Sjómannablaðið Víkingur - 01.08.1972, Síða 50

Við (játum ekki beðiS lengur.
Á meðan við biðum og sáum
fyrir að fiskstofnar okkar fóru
minnkandi, tóku stórar þjóðir
sér yfirráð yfir 12 mílna land-
helg-i og auðæfum á botni land-
grunnsins langt til hafs, og það
þótt tekjur af fiskveiðum séu að-
eins örlítið brot af tekjum þess-
ara þjóða. — Við íslendingar
gátum ekki beðið lengur. Það var
í augum okkar réttur og skylda
Islendinga að lýsa yfir 12 mílna
fiskveiðilandhelgi. Þennan rétt
okkar byggjum við á því
að fiskveiðar eru okkur meiri
lífsnauðsyn en nokkurri ann-
arri þjóð — og að við eigum
því á þessu sviði að hafa sama
rétt og þær sem hafa hann
mestan,
að við höfðum langt fram á 19.
öld 16 og 2U mílna landhelgi
og íslenzka þjóðin átti engan
þátt í því að aðrar reglur
voru upp teknar,
að meirihluti fulltrúanna á Genf-
farráðstefnunni var fylgjandi
12 milna fiskveiðilandhelgi,
og
að laganefnd Sameinuðu þjóð-
anna taldi 12 mílna landhelgi
ekki andstæða alþjóðalögum.
Gegn hinum lífsnauðsynlegu
ráðstöfunum okkar hefir nú ver-
ið ráðizt með valdi. Við höfum
harðlega mótmælt þessari vald-
beitingu. En við höfum ekki beitt
vopnum til að verja hina nýju
landhelgi okkar, en erum samt
sem áður. sannfærðir um, að okk-
ur muni takast að sýna, að fisk-
veiðar er ekki hægt að stunda
undir herskipavernd. Þær ráð-
stafanir, sem gerðar hafa verið
gegn okkur, eru því óraunhæfar
og munu verða árangurslausar.
En að banna okkur að friða fiski-
miðin er sama og að banna okkur
að lifa í landi okkar.
Við bjuggumst við erfiðleikum.
Við íslendingar höfum stund-
um verið kallaðir söguþjóðin,
vegna þess að við höfum skapað
sögulegar bókmenntir, sem sum-
ir telja nokkurs virði fyrir hinn
menntaða heim. Svo mikið þekkj-
um við að minnsta kosti söguna,
að við vitum, að réttur smáþjóð-
ar og tilvera, er ekki alltaf mik-
ils metin. Við höfum því gert
ráð fyrir erfiðleikum.
Forfeður okkar komu hingað
yfir úthafið eftir óteljandi mann-
raunir fyrir meira en 1000 ár-
um og námu þetta land, óbyggt
frá engum tekið. Hin fámenna
íslenzka þjóð lifði af margar
myrkar aldir í baráttu við óblíð
náttúruöfl, einangrun og erlend
yfirráð. Sakir fátæktar stóð hún
höllum fæti í þeirri baráttu. Þá
vandist þjóðin við að mæta erf-
iðleikunum með óbil'andi þraut-
seigju. Og við ætlum að lifa á-
fram í landinu. Við erum einhuga
í því. Við bíðum eftir úrslitum
landhelgismálsins og vitum hver
þau verða. Það er þrátt fyrir allt
margt forsvarsmanna réttlætis í
þessum heimi og þeir eiga beitta
penna, máttug orð. Einhuga þjóð,
sem hefir réttlætið sín megin og
veit hvað hún vill, er og verður
sterk, þótt hún sé vopnlaus og
smá. Við munum aldrei hvika frá
ákvörðun okkar um tólf mílna
fiskveiðil'andhelgi.
IJR ERLENDUM
BLÖÐUM
Bruninn í ms. England
Þann 16. júlí 1971, kl. 20,40,
þegar M.s. England frá Esbjerg
var komið um 40 sjómílur frá
Esbjerg á leið sinni frá Esbjerg
til Harwich með farþega, varð
sprenging og eldur laus yfir
toppnum á SB aðalvél. Ekki tókst
að slökkva eldinn með vatni, en
það ráð tekið að yfirgefa véla-
rúmið og opna fyrir CO 2 —
slökkvitækin. Farþegar fengu
skipun um að fara í bátana, og
voru þeir settir á sjóinn, og sjó-
búnir hver á sínum stað, og neyð-
arkall sent út. Klukkan 22,00 var
eldurinn slokknaður. Um kl. 22,15
var farþegaskipið „Prinsessan",
björgunarskipið „Vestkysten" og
2 björgunar þyrlur komin á vett-
vang, og neyðarmerkin afturköll-
uð. Kl. 01,00 var BB vél ræst og
skipinu snúið við til Esbjerg með
„Vestkysten" til fylgdar.
Af athugunum sem gerðar voru
eftir brunann kom í ljós, að brun-
inn orsakaðist af því, að eldsneyt-
isloki no. 9 á SB aðalvél hafði
rifið sig lausan úr strokklokinu,
en við það sprautaðist úðuð eld-
sneytisolía út yfir heitan vélar-
toppinn svo að af varð sprenging,
eins og áður er sagt. Ástæðan
fyrir því að eldsneytislokinn gat
rifið sig lausan, virðist vera sú
að á meðan skipið stóð við 'í Es-
bjerg, höfðu vélstjórarnir, eins
og venja þeirra var, byrjað á því
að skifta um lokann og losað um
rærnar sem héldu honum, en sök-
um viðgerða á öðrum stað, sem
ekki þoldu bið, frestað að skifta
um lokann, en síðar gleymt að
spenna rærnar fastar aftur.
Af hálfu yfirvaldanna verður
ekki aðhafst frekar í málinu.
Eftir „Maskinmesteren“ 2 —
1972.
314
VlKINGUR