Fálkinn - 07.06.1933, Blaðsíða 82

80
F A L K I N. N
©
©
©
©
©
©
O
©
zE
o
©
o
©
©
©
&
W’
o
©
©
o
i
■c
■t
o
" © '"'111111." © ..©.II!.. ..© ..©..III.© '"111111." © ""IIIIIH" © ..© ""llllli." © ..© ..... © ..© "«111111." © ""llllii." ©.III.© "«I|||||." ©.Illii." © '"'llllii." © ."llliii." © "IIIIIIII" © ""111111." © "«II||||," © "«111111." ©
h
B
©
k
3
©
é
©
©
w’
©
&
©
©
©
©
Vðrumerki.
A.s. De Forenede Uldvarefabriker
Framleiða:
Taka við:
Grensen 16 — Oslo
NORGE
KJÓLA- og KARLMANNAFATAEFNI úr Kamgarni og „Streích“-garni. — KÁPU- og
FRAKKAEFNI. — HÚSGAGNA- og DYRATJALDADÚKA. — ULLARTEPPI, — FERÐA-
TEPPI og SJÖL. — VATT-TEPPI. — MADRESSUR. — SVÆFLA. — SVEFNPOKA o. fl.
■
■
ULL til að spinna úr þráð og vefa dúka.
Allar upplýsingar, sýnishorn og verð fást hjá umboðsmönnum vorum
A. J. BERTELSEN & CO. H.f.
©
o
f
©
f
©
&
f
o
o
s
%
Hafnarstræti 11, Reykjavík ©
f f
©""'llllH" © ""llllli." © ""llllli." © "«II1|||," © "«I|||||I" © "«II||||." © ""llllli." © "«I|||||." © "«I|||||I" © '"llllln" O ""lllllii" © '"111111" o •■"llllli.i' ©© '"1111111" © '"lllllii" © ""llllii." o "«II||||," © "Illllliii' © "'IIIIIIH" © ."111111,,,' O "«I|||||I" © "'Hlllii,.. O -"lllllli" © ''"llllli"' © ""llllll," O "«l|||||,"©
Tilbúinn áburður.
Eins og vonlegt er á notkun tilbúins áburðar
sjer ekki langa sögu hjer á landi. í verslunar-
skýrslunum er hann fyrst nefndur 1905. Nein-
ur innflutningurinn þá 1698 krónur. 1914 losar
innflutningjurinn 5000 kr. og 1920 10,000 kr.
Áburðarmagnið er þá 14475 kg. Eftir það er
aukningin liraðari, en færist þó fyrst verulega
í aukana þegar „Lög um tilbúinri áburð“ ganga
i gildi 1928. Á árunum 1929—’32 hefir Áburð-
arsala rikisins flutt inn og selt um 11.170 smá-
lestir af tilbúnum áburði. Meira en helmingur
af þessu, eða 6700 smálestir hefir verið kalk-
saltpjetur, og kalkammonsaltpjetur, sem aðal-
lega befir komið frá Noregi, frá verksmiðjum
Norsk Hydro, sem nefndar eru á öðrum stað
hjer i blaðinu.
Sú tegund lilbúins áburðar, sem útbreiðslu
og notkun hjer á landi var Noregssaltpjetur.
Kalksaltpjeturinn tók við af lion-
um og hefir fyllilega erft vin-
sældir hans. Það svo mjög að
menri eru tregir til að nota ann-
ann köfnunarefnisáburð þótt
hann bjóðist með hagkvæmu
verði. Vinsældir Kalksaltpjeturs-
ins eru vafalaust rjettmætar,
þótt ekki sje ólíklegt að Kalk-
ammonsaltpjeturinn, sem er
fjórðungi sterkai’i en Kalksalt-
pjetur eigi rjett á aukinni notk-
un sjerstaklega þar sem flutn-
ingar eru dýrir og erfiðir.
Ýmsum þykir nóg um bve
mikið er nolað af tilbúnum á-
burði hjer á landí. Besl væri að
búa sem mest að síriu einnig að
þessu leyti. Enginn mælir þvi
bót að vanhirða þann áburð sem
lil felst heima fyrir og kaupa
tilbúinn áburð vegna áburðar-
skorts sem sprottin er af slíkri
vanhirðu. En eigi má gleyma
því að án tilbúins áburðar væru
ræktunarumbætur síðari ára ó-
hugsandi. Án lians hefði stór-
aukin ræktun eigi orðið annað
en vixlspor, sem betra hefði ver-
ið að væru óstigin.
Jafnfi’aml því sem rætt er
um vandræði bænda og krepp-
una, væri liolt að hugleiða hversu
nú myndi horfa með gjaldgetu
og bjargarvonir ef heyfengur
bænda væri 100—200 þúsund
töðuhestum minni árlega en
hann nú er, og bústofn þeirra
minni að sama skapi. Nú hallast
viða á, en liætt er við að bagga-
munurinn hefði ekki orðið
minni þótt bændur hefðu liald-
ið að sjer höndum með tún-
ræktina síðasta áratuginn.
Þrátt fyrir alt er rjett að vona
að sú aukna túnrækt sem nú er
vel á veg komin verði til þess
að tryggja það að bændur þurfi
aldrei aftur að grípa til þeirra
eimdarúrræða að fleyta fjenaði
sinum yfir vorhretin á innfluttu
heyi og hálmi, en slikan búskap
mega allir margmuna, sem
komnir eru á fullorðins aldur.
Áburðarkaupin eiga sina „sök“
á því að það búskaparlag hefir
lagst niður. Bændur munu sjálf-
ir meta hvort er hollara fyrir
hag þeirra.
Á. G. E,