Fálkinn - 16.11.1960, Blaðsíða 19

kjólinn á fætur öðrum ofan í ferðatösku.
— Þú ætlar auðvitað að leggja stund
á blaðamennsku í París?
— Já, í og með. Ég fer nú ekki bein-
línis til þess að læra blaðamennsku ein-
göngu, heldur jafnframt til þess að læra
málið og kynna mér franskar bók-
menntir.
— Hafðirðu lengi ætlað þér að verða
blaðakona?
— Neinei. Ég datt eiginlega í þetta
fyrir hálfgerða tilviljun. Það má segja,
að það hafi verið skyndihugmynd, sem
var framkvæmd á stundinni. Ég vissi í
rauninni lítið hvað ég var að fara út í
og ég vildi benda öllu ungu fólki, sem
hefur hug á blaðamennsku, á, að það
þarf ótæmandi starfsþrek og óbilandi
áhuga til þess að koma að gagni í starf-
inu. Og það er allt annað að skrifa í
blöð eða skrifa frá eigin brjósti. Maður
getur ekki alltaf skrifað um það, sem
maður hefur áhuga á sjálfur. Erfiðleik-
arnir eru óteljandi: Fólk er hrætt við
mann og þorir ekkert að segja, eða þá
að það segir eitthvað, en segist ekki hafa
sagt það, þegar það les yfir handritið,
eða segist nú kannski hafa sagt það, en
ekki ætlazt til að það kæmi fram í við-
talinu.
— En starfið hefur þó sínar góðu hlið-
ar?
— Já, mikil ósköp. Blaðamenn kynn-
ast mörgu og öðlast dýrmæta reynslu,
en það er engan veginn hægt að segja,
að þeir eigi náðuga daga.
— Hefurðu komið áður til Parísar?
— Já, ég dvaldist þar mánaðartíma
fyrir einu ári. Það er margt að sjá i
París og margt hægt að fara og það er
einhver undarleg og ólýsanleg rómantík
yfir borginni. Annars gerir maður sér
rangar hugmyndir um borgina að ó-
reyndu eins og reyndar um útlönd, þeg-
ar maður sér þau í hillingum. Það er
hægt að skemmta sér endalaust í París,
en mönnum getur líka leiðzt þar. Það er
allt undir manni sjálfum komið. Mér
dettur í hug fólk, sem fór til Parísar til
þess að skemmta sér og skemmti sér og
skemmti sér eins og það ætti lífið að
leysa og varð náttúrlega dauðþreytt og
leitt fyrr en varði. Það, sem menn græða
á dvöl erlendis, er fyrst og fremst þetta:
að dveljast í framandi umhverfi meðal
framandi fólks, standa á eigin fótum og
læra af því.
— Við hvaða háskóla ætlarðu að
stunda nám?
— Ég ætla mér að reyna að komast í
Sorbonne, en til þess þarf að taka for-
próf í frönsku og frönskum bókmennt-
um og það er mjög þungt. Frakkarnir
hríðfalla sjálfir á því og fæstir útlend-
ingar ná því eftir eitt ár.
★
Við höfum þegar tafið þær vinkonur
nóg, enda margt handtakið, þegar búizt
er til dvalar erlendis. Það var kominn
ferðahugur í þær og mikill spenningur
og eftirvænting. Ævintýraborgin var á
næsta leiti, borgin, sem allar ungar
stúlkur dreymir um.
FÁLKINN 19