Samvinnan - 01.06.1980, Síða 50

Vísnaspjall
SÁ ÞJÓÐKUNNI hagyrðingur Eg-
ill Jónasson á Húsavík kom
eitt sinn að Ófeigsstöðum í
Köldukinn að heimsækja Baldur
Baldvinsson oddvita. Agli þótti
Baldur ekki sinna sér sem skyldi
— og kvað í tilefni af því:
Um vistasveltu vesæls manns
vitnar beltisstaður,
er í keltu oddvitans
utanveltumaður.
Baldur svaraði um hæl:
Illa föngin endast þeim
oft er svöngum býður,
þar sem löngum hópast heim
hungurgöngulýður.
Þegar þær breytingar voru gerðar
á lögum um almannatryggingar, að
fjölskyldubætur voru auknar og
tekið að greiða með hverju bami,
kvað bóndi einn fyrir norðan:
Stjórnin okkur gjafir gaf,
getur létt af mörgum tollum.
Nú er nieiri arður af
ungri konu en hundrað rollum.
Eitt sinn þegar óþolinmóður eig-
inmaður kom með konu sina á
fæðingardeild Landsspítalans og
hringdi dyrabjöllunni í gríð og
ergi, mælti Jóhanna Friðriksdóttir
yfirljósmóðir þessa vísu af munni
fram — um leið og hún gekk til
dyra:
Hvað er þetta, maður minn,
mundu að bíða og vona.
Að luktum dyrum kom lausnarinn
og lét hann þó ekki svona.
Eftirfarandi fyrripartur um að-
steðjandi skammdegi var réttur að
Karli Kristjánssyni alþingismanni:
Lengist nóttin, læðist að
langur dimmur vetur.
Og Karl botnaði:
En seinna alltaf sannast það
að sumarið hefur betur.
Sveinbjörn Beinteinsson, allsherj-
argoði á Draghálsi, hlaut einhverju
sinni þennan fyrripart:
Stundum óttan er þeim góð,
sem eiga nótt að vini.
Hann bætti við á örskammri
stundu:
En mörgum þótti mjúklátt fijóð
morgunljótt í skini.
—O—
í 1. hefti Samvinnunnar á þessu
ári var birtur fyrripartur andstæð-
ur þeim sem Karl Kristjánsson fékk
forðum og lesendur voru beðnir að
botna. Fyrriparturinn var á þessa
leið:
Lengjast dagar, lyftist sól,
ljómar yfir fjöllum.
Margir botnar hafa borizt og hér
á eftir birtast nokkrir þeirra:
Er þá eins og byggð og ból
breyti svipnum öllum.
Kristveig Björnsdóttir,
Valþjófsst., Kópaskeri.
Um engi, haga og hlíðar skjól
hljómi svifar gjöllum.
HSK
Blómin ung um brekku og hól
brosa senn mót öllum.
Kristbjörg Vigfúsdóttir,
Melum, N-Þing.
Vaknar allt sem áður kól,
anga blóm á völlum.
S.G.
Að lokum beztu sumarkveðjur og
nýr fyrripartur að glíma við:
Þegar konur kveikja eld,
er körlum hætt við bruna.
50