Samvinnan - 01.10.1948, Side 9

Útgerðarbœrinn Klakksvik.
okkur er stórt tveggja hæða timbur-
hús, með gulum veggjum og tjörguðu
þaki. Þar höfum við fengið inni á
gestrisnu efnaheimili. Húsbóndinn er
nýkominn frá íslandi með stóran fisk-
farm. Hann hefur stundað sjó-
mennsku í 40 ár og verið á íslands-
miðum mikinn hluta þess tíma. Njót-
um við nú góðs af auði, er sóttur var
þangað. Verzlun, vöruskemma og sjó-
búð er í stórum timburhúsum alveg
niður við sjó. 20—30 litlir árabátar
liggja í vari rnilli lands og bryggju.
Þeir eru notaðir til fiskveiða á sund-
inu, en jafnframt hafðir tilbúnir, eins
og bílar á slökkvistöð, ef ske kynni að
grindhvalatorfu skyti upp á sundinu.
Ekki auðnaðist okkur að sjá bátana
tekna til grindareksturs. Slíkir stór-
viðburðir gerast ekki í þeim hégóm-
lega tilgangi að svala forvitni aðskota-
dýra.
Svört skúta þrísigld liggur utanvert
við bryggjuna. Er verið að búa hana
til síldveiða við Island.
Að baki okkur er afarlangur grjót-
garður, sem þræðir túnjaðra í hlíðurn
upp af byggðinni. Fyrir utan hann og
ofan tekur við grænbrún heiði, snögg,
en hvergi gróðurlaus. Þar er mótekja
mikil og haglendi dágott fyrir sauðfé,
kýr og hesta.
Hinum megin sundsins er Stranda-
byggð, máluð, vel hirt timburhús
dreifð um græna hjalla. Utan Noregs
hef eg ekkert séð líkara byggðum eyj-
anna á Sunnmæri.
Kirkjan á Tofte, gamalt, vandað og
vel hirt timburhús með grænni þekju,
svörtum veggjum og hvítkölkuðum
grunni, stendur á lækjarbakka niður
við sjó. Þar er elzti hluti byggðarinn-
ar. Sams konar frágangur er á afar-
mörgum íbúðarhúsum á Færeyjum,
kirkjan er aðeins miklu stærri og auk
þess segir hvítmálaður turn til sín.
Görnlu, færeysku bæirnir, reykstof-
5Í ^ ,V . já r ISÉmlMl fc f sr jfll
JI «—- :'í t ivi
Lögþingshúsið i Þórshöfn.
urnar, eru sjaldséðari nú orðið en
torfbæir á Islandi.
Við höfum tvisvar farið hér til
kirkju. Hún var í bæði skipti fullskip-
uð hljóðlátum kirkjugestum. Prestur
var farinn á anneksíu í síðara skiptið
og annaðist „lesari", sem svo er nefnd-
ur, guðsþjónustuna. Meðhjálpari las
prédikun úr kórdyrum, altarisþjón-
usta var engin, en að öðru leyti. fór
guðsþjónustan fram með venjulegum
iiætti. — Þetta fannst okkur athyglis-
vert.
Ekki eru nerna þrettán þjónandi
prestar á Færeyjum, en vegna þessa
fyrirkomulags eru haldnar guðsþjón-
ustur í hverri einustu kirkju á Færeyj-
um, hvern helgan dag kl. 12 á hádegi.
Mun láta nærri að „lesarar" annist allt
að því aðra hvora guðsþjónustu. Sagt
var okkur að kirkjur væru engu miður
sóttar hjá þeim en hjá prestunum.
Líklega eru Færeyingar kirkjurækn-
astir Norðurlandaþjóðanna.
Kirkjan er mest áberandi allra húsa
í öllum byggðum Færeyja, ekki sem
fornleifar eða táknmynd frá liðnum
tímurn, heldur sem sönn mynd áhrifa
og álits hennar hjá þjóðinni í dag. —
Stóri-Dimon er minnst þeirra 17 eyja,
sem byggðar eru, og er þar eitt heimili
og ein kirkja.
Kirkjukórar tíðkast ekki, heldur
ÓLAFUR ÓLAFSSON kristniboði dvaldi
í Færeyjum um hríð á sl. vori og segir
lesendum „Samvinnunnar" frá högiun og
menningu Færeyinga, í þessari grein. —
safnaðarsöngur. Það var undantekn-
ing að sjá fólk á leið til kirkju, sem
ekki hélt á sálmabók í hendinni. —
Illa hirta kirkju sáum við hvergi á
Færeyjum.
Kristniboðshús allstórt. stendur á
hól skammt frá kirkjunni og er það
einnig táknrænt fyrir færeyskt kirkju-
líf. Við höfðum þar síðdegis- og kvöld-
samkomur báða messudagana, fyrir
fullu húsi.
— Við sitjum í hlíðinni fyrir ofan
Tofte og njótum góðs skyggnis. Nokk-
ur færeysk ungmenni standa við grjót-
garðinn skammt frá okkur og svngja:
„Tú alfagra land mitt
mín dýrasta ogn.“
Við dáðumst einnig að fegurð Fær-
eyja. En við höfum séð annað, sem
raunverulega nálgast hið „alfagra“.
„Vidunderligst af alt paa jord er Jesus
Kristi rike,“ kvað Grundtvig gamli.
— Við förum niður til íbúðarhúss-
ins og sitjum stuttu síðar við dúkað
borð. Húsmóðirin kemur brosandi inn
í stofuna með teketilinn í hendinni og
heilsar: „God kveld! Vel gagnest!"
Verði ykkur að góðu.
KEYTING hefur orðið á atvinnu-
háttum í Færeyjum, mjög svipuð
og átt hefur sér stað á íslandi. Land-
búnaður, einkum sauðfjárrækt, var
aðalatvinnuvegur landsmanna öldum
saman, en þeir hafa breytt um til
sjávarútvegs í svo stórum stíl, að
Samúelsen lögmaður sagði í ræðu
sinni á Sjómannaheimilinu: „Færey-
9