Sjómannablaðið Víkingur - 01.06.1979, Qupperneq 39

Niöri í sjónum
er heillandi heimur
Viðtal við Erling Hauksson sjávarlífiræðing um köfun sem sport og til rannsókna
— Hvenær byrjaðir þú að kafa?
„Sautján ára gamall, eða árið
1966. Við byrjuðum saman ég og
félagi minn, Karl Gunnarsson."
— Hvað dró þig að þessu?
„Ég hafði lesið bækur eftir
Cousteau, Hinn þögla heim (hefur
verið þýdd á íslensku), The Living
Sea o.fl.; einnig bækur eftir Hans
Hass um náttúruskoðun neðan-
sjávar. Þessar bækur vöktu áhuga
minn á neðansjávarlífi."
— Hefurðu lært köfun?
„Já, í Bergen, þegar ég var við
háskólanám þar. Ég lærði hjá
Áhugakafarafélagi stúdenta í
Bergen (SUB). Þar tók ég próf,
skriflegt og verklegt, og fékk skír-
teini 3ja stjörnu C.M.A.S. (Frönsk
skammstöfun fyrir alþjóðlegu
áhugakafarasamtökin).“
— Hélstu áfram að kafa eftir að
þú komst heim frá námi?
„Já, ég kom heim í janúar 1978
og hef kafað dálítið síðan. Ég fór
þá aftur að kafa með félaga mín-
um, Karli. Við gengumst fyrir
stofnun áhugamannahóps um
köfun. Ég hef kennt nokkrum
mönnum. Þetta er um 20 manna
hópur sem haldið hefur saman.
Starfsemi hópsins hefur legið
niðri núna yfir veturinn, en við
byrjum áreiðanlega aftur í sum-
ar.“
— Er formleg félagsstofnun
fyrirhuguð?
„Það er líklegt að stofnaður
verði formlega klúbbur áhuga-
kafara eftir fyrirmynd frá
Norðurlöndum.“
— Er spennandi að kafa?
„Það má kannski líkja köfun
Við Kleifarvatn. Þeir félagarnir Erlingur og Karl búa sig undir að kanna vatnið.
VÍKINGUR
39