Stúdentablaðið - 01.12.1947, Blaðsíða 27

STÚDENTABLAÐ
21
Stúdentafélag lýðræðissinnaðra sósíalista,
Jón Ingimars, stud. juris:
Vökumaður,
hvað líöur nóttinni?
(Til að fyrirbyggja hugsanlegan misskilning skal
það í upphafi fram tekið, að hér er ekki fremur
talað til meðlima ,,Vöku‘‘, félags iýðræðissinnaðra
stúdenta, heldur en til allra annarra stúdenta, eldri
og yngri.)
Eitt hið fyrsta, sem fyrir augun ber, þegar
þú nálgast aðaldyr Háskóla Islands, er skeiíu-
laga jarðbakki, hár og ljótur. Þú þarft að
vera gæddur óvenjuríku ímyndunarafli til
þess að greina svipinn með þessum bakka
og hinni klassisku fyrirmynd allra slíkra
mannvirkja, hinu fornfræga Ásbyrgi. Og ekki
hefur þetta mannanna verk fríkkað á síðasta
sumri fremur en á þeim sumrum næstu, sem
á undan eru gengin.
Nei, hún hefur yfirleitt ekki fríkkað á þessu
sumri lóðin, sem umlykur okkar veglegasta
menntasetur. Hér sjáum við gamla kunningja
blasa við sjónum okkar eins og staksteinana
og klappirnar niðri í skálinni eða skeifunni.
Allt var þetta með sömu merkjum, þegar
brezkir bláliðar voru allsráðandi á steyptu
flötunum hinum megin í Vatnsmýrinni. I
fyrstu frostunum koma svo börnin, sem léku
sér hér í fyrra, eflaust aftur með sleðana
sína og skautana — pollarnir verða á sín-
um stað. —
Eitt hefur þó örlítið breytzt til batnaðar.
Moldarhrúgurnar eru ekki alveg eins háreist-
ar eftir að hafa rekið nefið enn eitt ár. í
hráslaga hinnar sunnlenzku veðráttu. Hún
varð þá þrátt fyrir allt ekki einskis nýt, rign-
ingin í sumar. — En seint mun víst áreiðan-
lega sækjast, ef frost og úrfelli eiga ein að
vinna verkið. —
Nei, hún fríkkar ekki með aldrinum, lóðin
sú, og er hún þó á því aldursskeiði, þegar
flest annað kvenkyns þroskast og fríkkar. —
Skyldi hún enn eiga lengi að bíða síns vitj-
unartíma? —
ari fyrirspurn. Þessi þögn og reyndar margt
annað gefur til kynna, að það muni vera ætl-
un yfirstéttarinnar að framlengja nauðungar-
samninginn. Það er því ekki of seint að hef ja
nú þegar baráttu fyrir því, að honum verði
sagt upp árið 1951. Sú barátta verður hörð,
og vér stúdentar megum ekki liggja á liði
voru. Þjóðin, sem kostar oss til námsins, gerir
þá kröfu til vor, að vér verndum sjálfstæði
hennar. Vér megum ekki bregðast þjóð vorri.
Á hverju ári græðist Háskólanum mikið
fé með rekstri happdrættis og kvikmynda-
húss. Auðvitað þarf fé til margvíslegra fram-
kvæmda, því að í mörg horn er að líta. Margt
þarflegt hefur líka verið gert á lóð skólans,
þótt ekki sé það allt á hans vegum. Við
vitum t. d. öll, að nokkur undanfarin ár hef-
ur verið í smíðum eitt stórglæsilegt íþrótta-
hús í suðvesturhorni lóðarinnar. Trúlegt þætti
mér, að hún hafi þegar brotið af sér allar
áður gerðar kostnaðaráætlanir, svo mjög sem
kappkostað hefur verið að flýta þeirri bygg-
ingu, til þess að hægt væri að framfylgja
íþróttaskyldunni í Háskólanum, eins og í öll-
um öðrum skólum þessa lands. — Það er svo