Fálkinn - 13.03.1963, Blaðsíða 33

— En hvað þetta er þér líkt! Maríon
rekur upp kuldahlátur. — Allt er til
einungis þín vegna .... allir menn.
Allir hlutir. Allt, allt...
— Á ég kannski að hugsa um þig?
spyr hann, en röddin er ekki hvöss.
— Ekki mig! svarar Maríon. — Ég
get séð um mig sjálf. Þú hefur nú hug-
mynd um það. En hvernig þú skulir
eyðileggja arfhluta barnanna þinna . . .
Malarinn snýr sér þegjandi við, geng-
ur að skrifborðinu, grípur símann og
tautar: — Það er bezt ég hringi til lög-
reglunnar og spyrji frétta.
Maríon tekur heyrnartólið úr hönd-
um hans og fleygir því á krákinn. —
Hlustaðu bara rólegur á það, sem ég
er að segja þér, heldur hún áfram í
ákveðnum tón. — Engin skynsemi gædd
vera væri fær um að botna í framferði
þínu. Aðeins vegna heimskulegra
duttlunga......
— Það eru engir heimskulegir duttl-
ungar, grípur hann framí veikum við-
námsrómi.
— Víst er það svo! Þú þarfnast pen-
inga. Ég hef þá. Og með þessa peninga
eltist ég við þig vikum saman. en
þú......
Hún þagnar snöggvast við. Malarinn
situr magnþrota í stól sínum. Svo læt-
ur hann fallast fram á borðið og byrgir
andlitið í höndum sér.
Maríon heldur áfram í mýkri róm.
Það rennur skyndilega upp fyrir henni,
að hún sé á réttri leið.
— Ég vil alls ekki gera þér neitt til
ama, Frans, segir hún. — Ég bið þig að-
eins að gæta skynséminnar. Við verðum
bæði að sjá um, að reksturinn hér geti
haldið áfram .... barnanna vegna.
Hugsaðu þér bara, hvað faðir þinn
myndi segja, ef hann.......
Malarinn lítur upp úr gaupnum sér,
og horfir flóttalega til þeirra mæðgn-
anna. Kristín verður smeyk. Ætlar fað-
ir hennar að láta undan? Ellegar ætlar
hann að farast í takmarkalausri þrá-
kelkni sinni?
Maríon styður grannri hönd sinni á
skrifborðið og beygir sig langt fram á
það.
— Heldur þú virkilega að mér hafi
verið um það hugað, að hefna mín með
svo hægu móti? Álíturðu mig svo skyni
skroppna, að fara að eyða fjármunum
mínum í hefndarskyni? .... Hún hristir
höfuðið ákaft. — Það er allt annað, sem
vakir fyrir mér. Vegna barnanna ....
barna þinna og minna .... vildi ég
gjarna varðveita það, sem þeim ber!
Hann svarar ekki. Það er búið að
króa hann af. Hann gæti losað sig með
fáeinum fúkyrðum. En hann segir ekk-
ert.
Maríon hækkar röddina og heldur
áfram: — Hugsaðu þig um, Frans. Ef
ég' vildi reka þig frá sögunarmylnunni
af tómum illvilja, væru sannarlega til
handhægari aðferðir. Ég gæti til dæmis
beðið, þangað til eignin færi undir
hamarinn, og keypt hana þá fyrir gjaf-
verð......
Tvö ný lög eftir Jenna
EITT ORÐ VIÐ DÆGURLAGAHÖFUND
í kjörbúð KRON við Skólavörðu-
stíg vinnur Jenni Jónsson og þar hitt-
um við hann að máli nú fyrir
skömmu. Það var mikið að gera í
búðinni og við þurftum að bíða góða
stund, áður en hann mátti vera að
ræða við okkur.
— Ert þú héðan úr Reykjavík,
Jenni.
— Nei, ég er fæddur í Ólafsvík og
fluttist ungur til Patreksfjarðar þar
sem ég ólst upp. Svo flutti ég hing-
að suður um 1940.
— Ertu búinn að vinna lengi við
afgreiðslustörf?
— Ég hef verið nær tíu ár hjá
KRON. Þar áður vann ég hjá Hreyfli
s.f. við bensínafgreiðslu. Um tíma
ók ég leigubíl, en það átti ekki við
mig.
— Og hvernig fellur þér þetta
starf?
— Ég kann frekar vel við mig
hér. Þetta er þægileg verzlun. Starf-
ið getur orðið þreytandi stundum.
Það er þreytandi að standa við kass-
ann.
— Hvað varstu gamall þegar þú
fórst að spila á hljóðfæri?
— Ég var sextán ára og hljóðfær-
ið var harmonika. Ég spilaði á böll-
um þarna fyrir vestan og það átti
ágætlega við mig. Svo var ég ráðinn
tií ísafjarðar að spila og gerði það í
þrjá vetur. Eitt sinn var ég á Akur-
eyri og nokkur sumur á Siglufirði.
— Og þú spilar enn?
— Nei, nú er ég hættur. Það eru
tvö ár síðan ég hætti slíku. Við vor-
um saman í hljómsveit í fimmtán
ár, Ágúst Pétursson, sá sem samdi
Æskuminningu, Jóhann Eymunds-
son og ég. En nú erum við hættir.
— Og fyrsta lagið sem þú sendir
frá þér?
— Það var 1953 í danslagakeppni
S.K.T. og lagið hét Vökudraumur.
Ég fékk aukaverðlaun fyrir það.
Árið eftir kom svo Brúna ljósin
brúnu.
— Og hvaða lag heldur þú að hafi
orðið vinsælast?
— Ætli það sé ekki Ömmubæn. Það
hefur nú gengið í nær tvö ár sam-
fleytt.
— Þú semur textana sjálfur?
— Já, textana sem ég sjálfur.
— Og hvort verður fyrr til lagið
eða textinn?
— Lagið.
— Einhver ný plata að koma á
markaðinn frá þér?
— Já, ég geri ráð fyrir að hún
komi í apríl eða maí. Það eru tvö
lög sem Alfreð Clausen syngur,
Kveðja sjómannsins og Heim. Þá
hafa alls komið fjórtán lög á plötum
eftir mig.
Framh. á bls. 36.
FÁLKINN 33