Fálkinn - 21.08.1963, Blaðsíða 24
Loks fór það að fara. Thanos og ég
kvöddum alla og loks, þegar ég hélt að
nóttin -ætlaði aldrei að enda, þótt klukk-
an væri aðeins eitt eftir miðnætti, vor-
um við ein eftir. Thanos tók um hand-
legg minn og leiddi mig að bólstruðum
bekk. Hann hellti koníaki í glas fyrir
mig, settist hjá mér og stundi lengi og
ánægjulega. Ég tók eftir, að andlit hans
var strax orðið dökkt vegna hins þykka
svarta skeggs, sem ekki hélzt í skefj-
um nema fáeinar klukkustundir.
Andreas kom slagandi inn af stéttinni
og Ariadne á eftir. Við fjögur sátum
þegjandi nokkra stund, eina hljóðið,
sem heyrðist, var dauf tónlist frá
snekkjunni og í þjónunum, sem voru
að taka af borðum í borðstofunni. Ég
lauk við koníakið og sagði að ég ætlaði
að fara að hátta.
„Góða nótt, drottningin mín,“ sagði
Thanos, og reis úr sæti sínu og kyssti
mig blíðlega. „Ég kem bráðum upp.“
Hin tautuðu góða nótt og ég yfirgaf
þau.
í staðinn fyrir að fara beint til her-
bergis míns, fór ég inn í lesstofu Than-
osar. Ég leitaði dálítið, þangað til ég
fann það, sem ég vildi — kraftmikinn
sjónauka. Eg fór með hann mjög hljóð-
lega inn i herbergi mitt og læsti hurð-
inni.
Jafnvel með sjónauka gat ég ekki séð
í gegnum myrkrið og blaktandi Ijósin
nægilega vel til að geta greint einstök
andlit. Þau voru öil mjög hirðuleysis-
lega klædd, og maður hefði getað hald-
ið að þarna væru fátækir stúdentar á
ferð í stað dekurerfingja eins og þeir
voru. Tvær eða þrjár stúlkur gengu um
klæddar litlum sundfötum, en Ercy var
ekki meðal þeirra. Ég gat ekki heldur
séð Alexis, ég glennti upp augun til að
koma auga á hann, sem ég bjóst við að
sjá greinilega í samkvæmisfötunum, en
hann var hvergi í augsýn. Aðeins þjón-
arnir voru formlega klæddir, og hópur-
inn virtist nógu skrítinn.
Ég heyrði skrjáf nálægt mér. „Anna,
ert þetta þú?“ spurði ég.
„Hefurðu ekki refsað sjálfri þér nóg,
barn?“ Rödd hennar kom beint að aftan
og þótt ég þekkti hina laumulegu siði
hennar, stökk ég upp á nef mér. „Hvers
vegna felurðu þig alltaf í dimmum skot-
um?“ spurði ég ergilega. „Heldurðu
ekki, að mig langi stundum til að vera
ein?“
„Phaedra, farðu í rúmið.“
Ég hélt áfram að horfa. Tónlistin var
eitthvað háværari núna og ég vissi, að
það var komið rok og morgunninn gæti
ekki verið langt undan.
Skyndilega sá ég Alexis.
Hann hafði farið úr jakkanum og
brett upp ermarnar, en það var hann,
um það var ekki að villast. Hann dans-
aði við dökkhærða stúlku og mér fannst
ég þekkja þar Heleni Dimitriadiis, sem
Thanos hafði haldið undir skírn. Þau
dönsuðu mjög þétt saman. Stúlkan hlýt-
ur að vera á líku reki og Alexis, kannski
einu eða tveimur árum yngri. Ég hafði
heyrt Ercy lýsa henni sem gamalli...
Ercy sagði að hún væri karlmannaæta
og Alexis sagði „namm, namm“ og við
hlógum öll......Ercy? .... hvar var
hún?
Nú hættu þau öll að dansa. Þau hóp-
uðust í kringum eitthvað eða einhvern,
sem ég gat ekki séð. Alexis sneri baki
að ströndinni og mig langaði að sjá
handleggi hans, að sjá hvort hann héldi
utan um mittið á stúlkunni. Ég gat ekki
séð það.
„Phaedra, farðu í rúmið,“ sagði Anna
aftur.
„Bíddu! Hvað eru þau að gera?“ Hóp-
urinn dreifðist. Skyndilega sá ég Alex-
is hreyfa sig snöggt og allir horfðu á
hann. Hvað var hann að gera? Hvar var
Ercy?
Skyndilega var kastljósi varpað út á
sjóinn. f Ijósgeisla þess sá ég lítinn,
hvítan klút fljúga hátt og falla svo
hægt í sjóinn. Augnabliki seinna voru
allir að henda hlutum eins og þeir væru
í kringlukasti — diskar hélt ég, að það
væru. Það var keppni í að kasta disk-
unum mínum út á sjó......Ég gat ekki
varizt hlátri. Litlu hvolparnir, litlu
hvolparnir, sem leiddist og var dekrað
við, sem gátu ekki fundið upp betra til
að skemmta sér við.......Alexis var
mjög önnum kafinn við að henda disk-
um, en hann fleygði þeim ekki eins og
hin. Ég hélt, að ég sæi disk, sem hann
henti, fara lengra en hina og mig lang-
aði til að klappa, en hendur mínar
héldu á sjónaukanum.
„Phaedra, hlustaðu á mig....Rödd
ALKINN