Sjómannablaðið Víkingur - 01.06.2006, Síða 8

blankalogni. Þegar við
nálguðumst ytri höfnina
heyrðum við skotdrunur,
sáum reyk og nokkru síð-
ar hljómaði gelt í hríð-
skoðabyssum. Það voru
fleiri skip þarna, sem á-
samt okkur kölluðu í
hafnaryfirvöld, en eina
svarið i radíóinu var að
höfnin væri Iokuð. Um
kvöldið sáum við fréttir í
sjónvarpinu og þar kom
fram að fylkingum hafði
lostið saman í borginni
og allt í hers höndum.
Iris Borg t Felixstowe á Englandi sem er ekkifjarri annarri og kannski þekktari borg, nefnilega Ipswich.
Ríkisskip líða undir lok
- Ég útskrifaðist með farmannaprófið
vorið 1981 og réði mig til Ríkisskipa. Ég
var þá hættur að drekka og hef ekki
drukkið síðan. Ég var árum saman á
Esjunni og Heklunni og var fyrir rest af-
leysingaskipstjóri á þeim báðurn. Þegar
þarna var komið sögu var orðið ljóst af
umræðunni að Ríkisskip áttu ekki langra
lífdaga auðið og fór ég því að leita fyrir
mér um vinnu annars staðar. Mér bauðst
skipstjórn á flutningaskipi sem hét Iris
Borg. Það var í eigu norsks fjárfestingar-
félags, en íslenskir aðilar höfðu það á
kaupleigu. Ég tók við skipinu á Seyðis-
firði og átti að sigla því í dokk 1 Rotter-
dam, þar sem viðgerð átti að taka tíu
daga. Þessir tíu dagar urðu að þremur
mánuðum og ég var úti í Rotterdam allan
tímann að fylgjast með viðgerðunum. Ég
var síðan með skipið í þrjá mánuði eftir
að það kom úr dokkinni.
Vatnslausir til Beirút
- Við fluttum vörur í nokkrum ferðum
fyrir arabískt fyrirtæki frá Englandi niður
til Famagusta á Kýpur. í einni ferðinni
vorum við líka með fragt til Beirut í Lí-
banon og þar lentum við heldur betur í
ævintýrum, sem stöfuðu af hernaðará-
standinu í borginni sent þá ríkti. Þegar
við komum á ytri höfnina í Beirút vorum
við orðnir vatnslausir og bráðlá á að fá
vatn. Ég hafði nokkrum dögum áður haft
samband við umboðsmanninn 1 Beirút og
hann kvað allt með kyrrum kjörum í
borginni. Við komum upp að ströndum
Líbanon í óskaplega fögru veðri og
Þeir eru að skjóta á
okkur
- Næsta dag var ljóst
að við svo búið mátti
ekki standa; við urðurn
að fá vatn. Ég náði sam-
bandi við agentinn. Hann
spurði hvort ég væri með
kort af höfninni. Ég náði í
það og hann ráðlagði mér að sigla inn og
sagði mér hvar best væri að fara. Við
sigldum nú af stað. Við vorurn rétt
komnir inn fyrir hafnarkjaftinn þegar
hermaður kom hlaupandi eftir bryggj-
unni með hríðskotariffil og skaut látlaust
upp í loftið og æpti lil okkar. Ég hélt
mínu striki og lagðisl uppað. í þessum
tilfæringum bakkaði dallurinn óvart í
stjór hjá mér þannig að ég sá ekki upp á
bryggjuna. í sömu svifum kom Atli
Helgason hlaupandí inn í brúna, en hann
var stýrimaður hjá mér. Atli hrópaði; Þeir
eru að skjóta á okkur, þeir eru að skjóta
á okkur. í þeim töluðum orðum var
hrópað í talstöðina: íris Borg, íris Borg,
út úr höfninni með þig - út úr höfninni
með þig. Ég sneri við, kallaði í agentinn
og spurði hann öskureiður hver djöfull-
inn gengi á. Hann kvaðst
ekki vita það, hann hefði
verið búinn að fá öll leyfi
fyrir okkur. Skömmu síð-
ar hafði hann samband
aftur, sagði okkur að
slökkva á talstöðinni, líta
hvorki til hægri né vinstri
en koma og leggjast að á-
kveðinni bryggju. Það
gerðum við. Skömmu síð-
ar kom brunabíll niður
bryggjuna með valn
handa okkur.
Danica Brown á leiðfrá Rotterdam til Nígeríu.
Ekki í hvítri skyrtu
- Þegar við höfðum
lekið vatnið spurði agent-
inn hvenær við vildum
fara. Ég svaraði að það
væri ekkert fararsnið á
mér því við ættum eftir
að skipa upp vörunum.
8 - Sjómannablaðið Víkingur