Fálkinn - 30.08.1961, Qupperneq 26

GLENS
UM KONUR í USA
OG FLEIRA FÓLK
„Unglið svinglar þöngla um þá
þenglar töngla á rangli.
Tunglið dinglar önglum á,
englar söngla á stangli.“
Gamall húsgangur.
Mæðradagurinn er haldinn hátíðleg.
ur í mörgum löndum, m.a. í Banda-
ríkjunum. — Móðir tveggja hnokka
skrdfaði blaði einu og sagði frá spaugi-
legu atviki í sambandi við daginn.
Henni sagðist svo frá:
„Ég fylltst stolti á Mæðradaginn,
þegar tveir yngstu drengirnir okkar
gáfu mér fremur þyrkingslegt potta-
blóm, sem þeir höfðu nurlað saman
peningum fyrir, án þess að hafa verið
hvattir til þess af föður sínum á nokk-
urn hátt. En þegar ég þakkaði þeim
fyrir og kyssti þá á báðar kinnar,
sagði sá minni hálf vonsvikinn: —
„Mamma, ef við hefðum átt tvo doll-
ara í viðbót, þá hefðum við getað
keypt voða fallegt spjald, sem á stóð:
„Hvílið í friði“ V,ið vildum nefnilega,
að þú hefðir það rólegt á Mæðradag-
inn
— Ég hef látið segja mér, að þér
sóið öllu kaupinu yðar á kvöldin
í kvenfólk, vín og fjárliœttuspil!
Mig langar til að spyrja yður,
hvort þér væruð fáanlegur til að
taka mig með yður eitthvert
kvöldið?
505"
— Mér finnst nú sannast að segja,
að hún systir þín hefði getað feng-
ið einhvern annan til að hugsa um
krakkann sinn, rétt í dag.
Gömul kona í Bandaríkjunum
hringdi eitt sinn í tízkuhús og var
gráti næst. Hún sagði, að eiginmaður
hennar hefði nýlega gefið henni dá-
samlega gjöf, en sá hængur væri þar
á, að hún gæti ekki með nokkru móti
komizt inn í hana. Framkvæmdastjór-
inn svaraði í símann og sagði, að þeir
mundu kippa þessum kjól í lag á ör-
skammri stund. „Hver var að tala um
kjól?“ sagði gamla konan snöktandi,
„Það er Volkswagen, sem hann gaf
mér.“
FYRIR fjöldamörgum árum trúlofaði sig
ungt par. Lifði það um skeið í lukkunn-
ar velstandi, en svo fór hann í burtu
og sagði það óvíst hvenær hann kæmi
aftur. Leið svo og beið og ekki komf
pilturinn, en eftir fimmtíu ár skrifar
hann og segist nú vera tilbúinn til að
giftast. Hún skrifar honum aftur og
dregur heldur úr giftingu, en er þó til-
leiðanleg og segir sig vera heldur óað-
laðandi, hún sé t. d. búin að missa all-
ar tennur og orðin sé hún hrukkótt og
gráhærð. Vinkona hennar las bréfið og
segir hvaða bölvuð vitleysa þetta sé,
hún hafi þó eina tönn.
„Ja, men det skulle være en over-
raskelse,“ svaraði sú trúlofaða.
Strákar geta oft verið hnyttnir í orði
og er hér ein saga af því. Kerskinn
strákur vann eitt sinn í bakaríi hér 1
bæ. Ekki þótti hann stíga í vitið, en
gat þó oft verið fyndinn. Eitt sinn var
strákur að slugsa niður við höfn, og var
honum gefinn hlýri, sem er skyldur
steinbít. Þetta var á þeirri tíð, er konur
fóru óðum að kasta peysufötunum og
taka upp danskan búning. Strákur fer
nú með fiskinn, en mætir á leiðinni
skipsjómfrú einni, sem hann þekkti. Var
hún á dönskum búningi. „Hvaða fiskur
er nú þetta, hróið mitt,“ spyr hún
stráksa. „Það er ýsa á dönskum bún-
ingi,“ svarar stráksi rogginn.
Benedikt prófastur að Hólum í Hjalta-
dal var ekki margmáll og oft mjög
stuttur í spuna. Einu sinnj var hann á
ferðalagi með Ólafi stúdent, sem var
þá skrifari sr. Benedikts. Er þeir höfðu
lengi riðið án þess að mæla orð af vör-
um, spyr Ólafur prófast:
„Er lauslæti synd?“
„Stundargaman,“ svarar Benedikt.
Líður svo nokkur stund. Þá spyr Ólaf-
ur enn:
„Er hórdómur synd?“
„Nýjungagirni,“ svarar sr. Benedikt.
Tvær amerískar stúlkur, sem höfðu
hjólað gegnum þvert og endilangt
Frakkland, dvöldust einhverju sinni í
kastala frá 18. öld, sem hafði verið
breytt í hótel. Eigandinn, alúðlegur
markgreifi, skemmti þeim með smá-
sögum úr nágrenninu og skrítlum af
sjálfum sér. Hann sagði, að eitt sinn
í æsku sinni hefði hann verið lokaður
inni um það bil ár vegna þess, að föð-
ur hans hefði mislíkað svo við hann.
Spurul á svip, spurði önnur stúlkn-
anna: „Hvað gerðuð þér svona hræði-
legt af yður, drápuð þér einhvern?“
Markgreifinn leit feimnislega á
hana og svaraði: „Þvert á móti, ung-
frú.“
S/2
— Döttir yðar? Hún er háttuð fyr-
ir löngu!
26
FALKINN