Sjómannablaðið Víkingur - 01.09.1997, Qupperneq 41

- Þú skalt renna alveg í botn, taka síðan átta vafninga npp. Sá
stóri heldur sig alltaffrá bot?iinum.
1þessufékk sonur minn aftur fisk á öngulinn. Þetta reyndist
þyrsklingur sem hann húkkaði afkróknum og henti fagmanns-
lega aftur í hafið.
- Þessi var alltof lítill, sagði hann við strákana og brosti. Þeir
kinkuðu kolli.
Þeir rœstu mótorinn, veifuðu ogstefhdu út ásundið milli eyjar
ogÁrskógssandar. Báturþeirra skar mjúkan ogsléttan hajflötinn
ogsendifrá sér litlar öldur á báða bóga. Krían sem hafði verið að
hópast íjjörunni, flaug upp meðgargi og í jjarbegðinni var gerið
líkt og mýryk. Við austurströndina blésu tveir hvalir og veltu sér í
sjónum.
Múkkinn varð um stund ráðvilltur; hvort hann œtti að fylgja
unglingunum eða hanga áfram yfir okkur. Að lokum hófu nokkr-
ir mávar sig tilflugs á eftir bátnum en þyrpingin treysti greinilega
á pilkinn og átta vafiiinga frá botni. Þar hlautþorskatorfan að
liggja.
En það getur verið erfitt aðgeta sér til um, hvert straumurinn
liggur.
K
4itt af þvíjyrsta sem aðkomufólk veitir athygli, þegarþað
kemur í Hrísey, er að því er heilsað að gömlum, góðum sið: „ Góð-
an daginn. “
Yfirleitt hrökkva höfiiðborgarbúar og aðrir gestir fiá þéttbýli,
hastarlega viðþegarþeim er heilsað ájafn sjálfiagðan og hrein-
skilinn hátt. Reykvíkingar heilsast til að mynda aldrei á götu
nema það séu kunningjar og vinir áferð - ogþá svona rétt með
höfuðhnykk eða andlitsgrettu eða þeyta bara bílflautuna. Reyk-
víkingar eru gjörsamlega búnir aðgleyma hinni hressu og hejð-
bundnu kveðju Islendingsins: „Góðan daginn!"
Þegar aðkomufólk sem heimsækir Hrísey hefurjafhað sig á
áfallinu eftirfyrsta kveðjuna, tekur forundran við. Hvers vegna í
SjÓMANNABLAÐIÐ VÍKINGUR
41