Fálkinn - 30.08.1961, Síða 22

Reykjavíkurbréf um helgina
Mér þykir hlýða, sem öðrum ritvall-
armönnum, að birta öðru hvoru eins
konar vikuyfirlit, sem við alltaf sjáum í
sunnudagsblöðunum, en þar er stiklað á
stóru og dregnir fram þeir atburðir vik-
unnar, sem hæst ber hverju sinni. Sá
verður þó munur á mínu bréfi og hinum,
að ég mun algerlega forðast allar pers-
ónulegar svívirðingar og illmælgi um
mína yndislegu stjórnmálalegu fjendur.
Þjóðin fagnar öll, sem hér um bil ein
órofa heild, hinum snarráðu aðgerðum
ríkisstjórnarinnar, þá er hún á snilldar-
legan hátt felldi gengið um nokkur skit-
in prósent. Illræðismennin og Moskvu-
dindlarnir fengu rétt mátulega ráðningu
fyrir að fara út í verkfallsbröltið í sum-
ar og pína upp kaupið. Það voru líka
þeir, sem byrjuðu. Ætlunin hjá komm-
unum var auðvitað sú að hleypa aftur
af stað verðbólguhjólinu, sem blessun-
arlega hafði stöðvast vegna viturlegrar
fjármálastjórnar núverandi stjórnar-
valda. Gallinn er aðeins sá, að kommar
og framsókn hafa haldið uppi skefja-
lausum áróðri og' sagt, að hjólið hefði
aldrei stoppað, þegar það er alþjóð
kunnugt, að það var alveg grafkyrrt.
22 FALKINN
Almúginn á bágt með að skilja þetta
með verðbólguhjólið og veit stundum
ekki hvorri lýginni hann á að trúa. Það
er erfitt að útskýra þetta og nægir eng-
an veginn að segja, að þetta dularfulla
hjól sé ósýnilegt eins og guð. Gömul
kona fyrir norðan sagði mér t.d., að hún
hefði nú alltaf staðið í þeirri meiningu,
að þetta verðbólguhjól væri fyrir sunn-
an, í Reykjavík, og undraðist hún, að
ekki væri hægt að stöðva ófétið, eins og
það væri nú margt fólk í Reykjavík. Mér
dettur því í hug, að ímyndun gömlu
konunnar gæti orðið að stórkostlegri
hugmynd, sem hér verður skotið fram.
Það ætti að reisa verðbólguhjólið í
Reykjavík. Velja yrði því góðan stað í
hjarta bæjarins þar sem það sæist víða
að og yrði það að vera stórt í sniðunum.
Sjálfsagt er að láta listamenn þjóðarinn-
ar gera tillögur að smíði þess, því jafn-
framt yrði hjólið óbrotgjarn minnisvarði
yfir allan þann fjölda manna, sem misst
hefir glóruna í baráttunni við verð-
bólguna, í hjólinu yrði komið fyrir bjöll.
um stórum, kraftmiklum eimpípum og
sírenum. Þegar hið ímyndaða verðbólgu-
hjól fer svo að snúast, að því er fær-
ustu menn telja, þá skal hið raunveru-
lega hjól sett af stað með öllum sínum
hringingum, blæstri og væri, þannig, að
iilverandi verði í miðbænum, en helzt
yrði hjólið að standa sem næst stjórnar-
ráðsbyggingunum, jafnvel á Arnarhóli.
Allir borgarbúar gætu því séð, eða a.
m.k. heyrt, þegar verðbólguhjólið fer að
snúast og myndi þá fljótlega unnin bug-
ur á þessari hvimleiðu bólgu.
Unglingarnir hafa aldeilis hagað sér
dáiaglega um Verzlunarmannahelgina.
Mikið hefir verið ritað og rætt um skríls-
lætin, en engir bent á varanleg úrræði.
Ég tel, að lætin stafi af áfengis-
drykkju og er því allur vandinn að
banna unglingunum að drekka áfengi.
Nú ætla ég að drepa á heimsmálin, en
mörg þeirra skipta okkur íslendinga
meira, en flesta hér grunar. Ákvörðun
komma að loka hliðunum milli Austur-
og Vesturbæjarins í Berlín styðja allir
rétthugsandi íslendingar. Hinn geig-
væniegi straumur af berlínskum Aust-
urbæingum til Vesturbæjarins hlaut
að enda með því, að Austur-Þýzkaland
tæmdist bókstaflega af fólki. Þið hafið
kannski gleymt því, kæru lesendur, að
Austur-Þýzkaland er einn af okkar á-
gætustu mörkuðum fyrir frystan fisk.
Þangað sendum við allan þann fisk, sem
enginn annar vill kaupa. Undanfarið
hafa Austur-Þjóðverjar ekki þorað að
kaupa af okkur af ótta við, að enginn
verði eftir til að éta fiskinn. Nú er a.m.
k. séð fyrir því, að þessi straumur hætt-
ir, og nokkur von til að okkur takist að
losna við eitthvað af óætinu aftur. Svo
er iíka annað, að væri ég Vesturbæing-
ur í Berlín, þá myndi ég ekki kæra mig
um svona Austurbæingastraum.
Allir landsmenn sameinast í því að
fordæma útlending þann, sem illvirki
og ættjarðarspjöll framdi með því að
taka ófrjálsri hendi þrjá saklausa, ís-
lenzka fálkaunga úr hreiðri norður í
landi og binda bjöllur við fætur þeirra.
Skammt hrökkva þær skýringar skálks-
ins, að hann hafi aðeins ætlað að gera á
fuglunum athuganir. Þótt viðkomandi
sýslumaður færi á vettvang og handsam-
aði illræðismanninn á afbrotastaðnum,
þá reyndist ekki unnt að renna stoðum
undir þann grun, að maður þessi hafi
einnig tekið af lífi íslenzkrar sauðkind-
ur sér til matar. íslenzkir réttarverðir
eiga þakkir skilið fyrir það að vera á
verði fyrir útlenzkum afbrotamönnum,
en hætt er við því, að útlendingar leiti
nú meira hingað en áður með klæki
sína, þar sem þeir vita að landslýður-
inn er, heiðarlegur, hrekklaus og laus
við allt undirferli.
Leiðinleg misklíð er komin upp milli
frægs rithöfundar og frægs listmálara,
sem báðir eru frægir fyrir djarfar lýs-
ingar af ástaleikjum. Báðir hafa birt
endurminningar sínar og stangast þar á
staðreyndir. Það þarf að skipa nefnd
manna til að ganga úr skugga um afrek
hvers um sig og kveðja vitni ef með
þarf. Þjóðin á heimtingu á að vita sann-
leikann í þessu máli.
Dagur Anns.
JOE LOUIS hnefaleikarinn frægi heim-
sótti eitt sinn tækniskóla í Cleveland og
varð honum þá að orði: ,,Ég hef alltaf
borið þá ósk í brjósti að geta notað eitt-
hvað hendurnar. Ég gat það nefnilega
aldrei.“