Stúdentablaðið - 17.06.1954, Síða 33

STUDENTABLAÐ
25
FORNÓLFUR (Jón Þorkelsson):
YFIRLIT
Finnst þér meira um fornmennina,
sem fluttu hingað norrænt mál,
bndið tóku í gjöf af guði,
gráir af járnum skóku stál,
en hina, er lýðs í pyngstu prautum
þjóðernisins hafa gætt, —
pennan Ijóma lands og sóma
létu til vor ganga í ætt?
Hvers manns er poldi marga raun
um meini blandna tíð,
önn fyrir land og örlög stríð,
er allan þjáöu lýð,
með þreki bar vort þjóðarböl
á þyngstu öldunum —
hans minning skal í heiðri höfð
að hinztu kvöldunum.
Það skal verða munað, er skörungur lands
hjá skaðræðismanninum stóð,
af eigin hörmum haldinn þungt,
og hóf sína rödd fyrir þjóð,
og lögmannsins ekki, sem eiðinn vann
fyrir ógnunum harðstjórans, —
aldrei til eilífðar geturn vér gleymt
þeim grátstaf vors bezta manns.
Þeir, sem tólf hundruð sextíu og tveir sóru eið
fyrir tæling og ásælnisvél,
þeir, sem kúgaðir voru í Kó'pavog
zmdir kvalningar meiðing og hel,
hafa afsökun þá, hvernig á þá var sótt
með erlendu harðræði og prett. —
En hvað sýknar oss nú, ef vér sækjum það fast
að semja af oss fornan rétt?
Og vilja menn eiga undir því
þeim ættjarðar gröm verði rögn
og formælt þeim verði frá kyni til kyns
eða kæfi þá gleymskunnar þögn?
Vilja menn hlutskipti hreppa með þeim,
sem hafa það verðskuldað nóg,
að yfir þá kæmi biskupsins blóð,
Sem böðullinn sjötugan hjó?
Virðist mönnum það vegarnest
verða hvað frekast sér hent,
að liðinna feðra þykkja þung,
sem þrautanna mest hafa kennt,
yfir þeim standi með ógnandi hefnd
sem ógurlegt þrumuský,
með viðbúinn sögunnar voða dóm?
Eða vilja menn bíða eftir þvi,
að hrópað upp verði í himininn
frá hafsströnd til öræfa lands
af brennandi hörmum það bænaróp
frá brjósti hvers einasta manns:
Guðs heift yfir þá, sem nú hika sér við
að heimta vorn rétt eins og mennl
Guðs hefnd yfir þá, sem oss rétti’ hafa rænt
og refjast að skila honum ennl