Stúdentablaðið - 01.12.1947, Blaðsíða 19

STÚDENTABLAÐ
13
Félag frjálslyndra stúdenta,
Ólafur Halldórsson, stud. mag.:
Hugleidingar
á fullveidisdaginn
Þann dag fyrir tuttugu og níu árum varð
ísland frjálst og fullvalda ríki. Síðan þá höf-
um við árlega haldið þennan dag hátíðlegan,
minnzt þeirra manna, er mest og bezt unnu
málstað íslands og strengt heit vor um að
standa vörð um fullan rétt lands og þjóðar.
Svo munum við enn gera.
Við íslendingar höfum þá reynslu frá und-
anförnum öldum, að við þurfum engan að
spyrja, hvers virði okkur sé, að engin erlend
ríki hafi íhlutunarrétt um málefni vor, og
sú reynsla er of sár til þess, að hún gleymist
í bráð, og skal á komandi árum og öldum
ráða svörum okkar við öllum tilraunum til
íhlutunar um málefni vor, hvaðan sem þær til-
raunir kunna að koma og hversu haglega sem
úlfurinn kann í því efni að vera búinn sauðar-
gærunni.
En við íslendingar þurfum ekki að leita út
fyrir landsteinana að öllum þeim hættum, er
orðið geta frelsi og fullveldi landsins að tjóni.
Mestu varðar, að vel sé á spilunum haldið
heima fyrir og þá ekki sízt í atvinnu- og fjár-
málum, en mikið virðist á skorta, að svo hafi
verið gert á undanförnum árum.
Á síðustu styrjaldarárum streymdi meiri
auður inn í land vort en nokkru sinni fyrr.
Markaðir fyrir útflutningsvörur okkar voru
þá ævintýralegir, og hjá stórþjóðunum var
þá fé falt í stórum stíl. En á þeim árum höf-
um við líka goldið úr sjóði hjartans og e. t. v.
meira en svo, að við bíðum þess bætur á
næstu áratugum.
Á þessum árum var allri fjármálastjórn
hagað svo sem þessi uppgripaár myndu aldrei
taka enda, og því er það, að nú er aftur svo
komið fyrir okkur, að við verðum að spara
við okkur innflutning mjög verulega. En al-
varlegra er þó það, að verðbólga og fjár-
málaöngþveiti virðast ætla að koma atvinnu-
vegunum á kaldan klaka, ef ekki verður að
gert, og hafa undanfarin aflaleysissumur flýtt
fyrir þeirri rás atburðanna.
Það gæti verið okkur ærið umhugsunar-
efni, að hagkerfi það, er við nú búum við
og að mestu byggir á einstaklingsframtaki,
hefur ekki þolað þau hin góðu árin, er við
höfum undanfarið lifað, og virðist standa al-
gerlega ráðþrota gagnvart verðbólgunni,
þeirri meinsemd, er það hefur sjáíft alið
þessi undangengin góðæri. Má af því marka,
hvort ekki þurfi einhverra lagfæringa við.
Það eru þessi mál, sem ég vil leyfa mér
að segja, að verði mikiivægasti þátturmn í
sjálfstæðisbaráttu okkar á komandi tímum,
baráttunni fyrir því, að við fáum haldið þeim
réttindum, er við höfum með ærnu erfiði afl-
að okkur.
Ef f jármálum þjóðarinnar verður ekki kom-
ið á réttan kjöl, er hættan augljós. Hver