Fálkinn - 21.08.1963, Blaðsíða 26

Leyndarmál hjúkrunarkonunnar
FRAMHALDSSAGA EFTIR EVA PETERS
Vaktkonan á hjúkrunarheimilinu
stóð niðri í stiga. Hann tók um handlegg
hennar.
— Fylgið mér upp, sagði hann, —
og takið með lyklana að herbergjum
hjúkrunarkvennanna.
Hún leit á hann, svo flýtti hún sér
inn og kom út aftur með stóra lykla-
kippu. Hann hljóp fram hjá henni upp
á aðra hæð að dyrum Cristel. Hann
barði og reyndi að opna hurðina, en
hún var læst.
— Ég er með lykil, læknir, sagði
vaktkonan og tók einn út, sneri og opn-
aði.
í fyrsta sinn var hann í herbergi
Cristel.
Það virtist lítið og ópersónulegt með
litlu rúmi, teppi á gólfinu, hvítri komm-
óðu og nokkru listverkaeftirprent-
unum á veggjum. Bækur voru í slitnu
bindi á lítilli bókahillu og einnig mynd
af gráhærðri konu með skarpleg augu.
í baðherberginu héngu vasaklútar
hennar og flaska með kölnarvatni stóð
á spegilhillu. Það var eins og íbúi hins
litla herbergis hefði horfið sporlaust.
Hvar var hún? Einhver staðar hlaut
hann að finna lykil að hugsunum henn-
ar og verkum. Hann leit í kringum sig.
Svo gekk hann að kommóðunni og dró
út efstu skúffuna. Nýstrauaðar svuntur,
stífir kragar og mannséttur lágu í
snyrtilegum haugum.
í næstu skúffu voru náttkjólar, hand-
taska, sem var tóm utan eins bíómiða.
Óþolinmóðar leituðu hendur hans í
skúffunni án þess að finna neitt.
í þriðju skúffunni voru nærföt. Strax
og hendur hans fóru að róta í henni,
fann hann pappír. Hann dró út það,
sem hann hafði fundið og stóð á gólf-
inu með bunka af gulnuðum blaðaúr-
klippum. Þær voru dagsettar fimm ár-
um áður. Og allar fjölluðu þær um
tökubarnið í Vrá.
Hann las eina á fætur annarri. Svo
braut hann þær saman aftur og lagði
þær á borðið. Hann rétti úr sér og
strauk andlitið með hendinni. Nú vissi
hann af hverju Cristel hafði horfið.
Skyndilega varð myndin skýr fyrir
augum hans. Allt varð svo einfalt og
samtímis greip hann örvæntingarfull
ósk um að geta fært klukkuna aftur á
bak, þannig að hann hefði uppgötvað
það tveim vikum fyrr. Hann gekk að
glugganum. Það var næstum dimmt úti
og ljósin glömpuðu frá sjúkrahúsglugg-
unum. Hér hlaut hún að hafa staðið
oft og horft yfir að sjúkrahúsinu og
hugsað um hin undarlegu örlög, sem
einu sinni enn höfðu leitt hana og barn-
ið saman.
Hún hafði staðið hér kvöldið, sem
hann beið eftir henni niðri? Hann
mundi, hvernig hann hafði hlaupið upp
stigann og bankað á hurð hennar án
þess að fá svar. Það var kvöldið eftir
að hún hafði verið hjá honum um nótt-
ina......
Það var sem sagt þess vegna sem
hún hafði ekki komið.
Þennan dag höfðu blöðin skýrt frá
fortíð Moniku — hann mundi, að hann
hafði sjálfur lesið um hana, meðan hann
drakk síðdegiskaffið á deildinni. Ef
hún hefði einungis gert hann að trún-
aAyndilega byrjaði Ulla að gráta hátt
og örvæntingarfullt. Hún fól andlitið í
höndum sér og allur líkami hennar
skalf. Systir Magda gekk til hennar og
lagði höndina róandi á öxl hennar.
— Ég held, að Cristel hafi verið ást-
fangin af Randers lækni.
Mark fannst hann finna til einkenni-
legs kulda. Inga sagði ekkert, en í and-
liti hennar las hann það, sem hann vissi,
að var sannleikur.
Hann flýtti sér fram hjá hinum
skelfda einkaritara og út í ganginn.
Hann hljóp gegnum forstofuna og út í
hauströkkrið.
FALKINN