Fálkinn - 21.08.1963, Blaðsíða 9

R VIÐ MYRAR
Ingvar Ámason og síðastur aldursfor-
setinn, Bjarni Brynjólfsson frá Bæjar-
stæði.
Um leið og síðasti maðurinn var kom-
inn um borð var sett á fulla ferð afturá
og þegar báturinn kom fyrir bryggju-
hausinn snerist hann á öldunni og var
eftir nokkrar mínútur kominn á fulla
ferð gegn sjóum og roki vestur með
landinu.
Á Akranesi, sem fyrir nokkrum mán-
uðum haði orðið að sjá á bak hraustum
sonum í hafið, vakti fregnin um strand-
ið ugg og sorg og þegar Ægir örslaði
fyrir Lambhúsaflös fylgdust margir
með ferð hans úr landi og þöglar en
heitar bænir um að mönnunum innan
borðs mætti auðnast að koma hinum
nauðstöddu mönnum til hjálpar, fylgdu
honum á leið.
Þórður skipstjóri gerði ráð fyrir að
vera við Þormóðssker eftir eina og hálfa
klukkustund. Hann sagði mönnum sín-
um að hafa allt tilbúið til þess að dæla
olíu í sjóinn, gerðist þess þörf. Það kom
síðar í Ijós, að án þeirrar fyrirhyggju
hefði ýmislegt getað farið á annan veg
og verri.
------------★
Varðskipið Ægir var nýlega komið til
hafnar í Reykjavík morguninn 16. sept-
ember, er Jón E. Bergsveinson hafði
samband við Landhelgisgæzluna og bað
um aðstoð vegna strandsins við Mýrar.
Einar M. Einarsson skipherra lét kalla
áhöfnina til skips, landfestar voru leyst-
ar í skyndi og siglt upp undir Mýrar.
Þau voru nokkuð jafnsnemma við Þor-
móðssker nafnarnir, varðskipið Ægir
frá Reykjavík og vélbáturinn Ægir frá
Akranesi. Það varð að ráði að fyrsti-
stýrimaður af varðskipinu kæmi um
borð í vélbátinn og færi með honum
inn á Straumfjörð. Þrétt fyrir mikinn
sjógang, létu varðskipsmenn vélbát
varðskipsins síga í sjóinn og þeir stukku
út í hann Guðmundur Guðjónsson fyrsti
stýrimaður, Óskar Jónason kafari og
Stefán Jónson. Báturinn hvarf í öldu-
dalina annað slagið en Guðmundur
stýrimaður komst heilu og höldnu yfir
í vélbátinn Ægi, sem hélt samstundis
af stað inn í skerjagarðinn. Þeir Óskar
og Stefán sneru við til varðskipsins og
höfðu komið talíu í bátinn þegar alda
reið undir varðskipið. Aftari talían
slitnaði og bátinn fyllti. Þá Óskar og
Stefán tók þó ekki fyrir borð og fyrir
snör handtök tókst að setja aðra talíu
í bátinn og lyfta honum upp í varð-
skipið.
-------------★
Vélbáturinn Ægir var kominn nokk-
uð inn fyrir Þormóðssker þegar brot-
sjór reis stjórnborðsmegin við bátinn
Hásetarnir voru afturá, tilbúnir að
lægja sjóina með olíu. Hjörtur Þorkels-
son stóð við stýrið en þeir Þórður og
Bjarni voru í stýrishúsinu. Hér reyndi
á karlmennsku og hetjulund og kunn-
áttu. Áfram var haldið á fullri ferð;
hér var of seint að snúa við þótt eitt-
hvað hefði orðið að. Sjóirnir krappir á
grynningunum köstuðu Ægi til og frá
en af og til risu brotsjóir, sem áhöfnin
lægði með því að hella olíu í sjóinn.
Örugg slög vélarinnar létu vel í eyrum.
Hin minnsta breyting á gangi hennar
gat boðað mönnum og skipi grand.
Menn unnu störf sín öruggt og fumlaust
og loks var Ægir í sundinu og á stefnu
að landi, þar sem húsið í Straumfirði
ber milli klettanna tveggja. Þeir beygðu
til bakborða inn með klettinum. Á leið-
inni inn sundið hafði björgunarsveitin
og áhöfnin unnið að því að undirbúa
björgun. Þeir horfðu nú í særokinu í
áttina til Hnokka í von um að sjá skip-
ið. Er þeir nálguðust skerið var þeim
ljóst að tryllt náttúruöflin höfðu haft
betur.
Þrátt fyrir brimið og óveðrið, sigldi
Ægir alla leið að Hnokka; það eina, sem
þar var til vitnis um harmleikinn, var
rekald er flaut á sjónum, enn þá fast
í köðlum frá skipinu, sem nú hvíldi á
hafsbotni rétt fyrir innan skerið. Ægir
sigldi um svæðið milli Hnokka og lands,
leitaði ef ske kynni að þeir fyndu menn
í lífbeltum eða á braki. Þeir fundu
menn í lífbeltum, en þeir voru látnir.
Það varð að ráði að lagzt var við
akkeri inn með landinu og beðið átekta.
Framhald á bls. 28.
Myndin Iengst til vinstri er af skips-
höfn vélbátsins Ægis. Þórður Sigurðs-
son skipstjóri er fremst til hægri. Næsta
mynd er af vélbótnum Ægi og loks er
björgunarsveitin á Akranesi, sem fór á
strandstaðinn.
FÁLKINN 9