Tímarit kaupfjelaga og samvinnufjelaga - 01.03.1907, Qupperneq 52

52
hjá einstaklingunum, innan takmarka hinna smærri og
einstöku fjelaga, eins er hætt við því, þegar hin einstöku
fjelög ganga í bandalag, .að þá komi hið sama fram, þá
vilji hvert fjelag fara sína götu, stjórnin verði veik og
lingerð, og svo verði lítið úr öllu, sem átti að vinna og
framkvæma.
Þegar nú litið er á hina litlu reynslu, sem fengin er
í Sambandskaupfjelagi Þingeyinga, í sambandi við það,
'sem hjer er sagt, og litið á ráðagjörðir fjelágsins, og
framkvæmdir, þá sýnist bóla þar nokkuð á þroskaskorti
og sundrungaranda. Til þess að sýna að svo sje, skal
bent á eitt dæmi.
Hin sjerstöku lög fjelagsdeildanna gjöra ráð fyrir því,
að fjelagsverzlunin sje rekin »með eigin erindsrekum«,
og á<-um saman hefur þetta atriði staðið á dagskrá hjá
fjelögunum, að minnsta kosti hjá Kaupfjelagi þingeyinga.
A síðasta aðalfundi sambandskaupfjelagsins var ráðgjört
að láta nú hjer að skör skríða, og sambandskaupfjelagið
hefði einn sameiginlegan erindsreka í Danmörku, er
annaðist viðskiptin á Norðurlöndum. Þegar svo til fram-
kvæmdanna kemur verður enn ekkert úr þessu, sem allt
af hefur verið talið svo nauðsýnlegt. Hver fjelagsdeild
gjörir einhverjar káktilraunir, út af fyrir sig, í þessa átt;
sundrungarandinn kemur fram í Ijósmálið, en samvinnan
lendir í skugganum. Petta er ekkert sjerkennilegt fyrir
sambandsfjelagið, en dæmið er tekið þaðan af því það
liggur svo nærri, og af því að líklegt er, að sundrungar-
andinn verði ekki lengi að eyðileggja hinar veiku stoðir
þessa nýja fjelagsskapar, sje hann látinn óátalinn með
öllu, og lofað að veifa lausu skotti.
f*rátt fyrir þetta dæmi, og ýmsar óframkvæmdar ráða-
gjörðir sambandsfjelagsins, er þó eigi ástæða til að ör-
vænta þess, að verkleg samvinna geti komizt á og orðið
til mikilla nytja i mörgu tilliti; en þá má ekki vanrækja
það, að stofnsetja sterka og áhugaríka sambandsstjórn,
og um fram allt, gjöra sundrungarandann fjelagsrækan.
Með þessu, sem hjer hefur sagt verið, er því alls ekki