Náttúrufræðingurinn - 1951, Side 42

36
NÁTTÚRUFRÆÐINGURINN
þörunga af ættkvíslinni Lithothamnion. Á einum stað á ca. 6 m
dýpi, þar sem lítið var um stórvaxna þörunga, var talsvert af skolla-
þvengjum (Chorda filum) og Ectocarpus. Þarna fannst líka örlítill
vottur af klóþangi (Ascophyllum nodosum). mjög smávöxnu.
Á blöðunum á hrossaþaranum var hér víðast livar mjög mikið af
Bryozoa (mosdýr). Voru þarablöðin sums staðar alþakin af kalk-
hylkjum þessara dýra. Á blöðum hrossaþarans var einnig oft mikið
af smávöxnum Hydroidea (liveljur).
2. Þtiragróður undan Skálanesi og Reykjanesi vestanverðu,
á 5—10 m dýpi
Aðalgróðurinn á þessu svæði var einnig hrossaþari og beltisþari.
Af síðari tegundinni var hér þó tiltölulega meira en á austursvæð-
inu (suður undan Reykjanesi). Laminaria-gróðurinn virtist liér yl’ir-
leitt yngri en á austursvæðinu og var ekki eins mikið vaxinn öðrum
gróðri. Bar hér t. d. minna á Bryozoa á blöðum hrossaþarans. Aftur
á móti var hér talsvert um söl (Rhodymenia palmata) á þaraleggjum.
Kerlingarhár fannst hér víða. Á steinum og skeljum í þaraþönglun-
um var mikið af Lithothamnion og.kóralþangi, og vottur fannst þar
af Ptilota plumosa. Á botninum fannst hér talsvert af Lithothamnion
með ýmis konar lögun. Voru kalkþörungar þessir ýmist fastir á stein-
um eða lágu lausir á botninum.
3. Fjörugróðurinn
Þaragróðurinn í fjörunni var athngaður á tveimur stöðum: í skeri
við Reykjanes sunnanvert og í Sviðnum. Á báðum þessum stiiðum
var klóþangið algerlega yfirgnæfandi, en mikið var einnig af bólu-
þangi (Fucus vesiculosus) og klapparþangi (Fucus spiralis) og tals-
vert af dvergaþangi (Pelvetia canaliculata). Á klóþanginu var víðast
livar mikið af Polysiphonia lastigiata, eins og oftast er. Mikið óx
líka af Pilayella littoralis bæði á klóþangi og bóluþangi, einkum þó
á því síðarnefnda. í skerinu við Reykjanes var mikið af kóralþangi.
grænhimnu (Ulva lactuca) og purpurahimnu (Enteromorpha). í
Sviðnum fundust og þessar sömu tegundir, en auk þess neðst í fjör-
unni bæði söl og skollaþvengir.