Tímarit kaupfjelaga og samvinnufjelaga - 01.03.1907, Qupperneq 47

Samtíningur.
I. Er kaupfjelagsskapur vor úrelt stofnun?
Pví verður ekki neitað, að almennur áhugi manna á
kaupfjelagsmálum og fylgi þeirra við kaupfjelagslegar
hugmyndir hefur nokkuð breyzt, og víða hvar minnkað
að mun, nú á síðari thnum. Hverju er þar um að kenna?
Jeg fjekk, fyrir stuttu, svar frá einum kaupfjelagsmanni
upp á það, hvers vegna fyigið og tryggðin minnkar.
Hann var að fara í kaupstaðinn, með einn hest í taumi,
klyfjaðan rjúpum, og vissi jeg, að hann ætiaði að selja
kaupmönnum vöru sína, en taka aptur ýmislegt til heim-
ilisþarfa. Ljet jeg í ljós undrun mína á því, að fjelaginn
skyldi ekki láta rjúpurnar í kaupfjelagið og taka þar á
móti vandaðri og ódýrari vöru, heldur en kostur værí á
þar á eyrinni; það liti helzt út fyrir að menn væru farnir
að gleyma kaupfjelaginu og þeirri reynslu, að fjelagsvið-
skiptin yrðu hollust, að öllu samanlögðu, ef menn hefðu
þar stöðugt öll sín verzlunarviðskipti. Hann kvað mig
hafa satt að mæla, menn gleymdu kaupfjelaginu, en það
kæmi til af því, að menn álitu kaupfjelagsskapinn úrelta
stofnun. Svo skildum við í það skiptið. Með næsta rjúpna-
hestinn fór þessi fjelagi til kaupfjelags síns, enda er hann
fjelagslyndur og tryggur, í raun rjettri. Er nú eptir að
vita, hvernig þessar tvær ferðir bera sig í samanburði
þeim, sem jeg býst við að maðurinn gjöri. En það er
mjer ekki mikið áhyggjuefni. Um hitt hef jeg hugsað
meira, er hann sagði, að kaupfjelagsskapur vor væri úr-
elt stofnun, því jeg hef orðið þess áskynja, að þetta er