Fálkinn - 06.03.1963, Blaðsíða 5

úrklippusafnið
Sendið okkur spaugilegar
klausur, sem þér rekizt á í
blöðum og tímaritum. Þér
fáið blaðið, sem klausa yðar
Haföi hann fengiS bilinn lánaðari
hjá föður sínum, me3 því skilyrði,
i'8 hann útvegaði ákveðinn öku-;
niann, sem íaðirinn þckkti og,
hafði áður ekíð bilnum, tit þessj
aö aka honum.
Morgunblaðið 8. febr. ’63.
birtist í, sent ókeypis heim. Sendandi: Jón Kristjánsson.
SamshúB
Sörlaskjóli 9 — Sími 23875.
u£b!Í- sa j?ó£ur yaxa,
SrÍjLsCi MI#SBÍJaa»-.Sarlaakjóii 9, þar vaxa líka
MkSs ‘tóSiur.^.&ráfíkjur, appelsínur og. sítrónur og
svo bananar. — Lítið inn í Sambúð þar fáið þér
einnig kjöt og nýlenduvorurnar.
Samsbúð
Sörlaskjóli 9 _ Sími 23875.
Morgunblaðið 10. febr. ’63. Sendandi; X. X.
s'igarettum sfolid
j Enk Síf köm tíJ Reykjayikur
' að'morgm 7. ft-br. s!.. og voru þ:i
■ fnnsigiaðar vín- og tóbakiibirgSir
skipsins. For skipið samdægurs
tí! Reykjavikur, en knm aftur tii
Reykjovikur á íöstuþogskvöld.
Morgunblaðið í febr. ’63.
Sendandi: S. Á.
með tjaldi til söiu. Kirr-
una niá «nníg oota sein
vagn. Uppl. i Þórsgöf u 13
Morgunblaðið 1943.
Send.: Freyr Sverrisson.
Sofnað fulltrúa-
r1. í
‘SHNNUDAOSNN m þ.m var
Morgunblaðið 26. jan. ’63.
Sendandi: Jag.
Kólhir d svöl-
um 4. hæður
hussins
Morgunblaðið 28. júlí ’58.
Sendandi; Ámi Einarsson.
Sælkerarnir
Maður nokkur kom inn til
bakara og spurði hann hvort
hann gæti bakað fyrir sig
köku, sem væri eins og S í
laginu. Það gat bakarinn en
Predikarinn og púkinn
Oft er úlfur undir
sauðargæru. ..
Kkki eru guðslömb
in bezt.
maðurinn varð að bíða í viku
eftir kökunni, því að það varð
að búa til alveg sérstakt form.
Maðurinn samþykkti það og
viku seinna kom hann til
bakarans. Bakarinn sýndi
honum stoltur kökuna sína.
— Þér hljótið að hafa mis-
skilið mig, sagði viðskipta-
vinurinn, þér hafið búið til
venjulegt S, — en ég vil hafa
það gotneskt S.
— Það getið þér líka feng
ið, svaraði bakarinn, en þá
verðið þér að bíða í viku.
Viðskiptavinurinn féllst á
það og eftir viku kom hann
til bakarans og honum var
sýnd kakan. Hann var mjög
ánægður með hana.
— Hún er alveg eins og
ég vil hafa hana, sagði hann.
— Á ég að pakka henni
inn, spurði bakarinn, eða vilj-
ið þér að ég sendi hana heim
til yðar?
— Það skuluð þér ekki
vera að hugsa um, svaraði
viðskiptavinurinn, ég borða
hana bara hér á staðnum.
T engdamæðurnar
Eiginkonan spurði mann
sinn:
— Keyptir þú ekki um
daginn bók, sem hét: „Hvern-
ig verður maður hundrað
ára?
— Jú elskan mín.
— Viltu lána mér hana.?
— Get það ekki, því að ég
er búinn að henda henni.
— Hvers vegna hentir þú
henni?
— O, mamma þín var byrj-
uð að lesa hana.
Skipulagið
í Moskva sópa tveir gamlir
menn Rauða torgið og hafa
gert svo síðan á keisaratím-
anum.
Einn daginn, þegar þeir sáu
sér færi á að sópa saman,
sagði annar:
— Er ekki dásamlegt að
hugsa til þess, að einu sinni
vorum við þrælar, en nú til-
heyrum við aðlinum, herrum
Sovétríkjanna.
— Hm, svaraði hinn — en
við sópum nú samt enn, Ivan.
Heilsan
Heilbrigð manneskja veit
að tveir og tveir eru fjórir
og hefur ekki frekari áhyggj-
ur af því.
Vanheil manneskja veit að
tveir og tveir eru fimm og
hefur ekki frekari áhyggjur
af því.
Dópisti veit að tveir og
tveir eru fjórir og hefur ógur-
legar áhyggjur af því.
DOMIMI
Munurinn á þér og
mér er sá, að mér
finnst alltaf að þú
eigir meiri peninga en
ég.
Vinnan
Ástralskur bóndi seldi
gamla bílinn sinn, 30 ára
gaman Rolls-Royce. Hann
keypti sér nýtt módel, en
þegar hann sá, að það voru
engin skítbretti skrifaði hann
umboðinu: „Hvar á ég eigin-
lega að hafa kindaskrokk-
ana?“
Lmferðin
Það ók illa útleikinn bíll
um götur borgarinnar. Brett-
in bæði að framan voru beygð
og beygluð og bíllinn var all-
ur í rispum. En aftan á bíln-
um hékk skilti, þar sem á
stóðu þessi orð:
Konan mín gerði það.
IHenningin.
— Jú, mamma mín, ég var
þægur í skólanum í dag.
— Það var gott drengur
minn.
— Nei, maður getur sosum
ekki gert mikið þegar maður
stendur úti í horni allan tím-
ann.
sá bezti
Kvöld eitt tok kona hans eftir að hann stóð
við körfuvöggu barnsins þeirra og horfði nið-
ur í hana. Hún veitti honum athygli í laumi
og þar sem hann stóð í daufri skímu lampans sá hún að
ýmsar tilfinningar sóttu á hann. Hann var fullur aðdáunar
á svipinn, það var einhver heiðríkja í svipnum, það Ijóm-
aði af honum stoltið. Og konan varð svo glöð. Hún stökk að
honum, vafði handleggjunum um háls honum, kyssti hann
á hálsinn og sagði:
— Um hvað ertu að hugsa, elskan mín?
— Sosum ekki neitt. Mikið dœmalaust geta þeir okrað
og svínað á manni þessir körfugerðarmenn. Ég stórsé eftir
því að hafa gefið fyrir hana 350 krónur.
FÁLKINN 5