Sjómannablaðið Víkingur - 01.04.1990, Blaðsíða 14

Markús Þorgeirsson við
tilraunir með Markúsar-
netið í Vestmannaeyjum
1981.
14 VÍKINGUR
legu mistökin er tóm enda-
leysa. Hann segist nota 80-
90%, en bendir á aö siglinga-
málastjóri noti 90-95%. Er þá
ekki líklegt að einhver annar
noti 70-80% eöa eitthvaö enn
annað? Þessvegna er aftur
spurt: Hvernig eru þessar tölur
fundnar? Við viöurkennum
staöreyndir en ekki bull sem
engin rök eru fyrir. Tugir pró-
senta til og frá um þetta atriöi er
ólíðandi kák. Og fyrir hverja við
erum aö gera okkur góða er
ekki svara vert.
Hefur fulltrúinn ekki
fylgst með?
Jónas spyr hvaða tilgangi
þaö þjóni aö telja upp öryggis-
tæki frá 1971 og 1979-1981, þ.e.
öryggisloka viö spil og sleppi-
búnaö, þegar fjallaö er um
meinta fullyrðingu hans að nóg
sé komið af öryggisbúnaöi í
skipin í dag. Þarna sleppirhann
úr því sem hann hélt fram í ræö-
unni - aö slysum heföi ekki
fækkað að neinu marki fyrir
aukinn björgunar-og öryggis-
búnaö. Þaö var vegna þessar-
ar fullyrðingar sem við töldum
upp þessi tæki. Þau hafa svo
sannarlega fækkaö slysum á
síöustu árum. Hefur fulltrúi út-
gerðarmanna í öryggismálum
ekki fylgst betur meö þessu?
1971 var öryggisloki á neta-
spil fyrst smíðaður eftir tvö al-
varleg slys í sömu vikunni hér í
Eyjum. Þaö tók níu ár aö koma
þessum loka í öll íslensk fiski-
skip. Á þessum árum uröu 92
slys við þessi spil, misjafnlega
alvarleg, frá minniháttar til
dauöaslysa. Ekkert af þessum
slysum varð þar sem útgerðar-
menn höfðu hunsað kerfið og
búiö skip sín þessu tæki. En
þar sem beðið var uröu þessi
92 slys. Og sleppibúnaðurinn
hefur oröið til þess aö sjómenn
hafa bjargast frá sökkvandi
skipum. Sennilega hefði hann
ekki verið þar til staðar ef beðið
hefði veriö eftir athugunum
kerfisins.
Furðulegt að hann
skuli ekki veita. . .
Við nefndum líka Markúsar-
netið, sem björgunartæki sem
einstaklingur kom á framfæri.
Það hefur nú þegar bjargað
nokkrum mannslífum. Svo er
Markúsi heitnum Þorgeirssyni
fyrir að þakka. Sennilega hefði
það ekki verið tiltækt til björg-
unar ef hann hefði beðið eftir
kerfinu.
Það er furðulegt að Jónas
skuli ekki vita um þau mannslíf
sem þrjú tæki hafa bjargað og
þar með fækkað sjóslysum.
Við sjáum ekki að það sé of
mikið af öryggistækjum um
borö í íslenskum fiskiskipum,
en erum sammála þér í því að
menn þurfa að kunna á þau.
Siglingamálastjóri segir að
hann vilji flýta viðurkenningu á
sjálfvirkum neyðarsendum.
Vonandi stendur þú ekki gegn
því, þótt þú teljir nóg komið af
öryggistækjum um borð í skip-
in, og á þér sé að skilja að þau
geri ekkert gagn.
Lokaorð
í lok greinar þinnar talar þú
um sleppibúnað. Hér yrði alltof
langt mál að fara í gegnum það
allt. En inntakið hjá þér er að
búnaðurinn hafi farið alltof fljótt
um borð í skipin.
Enn einu sinni átti að hangsa
og bíða meðan einhverjar at-
huganir yrðu gerðar í landi á
löngu árabili, áður en tækið yrði
leyft til björgunar. Sem betur fer
fóru Vestmannaeyingar ekki
eftir þessu hangsi, sem þú lof-
ar, þegar gúmmíbjörgunarbát-
arnir komu til sögunnar sem
björgunartæki um borð í skip-
um. Þráttfyrirafneitun kerfisins
á þeim settu útgerðarmenn hér
þá í skipin sín. Strax á fyrsta ári
byrjuðu þeir að bjarga mönnum
og áfram næstu árin einnig.
Þessir fyrstu bátar voru mjög
ófullkomnir miðað við þá sem
núnaeru notaðir. Sjómennirnir,
sem björguðust, bentu á hverju
væri ábótavant, og breytingar
voru gerðar í samræmi við það.
Þessvegna hafa þeir veriö að
fullkomnast meira og meira en
ekki fyrir eitthvert hangs í landi
við athuganir. Það heföu marg-
ir sjómenn drukknað ef farið
hefði veriö eftir því. Það viljum
við ekki að komi fyrir.
Það á skilyrðislaust að koma
tækjunum sem fyrst um borð,
þótt þau komi ekki alsköpuð frá
uppfinningamanninum. Það
sýnir sig að þau geta strax byrj-
að að bjarga. Viö skulum ekki
láta öryggislokaævintýrið
koma fyrir aftur.