Fálkinn - 20.01.1964, Blaðsíða 9

Kristján Friðriksson í ÚI-
tíma: — Ég hef alltaf unnið
lengstan vinnudag hjá mínu
fyrirtæki — þó ég sé for-
stjóri.
Verkfallið setti furðu lítinn svip á bæj-
arbraginn — að minnsta kosti tilsýndar.
Alls staðar var krökt af fólki, húsmæður
hlaðnar pinklum og umkomulausir eigin-
menn fylgdu í kjölfarið, það var ekki að
sjá að helmingur bæjarbúa væri í verk-
falli. Ef til vill voru færri bílar á ferli
og allar stærri verzlanir harðlæstar. Við
þurftum þó ekki lengi að ganga til þess að
komast að raun um að flest var öðruvísi
en það átti að vera. í skartgripabúð Korne-
líusar á Skólavörðustíg stóð eigandinn
sjálfur á skyrtunni fyrir innan búðarborð-
ið og ekki fleira fólk. Hann sagði okkur
að „þeir“ hefðu komið í gær og hrakið
frá sér afgreiðslustúlkurnar. ,,þeir“ hefðu
komið aftur í morgun og sagt stúlkunum
að hypja sig á nýjan leik og nú stæði
hann einn uppi í lífsbaráttunni. Var auð-
fundið að honum fannst ástandið ekki gott.
— Mér þótti skjóta nokkuð skökku við
að sjá Heimdellinga á verkfallsverði, sagði
Kornelíus og ekki laust. við að hann væri
hneykslaður, maður hefur frekar átt því
að venjast að kommarnir tækju að sér
svoleiðis verk!
Ekki þurfti að fara í grafgötur við
hverja var átt þegar Kornelíus sagði
„þeir“. Það voru auðvitað þeir frá Verzl-
unarmannafélaginu.
í skóbúð Reykjavíkur stóðu tvær prúð-
ar og snotrar stúlkur og teygðu sig upp
í hillurnar eftir skókössum, þarna voru
örfáir viðskiptavinir. Stúlkunum varð um
og ó þegar við birtumst í dyrunum, þær
gutu hornauga til myndavélarinnar sem
Runólfur hafði um hálsinn, kannski var
þetta nýtt leynivopn „þeirra“. Við spurð-
um stúlkurnar hvort þær væru eigendur
búðarinnar. Nei. Það var Magnús Víglunds-
son SAVA.
— Er hann ekki við?
— Nei, hann var hér í morgun.
— Var hann að afgreiða?
— Nei.
— En þið eruð kannski dætur hans?
— Ekki alveg, svöruðu báðar einum
rómi. Við afgreiðum hér að staðaldri. En
við erum ekki í félaginu. Þess vegna höld-
um við að þetta sé allt í lagi. Annars
komu þeir („þeir“ aftur), hér í gær og
svo komu þeir aftur í morgun og þeir
sögðust mundu koma aftur eftir matinn
og loka. Þéir voru margir saman og fylltu
alveg út í búðina.
Það var heldur eyðilegt og tómlegt um
að litast inni í. verzluninni Eygló á Lauga-
vegi. Þar var aðeins afgreitt í einni deild
búðarinnar, roskin hjón og báru með sér
1»