Náttúrufræðingurinn - 1947, Qupperneq 46

38
NÁTTÚRUFRÆfilNGURINN
norðan við mitt Þýzkaland yí’ir suðausturhluta Norðursjávar. Á
eystri hluta þessa svæðis eru vindsorfnu kornin 60—80%, á vestri
hlutanum 20—40%. í Noregi og Svíþjóð er tala slíkra korna minni
en 10%. Lössjarðvegsbeltið er breiðast austur um Pólland, en
0 10 20 30 40c-m
Mynd 2. Þriflötungar rucrri Gunnarsliolti. Örin efst til hœgri sýnir hehtu sandfoks-
áttina, mœlikvarðinn neÖst á myndinni stœrð steinanna.
mjókkar eftir því sem vestar dregur. Orsökina telur Cailleux vera
þá, að andsveipisvindanna frá innlandsísnum hafi gætt þar meir
en í vesturhluta Evrópu, loftslagið verið þar þurrara og kaldara
og skilyrði til sandfoks því betri.
Cailleux kemst að þeirri niðurstöðu, að skriðjöklar Alpafjalla
liafi náð sinni mestu útbreiðslu um það leyti, senr ísöldin veður-
farslega séð náði hámarki, en ísar Norðvestur-Evrópu hafi haldið