Fálkinn - 20.01.1964, Side 13

sögum sagt, hve mjög Joe auð-
veldaði foreldrum okkar upp-
eldi hinnar stóru fjölskyldu,
því að hann sá um, að við fær-
um ekki á mis við það, sem
þau kenndu honum, og það var
ekki útþynnt í meðförum hans,
heldur styrkt,“ sagði John F.
Kennedy síðar. Joe var líkur
föður þeirra, örlátur, nærgæt-
inn og hugulsamur, en urn leið
kappsfullur, ráðríkur og skap-
bráður.
Jack minntist jafnan bernsku-
daga sinna sem hamingjudaga,
sem skugga bar ekki á. Þótt á
heimili þeirra hafi aldrei van-
hagað um neitt og barnfóstrur
og vinnustúlkur ávallt verið
við hendina, verður ekki sagt,
að börnunum hafi verið skýlt
fyrir umheiminum. Þegar Joe
Kennedy dvaldist heima, fylgdu
honum bréf og símskeyti og
upp var komið tifandi fjarrit-
ara, sem úr féllu pappírræmur
með verðskráningum kauphall-
arinnar. Hann lagði ríka á-
í hugarlund, þegar ég kem
heim.“ íþróttir stundaði hann
kappsamlega, en bar ekki af.
Sundmaður var hann þó góður.
í bréfi segist hann geta synt
fimmtíu stikur á þrjátíu sek-
úndum. Á skóla þennan gekk
Jack aðeins einn vetur.
Á Choate, kunnan mennta-
skóla í einkaeign, í Walling-
ford í Connecticut var hann
sendur næsta ár. Joe var þar
fyrir. Skóli þessi, jafnt í bygg-
ingum sem í siðvenjum, bar öll
svipmerki Nýja Englands. Um-
hverfis skólann voru víðáttu-
miklar flatir og gangstígar með
háum trjám á báðar hendur. í
svefnskála sínum hafði Jack
herbergi næst við íbúð umsjón-
armannsins, sem jafnframt var
einn íþróttaþjálfara skólans.
Umsjónarmaðurinn hélt uppi
aga með þvi móti að elta uppi
með róðrarspaða þá, sem af sér
brutu. Mörgum árum síðar
kom Jack í heimsókn sem ,,af-
reksmaður ársins úr hópi gam-
umvöndunum, en fyrir góðan
námsárangur var honum ríku-
lega umbunað, eitt sinn með
báti og gjöf, öðru sinni með
hesti og þriðja sinni með ferð
til Englands.
Á sumrin dvöldust þeir bræð-
ur með fjölskyldunni í Hyannis
Port. Eftirlætisíþrótt þeirra var
sem fyrr siglingar. Faðir þeirra
hafði lagt ríkt á við þá að lifa
heilbrigðu lífi. Hann hét þcim,
sem síðar yngri börnum sínum,
sitt hvorri þúsund dollara ávís-
uninni, ef þeir hvorki reyktu
né neyttu áfengra drykkja inn-
an 21 árs aldurs. Hann hefur
sagt svo frá: „Á tuttugasta og
fyrsta afmælisdegi þeirra skrif-
aði ég tvær ávísánir....Tvö
barnanna skiluðu ávísunum aft-
ur.“ Annað þeirra var Jack.
Hann háfði dreypt á bjór i há-
skólanum sinum. Áhug'amál
Jacks á þessum árum virðast
hafa verið svipuð áhugamálum
allflestra jafnaldra hans. Þann-
ig skrifaði yngsta systir hans,
MILLI STRIOA
herzlu á tvennt, að börnin
vissu, hvað fram færi í heim-
inum og að þau kynnu að
standa sig í samkeppni. Hann
ræddi við fjölskyldu sína um
stjórnmál og fleira, sem ofar-
lega var á baugi.“ En ég held
ekki, að ég hafi ýtt drengjun-
um mínum í eina átt fremur en
aðra,“ hefur hann sagt. En eftir
honum hefur líka verið haft:
„Eg hef aldrei rætt um peninga
við konu mína og fjölskyldu
og mun aldrei gera.“ Innan
fjölskyldunnar voru skipulagð-
ar keppnir í íþróttum og leikj-
um. Engum var hlíft. Telpurn-
ar táruðust stundum, er þær
töpuðu fyrir bræðrum sínum.
Gestum á Kennedy-heimilinu
þótti oft meira en nóg um að-
ganginn í leikjunum. Sam-
heldni Kennedy-fjölskyldunnar
var einnig rómuð.
Þrettán ára gamall var Jack
sendur á heimavistarskóla,
Canterbury School í New Mil-
ford í Connecticut. Skóli þessi
var eini kaþólski skólinn, sem
hann gekk nokkru sinni á. „Við
höfum bænastund á morgnana
og á kvöldin,“ skrifaði hann
móður sinni, „og ég verð orðinn
býsna trúaður, að ég geri mér
alla nemnda skólans". Þá sagði
hann glaðklakkalega við um-
sjónarmanninn; „Aldrei tókst
þér að ná mér með spaðanum
þeim arna, ekki satt.“ Faðir
þeirra hafði sent þá bræður í
skóla þennan til þess að þeir
vendust að umgangast mótmæl-
endur á vettvangi þeirra. Aldrei
urðu þeir þess varir, að þeir
gyltu kaþólskrar trúar sinnar.
Á þessum árum var kominn
fram í fari Jacks eiginleiki, sem
einkenndi hann alla jafna:
Hann hafði nær óbrigðult
minni á bréfaskipti, samræður
og sögulegar staðreyndir, þótt
ekki væri umtalsvert minni
hans á aðra hluti. Námsmaður
var hann enn i meðallagi.
Hann var lélegur í latínu,
litlu betri í frönsku, en allgóð-
ur í ensku og sögu, Faðir hans
fylgdist ítarlega með náms-
árangri hans. „Langa reynslu
hef ég af því að meta og vega
menn og veit ég fullvel, að þú
ert vel gerður og getur náð
langt. Væri það nú ekki fávís-
legt, ef þú þróaðir ekki með
þér allt það, sem guð hefur
gefið þér . . . . “ sagði faðir hans
í bréfi til hans. Fyrir lélegan
námsárangur varð hann að sæta
Jean, í bréfi til föður þeirra:
„Jack var ákaflega óþekkur
strákur, meðan hann var
heima. Hann kyssti Betty
Young undir mistilteininum í
stóra anddyrinu."
Jack var brautskráður frá
Choate átján ára gamall, í röð-
inni sá sextugasti og fjórði í
hópi hundrað og tólf. Að banda-
rískri siðvenju kusu hins vegar
bekkjarbræður hans hann þann
þeirra, sem líklegastur væri til
þess að komast langt. Jack var
þá hár, grannur, langleitur pilt-
ur, fremur feiminn, hlédrægur
og hægur. Joe var aðsópsmeiri
en Jack. Hann hafði tekið
hærra brottfararpróf en Jack og
einnig getið sér orð sem íþrótta-
maður. Hann hlaut bikar frá
skólanum sem viðurkenningu
þess, að hann hafði verið í senn
dugmesti og leiknasti knatt-
spyrnumaður skólans. Þau verð-
laun þótti Jack bera af öllum
öðrum.
Þegar Joe Kennedy hvarf frá
Hollywood, sýndist sitt hverj-
um um hann. Ýmist var hann
sagður hafa skilið við fyrirtæki
styrkt eða í rústum. Að kaup-
hallarviðskintum gaf hann sig
Framhald á bls. 28