skift
um kyn, er þá ekki allt í lagi?“
VlKINGUR
GamU Grant.
Það var fundur í stríðsráðinu
í amerísku borgarastyrjöldinni,
einn af ráðherrum Abrahams
Lincolns bað um orðið:
„Við fáum ítrekaðar kvartanir
frá hinum hershöfðingjunum yfir
því hvað Grant hershöfðingi
drekki mikið. Hvað finnst forset-
anum að við ættum að gera?“
Lincoln athugaði um stund
stríðskortið, sem bar hemaðar-
snilli Grants ótvírætt vitni, og
sagði því næst:
„Það bezta sem við getum gert
er, að þér, hr. ráðherra sjáið svo
um, að hverjum hinna hershöfð-
ingjanna verði sendur viskí-
kassi“....
„Eigum við ekki að telja pen-
ingana, sem við náðum í dag?,
spurði bankaræninginn félaga
sinn.
„Æ, ég nenni því ekki. Það er
mikið auðveldara, að fá það stað-
fest í blöðunum í fyrramálið".
Skoti kom inn í verzlun og bað
um hár í tannbursta.
„Það er því miður ekki hægt,
þér verðið að kaupa nýjan bursta.
„Þá verð ég að spyrja stjórn-
ina“, sagði Skotinn.
„Hvaða stjórn?"
„Kórstjórnina, auðvitað. Þetta
er sameign okkar!“
En sá munur a8 vera hundur í Bretlandi.
295