Náttúrufræðingurinn - 1932, Qupperneq 34

64
náttCtrupr.
Skarkolaveídar Íslendínga og dragnótín
heitir bæklingur, sem eg hefi nýlega gefið lit. Þar hefi eg reynt
að sýna fram á, hvað mikill misskilningur það er, að nota ekki
dragnót meir en nú er gert, þar sem hún er einkar ódýrt veiðar-
færi, einkum fyrir smábáta. Dragnótin er fyrst og fremst veið-
arfæri einyrk.jans, sem litlu liði hefir á að skipa, því manna-
frek er hún ekki. Dragnótin er veiðarfæri fátæklingsins, sem
litlu hefir úr að spila, hún tekur miklu minna með sér en lóðin,
sem nú tíðkast á smábátum alls staðar við land. Þar þarf enga
beitu, ekki þarf að verka fiskinn (skarkolann), sem í hana
veiðist, hann má selja nýjan á heimsmarkaðinn, og þá er
ekki salteyðslan. Dragnótin er eina veiðarfærið, sem getur
:gert okkur kleift að veiða verðmætasta fiskinn á miðum lands-
ins, skarkolann. Af hverjum 100 kolum, sem veiðst hafa hér
við land, hefir talizt svo til síðustu árin, að við Islendingar
höfum fengið 7, en útlendingar 93, og þar hafa Bretar borið
langmest frá borði. Á hinn bóginn veiðum við Islendingar
helming af öllum þeim þorski, sem hér er tekinn árlega; allir
þeir útlendingar, sem hér eru að verki, fiska rétt á við okkur
eina. Því miður standa þessar tölur um hlutdeild okkar í afl-
anum á okkar eigin miðum í öfugu hlutfalli við verðið á þess-
um fiskitegundum á erlendum markaði, því fyrir skarkolann
höfum við fengið rúmlega fimm sinnum meira en þorskinn,
miðað við þunga. Allir þeir, sem ekki láta sér á sama standa
um afkomu íslenzkrar smáútgerðar, ættu að lesa þennan bæk-
ling sér til fróðleíks og skemtunar, því þeir, sem eru hlyntir drag-
nótaveiðum í landhelgi, mega vonandi vænta fylgis þar sem
kverið er, en þeir, sem eru á móti, geta hlynnt að réttum gangi
málanna með því að benda á það, sem missagt þykir. Kverið er
96 blaðsíður með 20 myndum, 4 yfirlitum og 14 töflum, og
"kostar aðeins 3 krónur. Það fæst alsstaðar um land, á meðan
ændist, en auk þess sendi eg það til allra, sem óska, gegn eftir-
’kröfu.
Á. Friðriksson.