Samvinnan - 01.11.1961, Side 21

Þessi mynd er tekin í matsalnum a3 Bifröst. Framan viS þenna sal er setustofa, en inn af
honum hátíðasalur.
— Það er svo fallegt
í Bifröst —
Blaðamaður í höfuðborginni átti
fyrir skemmstu samtal við kornunga
norðlenzka stúlku. Meðal annars
spurði hann ungfrúna, hvort hún
hyggði á framhaldsnám að afloknu
gagnfræðaprófi næsta vor. Hafði hún
hug á því að komast í Samvinnuskól-
ann að Bifröst. Líklega hefur blaða-
manninum fundist það furðulegt, því
hann vildi fá að vita hvers vegna.
Hún svaraði: „Það er svo fallegt í
Bifröst. Ég vil stunda nám þar sem
fallegt er“.
Þetta svar gefur sýn inn í merki’eg-
an hugarheim og er í eðli sínu full-
komið.
Bifröst í Borgarfirði er svo fullkom-
inn staður frá náttúrunnar hendi,
hvað snertir form og liti, að tæpast
verður annar fremri fundinn. Þarna
hafa samvinnufélögin stofnað heimili
hreyfingarinnar. Svo vel hefur til tek-
izt, að þau mannaverk, sem unnin
hafa verið á þessum stað, eru að sínu
leyti ekki síðri. Náttúrufegurð staðar-
ins og litir og form bygginganna falla
svo vel hvort að öðru, að ríkt fagnað-
arefni má vera hverjum þeim, sem að
garði ber.
Þarna er skóli samvinnumanna að
vetrinum, en af þeim skóla fer mikið
frægðarorð vegna ágætrar stjórnar,
kennslu og aðbúnaðar við nemendur.
Komast þar að til náms mikiu færri
ár hvert. en um skólann sækja.
Eitt af mörgum vandamálum lít-
illar þjóðar er bað, að burfa að eiga
dýrar og vandaðar skólabyggingar,
sem aðeins eru í notkun hálft árið,
eða svo. Annað vandamál, sívaxandi
börf fyrir gististaði og veitingahús
víðs vegar um landið, vegna inn-
lendra og erlendvra ferðamanna. Á
nokkrum stöðum hefur þetta verið
leyst með bví, að nota skólana sem
sumargistihús. Þannig hafa sam-
vinnumenn farið að í Bifröst.
Um bað bil sem vorar fyrir alvöru í
lofti. bírkikiarrið í Borgarfirði iaufg-
ast osr brestir bvggia hreiður í skióli
þess, flytur ung kona. búsett í Revkia-
vík, með starfslið sitt upp að Bifröst.
Hún heitir Hrafnhildur Helgadóttir.
Breytir hún á skömmum tíma náms-
setri í gististað og gerir það af slíkri
prýði, að frægt er. Hún býr bannig
að starfsst.úlkum sínum, að bær vilia
vinna undir hennar stiórn sumar eftir
sumar. Þess vegna hefir hún æfðu úr-
valsliði á að skipa. Umgengni ÖU, utan
húss o°' innan er af mikilli prvði. Við-
urgerningur allur er með ágætum og
gestamóttakan með þeim blæ, að öll-
um þykir gott að koma þar og sakna
bess að fara. Allt sumarið. bar til
skólaundirbúningur hefst að hausti,
skiptast þar á stærri og smærri fund-
ir og ráðstefnur og almenn gesta-
móttaka. Þangað er farið með erlenda
tignargesti. hvort sem beir eru á veg-
um ríkisstiórnar, félagssamtaka eða
einkafyrirtækja. Ráðherrar, banka-
stjórar, stórútgerðarmenn og félags-
málaleiðtogar fara þar í sólbað í
hrauninu og sitja til borðs í björtum
og vistlegum salarkynnum, ásamt
miklum fjölda þeirra, sem lægra eru
taldir standa í mannfélagsstiganum,
en sitja þarna við sama borð og hinir
og baða í sömu sól. Erlendir ferða-
menn frá öllum heimsálfum bera
hróður staðarins um víða veröld.
Yfir öllum staðnum og sumarstarf-
inu þar, svífur andi húsmóðurinnar,
frú Hrafnhildar Helgadóttur. Henni
hefur tekizt að setja mildan, hlýjan
persónulegan svip á þetta stóra gesta-
heimili, eins og góðri húsfreyju bezt
sæmir.
Gistihúsarekstur að Bifröst hófst
1953. Kom bað í hlut Guðbjarnar Guð-
jónssonar. sem verið hafði bryti á
skipum Sambandsins.að stjórna gisti-
húsinu og móta það. Hann er eivin-
maður frú Hrafnhildar Helgadóttur.
Vann hún með manni sínum að braut.-
rvðjandastarfinu. en hefur nú tekið
við stiórn gistihússins af honnm og
hann horfið að öðrum störfum. Standa
samvinnumenn í bakkarskuld við þau
hiónin, fyrir það hve vel befur t.il
tekist sem og við alla bá. er lagt hafa
hönd að bví að gera Bifröst að merki-
Jegu menntasetri og gestaheimiH.
Mega samvinnumenn sannarlega
gleðiast vfir bessum sýnilega árangri
samtaka beirra og stórhugar.
Skipadeild Sfs stendur að rekstri
gistihússins að Bifröst. Framkvæmda-
stjóri er Hiörtur Hjartar.
Þegar fyrsti haustblærinn strýkur
Borgarfjörð, þrestirnir hafa komið upp
ungum sínum og birkilaufið tekur að
fölna, flytur frú Hrafnhildur Helga-
dóttir til heimilis síns í Reykjavík og
starfslið hennar snýr sér að öðrum
verkefnum. En þá hefst samt sem
áður nýtt vor í Bifröst. Þangað flytur
Hrafnhiidur Helgadóttir.
hópur æskufólks, býr í herbergjum
sem áður voru gististaður tignar-
manna, sezt í stóla bankastjóranna,
forstjóranna og prófessoranna, mat-
ast og skemmtir sér í veizlusölum,
þar sem áður var fagnaður stórmenna
og ráðstefnur um vandamál þjóðlífs-
ins og tekur að nema nytsöm fræði,
undir stjórn ágætra manna. Og námið
gengur vel, því það er svo gott að
læra þar sem fagurt er. PHJ
SAMVINNAN 21