Samvinnan


Samvinnan - 01.11.1961, Blaðsíða 24

Samvinnan - 01.11.1961, Blaðsíða 24
KVEÐIÐ SKJAINN Lausavísur, sem heyrandi í holti hefur tínt saman Bla'ði'S mun framvegis flytja sér- stakan lausavísnaþátt, af og til, og væntir, a<5 sú nýbreytni veríSi vel þegin. Safnandi heyrir aS vísu vel í holtinu, en vill þó fyrirfram biSja vel- vir'ðingar á misheyrn eSa rangfeðrun vísna og mun ætíS fús til aS birta leiS- réttingar, ef annaS sannara reynist. Væntir hann þess, aS lesendur sendi honum lausavísur og skýri frá tildrög- um þeirra og höfundum. Höfunda- nöfn verSa ekki birt sé óskaS eftir þögn um þau. Egill Jónasson á Húsavík kom eitt sinn aö Ófeigsstöðum í Köldukinn, en þar býr Baldur Baldvinsson, sem jafnframt er oddviti sveitar sinnar. Ekki mun Agli hafa þótt húsbóndi sinna sér sem skyldi, því hann kvað til bónda: Um vistasveltu vesæls manns vitnar beltisstaður, er í keltu oddvitans utanveltumaður. Bóndi svaraði: Illa föngin endast þeim oft er svöngum býður, þar sem löngum hópast heim hungurgöngulýður. Á fundum í kvœöamannafélaginu Iðunni fljúga stökurnar stundum um borðin. Eitt sinn s. I. vetur var þar gestur að norðan og hitti Halldóru B. Björnsson, skáldkonu, en fundum þeirra hafði borið saman við kveð- skap í fyrravetur. Gesturinn kvað til Halldóru: Eitt sinn lék sér vor um ver vetrardaginn fríðan, Halldóra ekki úr huga mér hefur farið síðan. Heimamaður í Iðunni undi ekki þessum kveðskap og mcelti: Þegar harmur hjartað sker helzt það bætir gengi, að Halldóra í hjarta mér hefur búið lengi. Halldóra er starfsmaður Alþingis, en þar er hagmœlskan til húsa og oft kveðist á. Þegar stjórnarkreppan var 1947 kvað Halldóra: Átt hef ég árum saman á því bjargfasta trú, að Ólafur gæfist illa, en upp — ekki fyrr en nú. Andrés í Síðumúla, sem þá var skjalavörður Alþingis, svaraði: Góð er að vonum þín vísa, en vanhugsað niðurlag. Ólafur upp mun rísa aftur, jafnvel í dag. En Halldóra bœtti við: Góður er sérhver genginn geti hann þá legið kyr. En Ólafur afturgenginn er Ólafur verri en fyr. Frumvörpin verða oft Halldóru yrkisefni. í vetur, þegar komu fram 19 frv., sem öll fjölluðu um breyting- ar á hegningarlögunum, varð henni að orði: Værirðu þjófur vinur minn varstu löngum smáður. En nú er mannorðamissirinn minna virði en áður. 7 vetur kom ennfremur fram frv. um heimild til að selja tvœr krist- fjárjarðir í Húnavatnssýslu. Þá kvað Halldóra: í Húnavatnssýslu viðreisnin góð- bændur gisti, þá græddu þeir sumir, hjá öðrum taprekstur var. Nú kaupa þeir efnaðri allar jarðir af Kristi, þeir ætla ekki að láta hann verða sveitfastan þar. Maður á sjötugsaldri kvað í gesta- bók á glöðu kvöldi: Ennþá lífið birtu ber, blómið ennþá vaxið getur. Ég hef allt af öllu hér, aldrei hefur mér liðið betur. Beinakerlingarvísa úr Borgarfirði: Hurðum ýtti hreppstjórinn, húsa nýtti skjólið, hirti lítt um sóma sinn sér hann flýtti í bólið. Þegar þœr breytingar voru gerðar á Almannatryggingálögunum, að fjölskyldubœtur voru auknar að mun kváðu bœndur fyrir norðan: Stjórnin okkur gjafir gaf getur létt af mörgum tollum, og nú er meiri arður af ungri konu en hundrað rollum. Fimmtugri konu á Suðurlandi lík- aði ekki þessi kveðskapur og sagði: Bændur auknar byrðar fá, en bætur ef eignast þeir sonu, og meta sem gelda gamalá góða fimmtuga konu. Jóhanna Friðriksdóttir, sem lengi var yfirljósmóðir á Landsspltalanum, kvað eitt sinn, þegar óþolinmóður eiginmaður þeytti bjölluna á spítal- anum: Hvað er þetta maður minn mundu að bíða og vona. Að luktum dyrum kom lausnarinn og lét hann ekki svona. Þvottur hafði lent á vixl milli Landsspítala og Klepps og varð þá Jóhönnu að orði: Leikur vart á tungum tveim að tæpt er margt, sem sleppur. Líkur sækir líkan heim Landsspítali og Kleppur. Líba Einarsdóttir, frá Miðdal, er mikill hestavinur. Þegar felldur var hestur, að nafni Sprettur, sem Tryggvi bróðir hennar átti, kvað hún: Sprettur þegar spyrnti í völl, sprettur hver var unninn. Sprettur nú í sporin öll. Sprettur lífs er runninn. Ferðavísa: Leið er sein um Leggjabrjót, liggja bein í valnum. Það var eintómt eggjagrjót uppi á steinadalnum. Og að lokum þessi kveðja til les- enda eftir að hafa varið nokkrum síð- kvöldum til að tína saman vísur: Fyrst ég ykkur fórnað hef fjórum næturvökum, efalaust fæ ég ótal bréf og aragrúa af stökum. 24 SAMVINNAN

x

Samvinnan

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Samvinnan
https://timarit.is/publication/340

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.