Náttúrufræðingurinn - 1970, Qupperneq 36

130
NÁTTÚRUFRÆÐINGURINN
Ingólfur Davíðsson:
Slæðingar sumarið 1969
Suðureyri við Súgandafjörð 25. júlí.
Skógarkerfill og ljósatvítönn í og við garða, en þó lítið. Fagur-
fífill (Bellis) útbreiddur í grasflöt við hús Gissurar Guðmunds-
sonar. Vallarfoxgras í ræktuðum grasblettum. Lítið af húsapunti,
skriðsóley, njóla og baldursbrá.
Bolungarvík 27. júlí.
Þistill, húsapuntur, skriðsóley.
Hnífsdalur 28. júlí.
Húsapuntur, sigurskúfur og hindber útbreidd í kirkjugarðinum.
Gulbrá upp á brekku í kauptúninu, búin að, vaxa þar lengi. Spánar-
kerfill hel’ur verið gróðursettur í stórgrýtta urð skammt frá býlinu
Hrauni í Hnífsdal og breiðist þar út.
Áður hefur undirritaður skrásett vestfirzka slæðinga á ísafirði,
Flateyri, Þingeyri, og Patreksfirði. Sjá ritgerðina Slæðingar í Nátt-
úrufrœðingnum, 33. árg. 1963, bls. 166—186 og Greinar IV, 3, 1967:
The Immigration and Naturalization of Flowering Plants in Ice-
land since 1900.
Nýlegir slæðingar.
Fyrir 6—7 árum fundu þau hjónin Jenny Sigmundsdóttir og Guð-
mann Högnason í Hafnarfirði sérkennilega, blágræna, þykk- og
fremur stórblaðaða jurt í skriðujaðri í hlíðinni upp af Fllíðarvatni
í Selvogi, ofan vegar, vestan skálans í Hlíð. Uxu allmörg eintök
af tegundinni þarna. Þau fluttu eintak heim í garð og dafnar
jurtin þar vel að Skerseyrarvegi 7. Þetta reyndist vera völvu-
hnoðri (Sedum maximum), en hann vex villtur á Norðurlöndum
og er hér sums staðar ræktaður í görðum til skrauts. (Sjá Garða-