Spegillinn - 01.12.1954, Qupperneq 11

SPEGILLINN
IjB.3
„Hátt gerir höggin
reiða“
"Ptngménn Þjóðvarnarfolkks
ins vilja verða frægir. Og
mikíð skal til mikils vinna.
í þessu skyni lögðu þeir ný-
lega til orrustu á stjórnmála
sviðiritr. Atlögunni var þó
ekki Ijelnt gegn stjórnar-
stefriunni í heild, ekki gegn
ríktöstjómmnl aUri, heldur
-gegneinuiri ráðherra eða rétt
ara sagt hálfum ráðherra-T
Með þvi hugðust garpar
ílokksms ha'sla völl við sitt
hæfi
IT IKH4N)
Á JÓLAFÖSTU
Þegar vetrarsólhvörf nálgast, finnst manni oft eins og
fréttirnar þurfi eitthvað að flýta sér að gerast, og er líklega
engin ímyndun; þær vilja nota tímann meðan nokkur dagur
er enn á lofti, enda er það löngu orðið þegjandi samkomu-
lag- áð jólainnbrotin eigi að hafa einkaleyfi á svartasta
skammdeginu, og er kannske ekki nema sanngjarnt og eðli-
legt. Svo koma blessuð jólin á sínuin tíma og nú væntanlega
aftur hangiket á hversmanns disk, og jafnvel líka rjúpur, en
þær hafa vaðið svo uppi, að allir gamlir menn hafa spáð
liörðum vetri, og helzt allir nema Veðurstofan, liún er sem
betur fer svo vísindaleg að taka ekki mark á fugli þessum,
sem samkvæmt síðustu upplýsingum er eftirlegukind frá
ísöldinni; þaðan hvíti liturinn, sem seinni aldirnar liafa
þó að nokkru komið fyrir kattarnef.
Svo virðist helzt sem hvarf Jóns Árnasonar til hærri
starfa í heimsólánsstofnuninni eigi að draga fleiri dilka
á eftir sér en í fljótu bragði var við búizt, og valda nokkru
umróti. Lengi var það vitað, að Landsbankinn var undir
sömu sök seldur og svo mörg önnur gróðafyrirtæki, að verða
að hafa sinn Framsóknarmann innan veggja, og síðan Jón
fór liafa miklar sögur gengið af matarlyst flestra helztu
manna flokksins á stól hans. Vitanlega verða þeir ekki
taldir „á þeim skamma tíma, sem mér er ætlaður“, enda
óþarft; þjóðin þekkir þá og suma jafnvel lieldur um of.
Þessa dagana mun það klappað og klárt, að Vilhjálmur
okkar allrasaman Þór verði hlutskarpastur, enda er það
haugalýgi, að liann sé neitt óvinsæll hjá öðrum í SIS vegna
prívatspekúlasjóna sinna; væri líka ómaklegt, þar sem liann
mun helga Sambandinu allar frístundir sínar frá spekúla-
sjónunum, svo að það græði líka og allir geti verið ánægðir.
Nei, skipun lians í embættið er hrein sparnaðarráðstöfun,
runnin undan rifjum Iðunnar, sem benti á, hvílík lieimska
það væri að láta liana leggja manni Sambandsins skóleður
til að þveitast á milli Sölvliólsgötu og Austurstrætis í stað