Samvinnan - 01.10.1948, Side 36

Grúshenka
litla
ÆvlNTÝRI
FHÁ RÚSSLANDI
í körfuna, sem hún hafði á handleggn-
um, og hélt síðan af stað, þangað sem
systir Önnu ívanóvu bjó.
Hún gekk lengi, lengi, þangað til
hún kom að húsinu. Það stóð langt
handan við hveitiakrana og var
skringilegt og heldur draugalegt á-
sýndum. Við hliðið á þessu lirörlega
húsi stóð hundur, sem var ósköp hor-
aður og vesældarlegur.
„Veslingurinn,“ sagði litla stúlkan.
„Ósköp hlýtur þú að vera svangur.
Hérna, borðaðu svolítið af brauðinu
mínu.“
Þegar hundurinn var búinn að
borða brauðið, leit hann á litlu stúlk-
una og sagði:: „Af því að þú ert svona
góð við mig, skal ég segja þér, að
þú skalt vara þig á systur hennar
Önnu ívanóvu. Hún er voðaleg Baba
Jaga!“
Aumingja Grúshenka litla varð ó-
sköp hrædd, eins og nærri má geta,
því að Baba Jaga er ekkert annað en
rússnesk galdranorn.
„Kannske að ég ætti bara að snúa
við heim,“ sagði hún.
„Nei, það skaltu ómögulega gera,
Grúshenka litla. Hjálpaðu mér heldur
til að komast héðan burtu,“ grátbað
veslings hundurinn. „Ef þú getur náð
í nálabréfið, sem þú átt að sækja, þá
hefir þú vald á lífi hennar."
Grúshenka litla kenndi svo mjög í
brjóst um vesalings lioraða hundinn,
að hún ákvað að fara inn í húsið og
reyna að ná í nálabréfið. Hún hratt
upp hurðinni og sá þar sitja inni óg-
urlega ljóta kerlingarskrukku.
„Eg á að sækja nálabréf fyrir hana
einu sinni við Grúshenku litlu. „Vilt
þú nú ekki vera svo væn, að fara til
liennar systur minnar fyrir mig og ná
í nálabréf, sem ég á hjá henni?“
„Hvar er húsið hennar systur þinn-
ar?“ spurði Grúshenka litla. „Ég skal
koma þar við, þegar ég kem af mark-
aðinum.“
Vonda konan sagði henni, hvert
hún ætti að fara. Grúshenka litla fór
á markaðinn og keypti pípu handa
föður sínum. Svo keypti hún fallegt
hvítt handklæði og greiðu og einnig
brauð í matinn. Hún setti þetta allt
EINU SINNI var lítil stúlka, sem
hét Grúshenka og átti heima í
litlu þorpi í Rússlandi. Grúshenka
litla var ráðskona hjá föður sínum.
Öllu fólkinu í þorpinu þótti fjarska
vænt um litlu stúlkuna, nema Önnu
ívanóvu, sem bjó í næsta húsi. En
ástæðan var sú, að Önnu ívanóvu
langaði til að eiga föður Grúshenku
og vildi því losna við litlu stúlkuna.
Og svo reyndi hún að finna upp alls
konar ráð, til þess að koma Grúshenku
fyrir kattarnef.
„Heyrðu, elskan mín,“ sagði hún
36