Fálkinn - 21.08.1963, Blaðsíða 10

RAVÐ GLVGGA
Á hvað eru þær svo sem að glápa? kerlingarálkurnar. Hann
gekk með settlegum hreyfingum og reyndi að taka báða
fæturna jafn hátt og vagga ekki til hliðanna. Það gekk ekki
sem bezt og nú lenti hann með annan fótinn niður í holu
á götunni og var næstum dottinn.
Eins og það geti ekki komið fyrir alla fulla og ófulla að
lenda í holu.
Hann var ekkert fullur — ekki aldeilis. Ef kerlingin færi
að rífast á morgun, þá skyldi hún bara hypja sig, — já
hypja sig burt með allt sitt hafurtask. Hann lét ekki segja
sér hvað hann mátti og hvað ekki. Þar að auki var hann
alveg ófullur. Þær máttu steypa sér á helvítis hausana út.
um gluggana þess vegna, þær, sem lögðu það á sig að vaka
heilu næturnar til að sjá hvenær hann kæmi heim. Þessar
nágrannakonur hans! Það var ekki svo að skilja, að hann væri
yfirleitt úti á nóttunni, en komið gat það fyrir eins og nú.
Loksins var hann kominn að útidyrahurðinni. Þá var nú
eins gott að fara varlega, svo að konan vaknaði ekki. Hann
þreifaði í vasa sinn eftir lyklinum, sem fyrirfannst þar ekki.
Þá var hann sjálfsagt í einhverjum öðrum. Hann fór í þá
alla, sneri þeim við til að vera viss. Enginn lykill.
— Nú, ég hlýt að hafa týnt honum, tautaði hann við
sjálfan sig.
Þetta var ekkert upplífgandi niðurstaða eins og á stóð en
sönn engu að síður. Hann horfði á hurðina svolitla stund
eins og hann ætti hálfpartinn von á, að hún opnaðist svona
10 FÁLKINN
af hjálpsemi við húsbónda sinn í nauðum. En hún haggaðist
ekki.
— Ja, hver fjandinn, muldraði hann.
Hann sá aðeins eitt ráð. Það var að skríða í gegnum
þvottahúsgluggann, ef einhver rifa fyrirfyndist á honum.
Hann gekk aftur fyrir húsið og gaut um leið auga upp í
gluggana hinum megin götunnar. Jú, grunaði ekki Gvend!
Kerlingarnar voru þar enn. Þær mundu áreiðanlega ekki
fara þaðan á meðan hann var einhvers staðar sýnilegur.
— Bíðið þið bara, kerlingarhross, tautaði hann, meðan
hann athugaði alla gluggana á bakhliðinni. Þeir voru allir
niður við jörð og auðvelt að komast inn um þá, ef þeir væru
bara opnir. Það voru líka bakdyr þarna, en þær voru harð-
lokaðar. Hann sneri sér að gluggunum. Skrýtið var hve jörðin
var óslétt þarna. Hann var alltaf að hnjóta um eitthvað.
Hann mundi ekki betur, en lóðin hefði verið löguð fyrir
skömmu.
Hvaða gluggi var aftur á þvottahúsinu? Hann virti þá
fyrir sér. þeir voru allir eins, nema hvað gardínurnar fyrir
þeim, voru dálítið mismunandi. Þarna var t. d. einn með
stóris fyrir. Enginn þvottahúsgluggi er með slíkar gardínur.
Það var hann viss um, þótt kvenfólkið fyndi upp á öllu
mögulegu til að eyða peningunum í. Hann ætti ekki að vera
í vandræðum með þetta.
Eftir nákvæma athugun var hann alveg orðinn viss. Þetta
var þvottahúsglugginn. Á því var enginn vafi, því að það