Sjómannablaðið Víkingur - 01.09.1997, Qupperneq 51

• ,1III
hér í Cuxhaven 1.-26. september
1993, þegar torg í miðbæ okkar
fékk nafnið Hafnarfjarðartorg.
Tengslin milli Islands og Cux-
haven hafa verið að styrkjast síð-
asta áratuginn, en í þau hefur þó
vantað sterk viðskiptasambönd,“
sagði Rudolf Meiboom."
Hvers vegna Cuxhaven?
En hvers vegna ættu Islending-
ar að horfa til Cuxhavenhafnar
fremur en einhverra annarra
þýskra hafna og hvað getur Cux-
haven gert fyrir Islendinga. Munu
Islendingar hagnast á því að skipta
við Cuxhaven fremur en aðrar
hafnir? Rudolf Meiboom telur að
svo sé og segir að ísland hafi alla
í Cuxhaven er fjöldi verslana og notalegra veitingastaða, svo sem við Deichstrasse sem liggur
úr miðbænum í átt til hafnarinnar.
tíð verið stór þáttur í þýskum fiskveiðum og
fiskveiðistefnu og nægi þar að minna á hin
þekktu karfamið við Island sem enn eru köll-
uð Rósagarðurinn og minnir á að þýskur
sjávarútvegur var lengstum meira og minna
háður afla af íslandsmiðum. Þetta hafi þó
fengið snöggan endi á áttunda áratugnum
þegar íslendingar færðu fiskveiðilögsöguna
út í 200 mílur. Afleiðingarnar urðu þær að
úthafsveiðafloti Þjóðverja varð nánast að
engu á fáum árum. I dag séu gerðir út fáeinir
togarar undir þýskum fána, flestir undir
stjórn íslensk-þýskra fyrirtækja.
Hvað vill Cuxhaven MEÐ Ísland?
Hvað er það sem gerir ísland svona áhuga-
vert fyrir Þjóðverja, þjóð sem er minni en
300 þúsund manns, eða sem svarar hálfri
íbúatölu Bremenborgar? Hvers vegna er
Cuxhavenborg að vekja athygli Islendinga á
sjálfri sér?
Rudolf Meiboom spurði einmitt þessarar
spurningar í fyrrnefndu boði með íslensku
viðskiptanefndinni. Hann rakti sögu sam-
skipta íslendinga og Cuxhaven eftir stríð.
Hann sagði að vissulega hefðu Cuxhafenbúar
farið heldur halloka úr þeirri þróun sem orð-
ið hefði í þessum samskiptum en fyrir því
Fiskihöfnin í Cuxhaven er mjög rúmgóð og
löndunaraðstæður eru fyrirtak eins og sést á
þessari teikningu af aðstæðum. Höfnin er á
krossgötum samgönguleiða á landi og sjó til
allra helstu markaðssvæða Evrópu.
væru ríkar ástæður og báðir aðilar yrðu að
laga sig að þeim breyttu aðsstæðum sem
skapast hafa í áranna rás.
Fiskveiðar séu aðalatvinnuvegur Islend-
inga og standi fyrir þremur fjórðu tekna
landsmanna. Þess vegna sé það skiljanlegt að
íslendingar hafi sótt og sæki hart rétt sinn til
fiskimiðanna umhverfis landið og hafi tekið
sér 200 mílna lögsögu. Það hafi einfaldlega
verið spurning um líf og dauða þjóðarinnar.
En einmitt þess vegna geti Þjóðverjar og þá
sérstakiega Cuxhavenbúar ýmis-
legt af þeim lært.
í FREMSTU RÖÐ
„Vegna þess hve fiskveiðar eru stór þáttur
í efnahagslífi íslendinga, er það þeim nauð-
synlegt að vera sífellt í fremstu röð þjóða í
nýtingu fiskistofna og veiðum og vinnslu og
framleiðslu sjávarafurða. Það hefur þeim tek-
ist og m.a. þessvegna komu þeir helst til
greina sem aðaleigendur að DFFU og MHF
útgerðarfélögunum í Cuxhaven á sínum
tíma,“ segir Meiboom, en þessi fyrirtæki eru
nú í eigu útgerðarfélaga á Akureyri. Mie-
boom segir að eftir að íslendingar tóku að
stjórna DFFU kynntust menn í Cuxhaven
iðnaði tengdum fiskveiðum, svo sem hönn-
un og framleiðslu á veiðarfærum og fisk-
vinnslutækjum. Samfara hraðri tækniþróun
hafa orðið til háþróuð rafeindatæki til nota
við veiðar og vinnslu, nákvæmar vogir, tölvu-
sjón og þrívíddartölvur. „Eg er sannfærður
um að Islendingar og Þjóðverjar kunna báðir
SjÓMANNABLAÐIÐ VÍKINGUR
51