Stúdentablaðið - 01.12.1947, Blaðsíða 28

STÚDENTABLAÐ
22
auðvitað ekki til umræðu hér, hvort þak þessa
umrædda húss sé fallegt eður ei eða hvort
það hæfi þessu umhverfi í framtíðinni. —
Frumleikinn er fyrir öllu. —
Við vitum líka, að reist hefur verið (að vísu
ekki á vegum skólans) 5 hæða stórhýsi í
norðvesturhorni lóðarinnar, — og ekki má
gleyma blessaðri líkkistunni, eins og allur
þorri bæjarbúa kallar einn útlim þessa stór-
hýsis. Eitthvað virðist vera bogið við útlit
hallarinnar.
Það skiptir svo að sjálfsögðu engu máli í
þessu sambandi, að í þessu sama norðvestur-
horni kom til greina að reisa íþróttahúsið
stóra, en ólyginn sagði mér, að þeirri stað-
setningu hefði verið hafnað á þeim forsend-
um, að þetta háa hús myndi skyggja allt of
mikið á sjálfa Háskólabygginguna. — Ja,
ætli það sé ekki nokkur munur að hafa þarna
aðeins fimm hæðir og tröllaukna líkkistu?
En hvað er svo því til fyrirstöðu, að prýdd
verði skeifan framan við skólann? Má ekki
hugsa eitthvað svolítið um það andlitið, sem
í austur snýr, eða lagfæra götuslóða þá, sem
bifreiðum eru ætlaðir á ferðum sinum að
skólanum og frá? Og hver hefur ánægju af
því að vaða í svaðinu kringum skólann í leys-
ingum og haustrigningum ? Nei, verkefnin
eru nóg, en það vantar eitthvað til fram-
kvæmdanna. — Ég vona, að það sé ekki vilj-
inn, sem fjarvistum er. —
Ég veit það ósköp vel, að færa má marg-
vísleg rök fyrir athafnaleysinu, afsaka það,
að ekkert hefur verið aðhafzt á undanförnum
árum. Það mætti t. d. benda á, að öll stríðs-
árin var skortur hér rikjandi á vinnuafli,
eftirspurnin á því gífurleg og því ekki eðli-
legt að eyða mikilli vinnu í óarðbærar lag-
færingar og skreytingar á Háskólalóðinni. Þá
var líka gnægð byggingarefnis fyrir hvern,
sem hafa vildi, og því almennt talið sjálfsagt
að byggja og byggja. — En í dag horfa mál-
in nokkuð öðruvísi við. Nú er svo komið, að
ekki er rifizt um vinnuaflið, nóg er af því,
— en það er samt rifizt, og að þessu sinni um
byggingarefnið, því að nú er ekki lengur hægt
að byggja allt, er hugann kann að lysta. —
t
Steinþór Sigurðsson
mag. scient.
Hinn 2. nóv. s. 1. lézt Steinþór Sigurðsson,
kennari við Háskólann, af slysförum í Heklu-
hrauni. Steinþór stóð framarlega í flokki ís-
lenzkra náttúrufræðinga, og er íslenzkum vís-
indum hinn mesti skaði að fráfalli hans.
Mætti nú ekki nota vinnuaflið við jarðar-
bætur?
Framkvæmdir á Háskólalóðinni er eitt ó-
leyst verkefni, að vísu aðeins eitt af fjöl-
mörgum, sem bíða stúdenta sjálfra og for-
ráðamanna þeirra. En þetta er umfangsmik-
ið verk og þó nokkuð þýðingarmikið, og nú
er einmitt réttur tími til að leysa það giftu-
samlega af hendi. Það er algjör óþarfi, að
gjöra þetta að neinu eftirstríðs-þjóðleikhúsi
eða sundhöll. Fyrir löngu hefur lóðin verið
teiknuð og skipulögð, og veit ég ekki betur
en allir séu einhuga um að fylgja skuli þeim
skipulagstillögum.
Mér sýnist því tími til kominn að hefjast
handa og láta nú meira en fingurgómana
standa fram úr stífuðum skyrtuermunum.